ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း ]

Part 60(zawgyi)

Chapter 60;

က်န္ခ်န္သည္ ကားထဲတြင္ ထိုကိစၥ ေတြးေတာ
ေနဖို႔အခ်ိန္မ်ားမ်ားမရလိုက္ေပ။ လူေပါေၾကာ့
ဖန္းက်ိသည္အသံတဆာဆာႏွင့္စကားမ်ားေန
ၿပီးသူျပန္မေျဖမခ်င္းထိုစကားဝိုင္းသည္ မရပ္
တာေၾကာင့္ သူ႕အတိတ္ေန႕ရက္မ်ား အေၾကာင္း
ျပန္ေတြးသည့္ကိစၥကိုက်န္ခ်န္ ေကာင္းေကာင္း
မေဆာင္႐ြက္နိုင္ေပ။ ဖန္းက်ိရဲ႕ေမးခြန္းမ်ားကို
သူခဏခဏတုံ႕ျပန္ၿပီးေနာက္သူ႕အေတြးရထား
လည္းေပ်ာက္ဆုံးသြားသည္။

အိုး,ေကာင္းၿပီ။ အခုကစၿပီး ေကာင္းေကာင္း
ေနၾကမယ္။

က်န္ခ်န္ကကုေဖးရဲေနာက္ေစ့အားစိုက္ၾကည့္ လိုက္၏။သူတို႔ကလူအုပ္ႏွင့္ေလွ်ာက္လည္​ေန
ေသာ္လည္း ေန႕တိုင္းမဟုတ္ေပ။ သူသာ ဆက္
ၿပီးအေတြးလြန္ေနရင္ သူ႕စိတ္အေျခအေနအားသက္ေရာက္မႈရွိလာနိုင္သည္။ သူ႕ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စိတ္အေျခအေနသည္အေၾကာင္း တစ္ခုခုရဲ႕
အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကိုခံေနေသာ္ျငားလည္း
ကုေဖးကအရမ္းအကင္းပါးသူျဖစ္တာေၾကာင့္
သူ႕စိတ္ခံစားခ်က္ကိုပိုခ်ဳပ္တည္းထားသင့္၏။

တကၠစီသည္ ပန္းၿခံရဲ႕အျပင္မွာရပ္သြားလွ်င္၊
က်န္ခ်န္သည္ကားခရွင္းဖို႔အိပ္ကပ္ထဲမွပိုက္ဆံ
အိတ္ကိုထုတ္လိုက္၏။သို႔ေသာ္ဖန္းက်ိ
ကလက္တစ္ဖက္ႏွင့္သူ႕ကိုတားဆီးလာ၏။
"ငါ ဒီၿမိဳ႕မလာခင္တည္းကငါ့အေမဆီကေန
ပိုက္ဆံအထပ္လိုက္ေတာင္းခဲ့တယ္။ကုန္က်
စရိတ္ေတြကို မင္းထုတ္ေပးစရာမလိုဘူး။"

က်န္ခ်န္က ဖန္းက်ိ ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ သူ႕လက္ေကာက္ဝတ္ကိုျပန္ဆြဲထုတ္ဖို႔
ႀကိဳးစားလိုက္၏။
"ငါက မင္းအဘိုး ...."

သို႔ေသာ္ ဖန္းက်ိ သူ႕လက္ကိုတားဆီးထား၏။
"ငါ သိတယ္အဘိုး။ေက်းဇူးျပဳၿပီး ငါကို သား
သမီး ဝတၱရားျဖည့္ဆည္းခြင့္ေလးေပးပါ။"

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေနတာ
ဆယ္စကၠန့္ထက္ေက်ာ္သည့္အခါ၊ ကုေဖးက
ေငြတခ်ိဳ႕ကိုထုတ္ၿပီး ကားဆရာအားေပးေခ်
လိုက္ၿပီး ကားေပၚမွဆင္းသြားခဲ့သည္။

"ငလူးတဲ့မွ! "
ဖန္းက်ိက စူးခနဲေအာ္ၿပီးလီရိခ်င္းကို
ကားေပၚမွ အျမန္ဆင္းခိုင္း၏။
"ကုေဖးကို ပိုက္ဆံရွင္းခိုင္းလို႔ ဘယ္လိုလုပ္
ေကာင္းမွာလဲ။"