Unicode
ကားပေါ်ရောက်သည်နှင့် baekhyun မသိမသာ သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။ တော်ပါသေးသည်။ အပြင်မှာ မအိပ်ရတော့၍။ စိတ်ချလက်ချဖြစ်သွားစဥ်ပင် တစ်ဖက်ဘေးခုံမှ ရယ်သံတစွန်းတစ ထွက်လာသည်မို့ baekhyun အကြည့်ပို့လိုက်မိသည်။
"ကြောက်နေတာလား"
"ဗျာ မကြောက်ပါဘူး ဘာလို့ကြောက်ရမှာ.."
နောက်ဆက်တွဲ တိုးဖျော့ဖျော့ထွက်လာသော စကားသံကို ကြားသွားပုံရကာ ထပ်ဆင့် ရယ်မောလာ၏။
"ဟုတ်တာပေါ့ ၊ baekhyunee က ယောကျ်ားသားပဲ ဘာလို့ကြောက်ရမှာလဲ"
ပြုံးကာ ပြောလာသည့်သူဌေးက ဟာသအနေဖြင့်လား လှောင်သည်လား မသဲကွဲ။ baekhyun လည်း အူကြောင်ကြောင် လိုက်ရယ်မိသော်ငြား စိတ်ထဲစနိုးစနောင့်။
"ကိုယ်ငယ်ငယ်တုန်းကလည်း အဲ့လိုတစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေခဲ့ဖူးတယ်လေ"
"...."
"ကိုယ့်တုန်းကတော့ အရမ်းကြောက်နေခဲ့တာ ဟဟ"
ဤသို့ကျ လှောင်နေသည်ထင်၍ စိတ်ခုသမျှ လွင့်ပြယ်ပြန်သည်။ baekhyun မေးလိုက်သည်။
"ဘယ်သူမှ လာမရှာခဲ့ဘူးလား အဲ့တုန်းက"
baekhyun နည်းတူ တစ်ယောက်တည်း ဘက်စ်မှတ်တိုင်တွင် စောင့်နေရမည်ကို ကိုယ်ချင်းစာမိကာ မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုလူက ခဏတော့ တွေဝေသွားသည်။ ထို့နောက် တစ်ခုခုကို သတိရသည့်အလား မပွင့်တပွင့်ပြုံးသည်။
"တစ်ယောက်တော့... ရှာခဲ့ဖူးတယ်"
ထိုမျှသာပြောပြီးသည်နှင့် စကားဖြတ်သည့်ဟန် ဆက်ရယ်သည်မို့ baekhyun လည်း အကြည့်လွှဲလိုက်သည်။
"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တော်သေးတာပေါ့"
"ဒါနဲ့ baekhyunee မှာ သူငယ်ချင်းတွေဘာတွေ မရှိဘူးလား တွေ့လိုက်ရတိုင်း အမြဲတစ်ယောက်တည်းပဲမို့လို့"
တွေ့လိုက်တိုင်း တစ်ယောက်တည်းပဲ ဟုဆိုရအောင် ကော်ဖီဆိုင်တွင်သာ အတွေ့များသည့် ထိုလူက ဘယ်တုန်းက baekhyun ကို ဘယ်နေရာမှာ တွေ့သွားသည်လဲတော့မသိ။ baekhyun ခပ်ဖြည်းဖြည်းသာ ပြန်ဖြေမိသည်။
YOU ARE READING
The LOEY
Fanfictionတောတောင်ရေမြေတို့၏ သဘာဝတရားသည် စောင့်ရှောက်သူနှင့် ကြင်ရာတော်အပေါ် မူတည်၍ဖြစ်တည်သည်။ ကြင်ရာတော်၏စိတ်သည် သဘာဝတရားဖြစ်ပြီး စောင့်ရှောက်သူက ထိုသဘာဝတရားကို ထိန်းညှိသည်။ [ ဤဇာတ်လမ်းတွင် ပါဝင်သော အကြောင်းအရာများသည် စိတ်ကူးယဥ်ဖန်တီးမှု သက်သက်သာဖြစ်၏။ ] ~ ...
