ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း ]

Part 60(unicode)

Chapter 60;

ကျန်ချန်သည် ကားထဲတွင် ထိုကိစ္စ တွေးတော
နေဖို့အချိန်များများမရလိုက်ပေ။ လူပေါကြော့
ဖန်းကျိသည်အသံတဆာဆာနှင့်စကားများနေ
ပြီးသူပြန်မဖြေမချင်းထိုစကားဝိုင်းသည် မရပ်
တာကြောင့် သူ့အတိတ်နေ့ရက်များ အကြောင်း
ပြန်တွေးသည့်ကိစ္စကိုကျန်ချန် ကောင်းကောင်း
မဆောင်ရွက်နိုင်ပေ။ ဖန်းကျိရဲ့မေးခွန်းများကို
သူခဏခဏတုံ့ပြန်ပြီးနောက်သူ့အတွေးရထား
လည်းပျောက်ဆုံးသွားသည်။

အိုး,ကောင်းပြီ။ အခုကစပြီး ကောင်းကောင်း
နေကြမယ်။

ကျန်ချန်ကကုဖေးရဲနောက်စေ့အားစိုက်ကြည့် လိုက်၏။သူတို့ကလူအုပ်နှင့်လျှောက်လည်​ေန
သော်လည်း နေ့တိုင်းမဟုတ်ပေ။ သူသာ ဆက်
ပြီးအတွေးလွန်နေရင် သူ့စိတ်အခြေအနေအားသက်ရောက်မှုရှိလာနိုင်သည်။ သူ့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်စိတ်အခြေအနေသည်အကြောင်း တစ်ခုခုရဲ့
အကျိုးသက်ရောက်မှုကိုခံနေသော်ငြားလည်း
ကုဖေးကအရမ်းအကင်းပါးသူဖြစ်တာကြောင့်
သူ့စိတ်ခံစားချက်ကိုပိုချုပ်တည်းထားသင့်၏။

တက္ကစီသည် ပန်းခြံရဲ့အပြင်မှာရပ်သွားလျှင်၊
ကျန်ချန်သည်ကားခရှင်းဖို့အိပ်ကပ်ထဲမှပိုက်ဆံ
အိတ်ကိုထုတ်လိုက်၏။သို့သော်ဖန်းကျိ
ကလက်တစ်ဖက်နှင့်သူ့ကိုတားဆီးလာ၏။
"ငါ ဒီမြို့မလာခင်တည်းကငါ့အမေဆီကနေ
ပိုက်ဆံအထပ်လိုက်တောင်းခဲ့တယ်။ကုန်ကျ
စရိတ်တွေကို မင်းထုတ်ပေးစရာမလိုဘူး။"

ကျန်ချန်က ဖန်းကျိ ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုပြန်ဆွဲထုတ်ဖို့
ကြိုးစားလိုက်၏။
"ငါက မင်းအဘိုး ...."

သို့သော် ဖန်းကျိ သူ့လက်ကိုတားဆီးထား၏။
"ငါ သိတယ်အဘိုး။ကျေးဇူးပြုပြီး ငါကို သား
သမီး ဝတ္တရားဖြည့်ဆည်းခွင့်လေးပေးပါ။"

သူတို့နှစ်ယောက်ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေတာ
ဆယ်စက္ကန့်ထက်ကျော်သည့်အခါ၊ ကုဖေးက
ငွေတချို့ကိုထုတ်ပြီး ကားဆရာအားပေးချေ
လိုက်ပြီး ကားပေါ်မှဆင်းသွားခဲ့သည်။

"ငလူးတဲ့မှ! "
ဖန်းကျိက စူးခနဲအော်ပြီးလီရိချင်းကို
ကားပေါ်မှ အမြန်ဆင်းခိုင်း၏။
"ကုဖေးကို ပိုက်ဆံရှင်းခိုင်းလို့ ဘယ်လိုလုပ်
ကောင်းမှာလဲ။"