Basketçi | Yarı Texting/ Tamamlandı

84. Bölüm

Keyifli okumalar🌸

___

Şokla karşımdaki Ata'ya bakıyordum. Kaşları çatık, hızlı nefesler alıyordu. "Na nasıl?"

Fısıltım bana bile yabancı gelmişti. O da bunu anlamış olacak ki gözlerindeki korkuyu gördüm. "Sen? Sen ne yaptın ona?"

Yutkundu. Gözlerini benden kaçırdığında çenesinden tutup hırsla kendime çevirdim. Deminki halinden eser kalmamıştı. "Doğruyu söyle bana. Ne yaptın ona?"

"Basket antrenmanımız vardı. Sinirliydim... Sert oynadım."

Onun basket salonundan çıkan hali geldi gözümün önüne. Düşmüştü. Antrenman sırasında düşmüş ve eskisi gibi basket oynayamamıştı. Bunun sonucunda da kaptanlıktan çıkarılmıştı tabii.

Belki ona karşı hislerim yoktu ama gidip görmüştüm. Ayağı iyileşse de zorlamaması gerekiyordu. Öğrenince gözümün önünde bağırıp çağırmıştı. Üzülmüştüm. Konuşmamış bile olsaydık üzülürdüm yalan yok.

Okuldan ayrılma kararı şaşırtmıştı. O durumda bile benden özür dilemiş, gideceğini söylemişti. Kendimi kötü hissetmiştim. Unutmaya çalıştığım zamanlar konuşmuş, bir denemeyi düşünmüştüm sonuçta.

Konuşurken eğlenmiş, onun iyi biri olduğunu görmüştüm. Kibardı, özellikle bana karşı. Belki bunun karşılaştırması yanlıştı ama Burak gibi davranmamıştı. Şimdi böyle olmasına doğal olarak şok olmuştum.

"Ters yapacak biri değildi o"

Dalgınca söylediğimle yere eğmiş olduğu başını kaldırdı. "Ne?"

Duyduğunu biliyordum. Doğruluğuna emin olmak için sormuştu. "Kavga dövüşü yoktu onun Ata."

"Sadece iki hafta konuştun. Nereden tanıyorsun?"

"Seninle hiç konuşmadım! Hiç konuşmadan tanıyordum seni"

Yükselen sesim sona doğru düşmüştü. Bunun iyi bir yere gitmeyeceğini anlayıp daha ılımlı bir tonda konuşmaya başladı.

"Sizi gördüğüme sinirlenmiş sert oynuyordum. Bağırmaya başladı. İttirince...."

"Neden? Neden yaptın?"

"Yemin ederim bilerek yapmadım Arya. Yemin ederim güzelim."

Elime uzanıp tuttu. Normalde tuttuğundan daha sıkı tutuyordu. O an anladım ki gerçekten korkuyordu. Bunu öğrendiğim için bırakıp gitmemden korkuyordu.

"Ne olur inan bana. En çok senin inanmana ihtiyacım var"

Gözlerimin içine yalvararak bakıyordu. Onun bu haline karşı gözlerim doldu. "Neden? Anlamıyorum,benim yüzümden mi? "

Kafasını iki yana salladı. "Senin yüzünden değil. Hiçbir şey senin yüzünden değil. Benim yüzümden. Benim suçum."

"Neye sinirlendin o kadar?"

Sustu. Bir yanım vereceği tahmin ediyordu. Diğer yanımda ise saçmalama diyordu. O seni sevmiyordu ki kıskansın.

"Doğruyu söyle bana."

"Sizi gördüm. Her gün seninle konuştuğunu gördüm ben. Her antrenmanda bunu hevesle anlatışını duydum. Dayanamadım. Dayanamadım Arya. Çok uğraştım olmadı. Gelip seninle konuşmayı istedim. Yapamazdım. Seni kendimden ben uzaklaştırmışken gelip onunla konuşmanı istemiyorum diyemezdim"

Dudaklarım aralanmış ona bakıyordum. Yanlış anlamış olacak ki yeniden konuşmaya başladı.

"Şuan beni nasıl görüyorsun bilmiyorum. Hastalıklı? Kavgacı? Pislik herifin teki? Hangisi?"