.. ၁၉၅ ..

6.2K 720 87
                                    

《Zawgyi》

အပိုင္း - ၁၉၅
["သူ႔ကို အျမဲအလိုလိုက္တယ္" - ၁]

စက္တင္ဘာလကုန္တြင္ ခ်န္းစီႏ်န္ဟာ ကတိျပဳထားတဲ့အတိုင္း ေက်ာင္းသို႔ျပန္လာေပးသည္။ မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ခန္းမႀကီး၌ စုျပံဳေနၾကေတာ့၏။

ခ်န္းစီႏ်န္က အနက္ေရာင္အေနာက္တိုင္းဝတ္စံုကို ဆင္ျမန္းထားသည္။ ဤသည္က ခ်င္းစုယြဲ႕က ေတာင္းပန္သည့္အေနျဖင့္ ဂရုတစိုက္ ေရြးခ်ယ္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။

သူ႔အဝတ္အစားဟာ ဂုဏ္သေရရွိ အထက္တန္းလႊာ အရွိန္အဝါနဲ႔ ေပါင္းစပ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ခန္းမက်ယ္ႀကီး တစ္ခုလံုးမွာရွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြအားလံုးကို ရင္ခုန္ေစႏိုင္စြမ္း၏။ သူမတို႔ရဲ႕ ေအာ္ဟစ္သံေတြနဲ႔ ခန္းမႀကီးတစ္ခုလံုး ျပည့္လႊမ္းသြားအၿပီးမွာေတာ့ ခ်န္းစီႏ်န္က စကားစေျပာေလသည္။

လူေတြအား အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး အေကာင္းဆံုးစြမ္းေဆာင္ဖို႔ တိုက္တြန္းတယ္ဆိုတာက ခ်န္းစီႏ်န္ရဲ႕ ပင္ကိုယ္စရိုက္မဟုတ္ေခ်။ ထိုအစား သူ႔အေတြ႕အၾကံဳအခ်ိဳ႕ကို ျမင္သာေအာင္ေျပာျပေပးၿပီး လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ရက္စက္မႈအေၾကာင္းကို သတိေပးေလသည္။ မိမိသာ လံုလံုေလာက္ေလာက္ မသန္မာလၽွင္ တစ္ပါးသူေတြရဲ႕ ႏွိမ္ခ်ဆက္ဆံျခင္းခံရမည္။ ေစာဒကတက္ခြင့္မရွိ။ ကိုယ္စိုက္တာကို ကိုယ္ျပန္ရိတ္သိမ္းရမည္ပင္။

သူ႔ေဟာေျပာေပးမႈ တစ္ခုလံုးအား မိန္းကေလးပရိသတ္ေတြထဲက တစ္ေယာက္က စကားတစ္ခြန္းျဖင့္သာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္လိုက္သည္။ အဆိပ္ရွိတဲ့ ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ဟူ၍ ျဖစ္ေလ၏။

အဆိုပါ မိန္းကေလးက ေမးလာသည္။
"စီနီယာခ်န္းရွင့္ ... ဒီၾကက္စြပ္ျပဳတ္က အဆိပ္ျပင္းလွပါတယ္ ... အဲ့ေလာက္မရက္စက္လို႔ မရဘူးလား? အဲဒီအစား ကၽြန္မတို႔ကို ပိုေကာင္းတဲ့နည္းေလး ေပးပါလားဟင္!"

ခ်န္းစီႏ်န္ကရယ္သည္။
"လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းႀကီးက  မင္းတို႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ထည့္တြက္ေနမွာမဟုတ္ဘူး"

မိန္းကေလးက မ်က္ႏွာနီရဲသြား၏။
တကယ္ႀကီးကို.... အဆိပ္ျပင္းတာပဲ!

[ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]➊.ဇာတ္လိုက္ကိုေရွာင္ရွားရမယ္!    [ဇာတ်လိုက်ကိုရှောင်ရှားရမယ်!]Where stories live. Discover now