The Neighbourhood - Reflections Sabrina Carpenter -Looking At Me KALEO - Way Down We Go
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Multimedya: Bilemiyorum artık :)
"Çıkmadan önce beni arayacağına söz ver, hiç güvenmiyorum sana." Gözlerimi devirdiğimde saçımın ucunu tutup acıtmadan çekti. Yüzümü ona çevirip dik dik baktığımda yanağıma küçük bir öpücük bıraktı ve geri çekildi.
"Gözlerini devirme bana. Söz verdin, tutmayanın maaşı geç yatsın."
"Ne ?"
"Ya kızım ben ne dediğimi biliyor muyum gece gece ? Git hadi geç kalacaksın." Kaşlarım havalanırken arabanın kapısını açıp kendimi dışarı attım. Rüzgar beremin altından kaçan saçları yüzüme dağıtırken kapıyı kapatmak için arkamı döndüm ve hafifçe sırıttım.
Kapıyı çarparak kapattığımda Pars'ın bağırışını duydum ama aldırmadan adımlarımı acilin girişine yönelttiğimde suratımda hâlâ büyük bir tebessüm asılıydı.
İçeri girdiğim an derin bir nefes aldım ve kokuyu içime çektim. Cidden hastane kokusuna aşıktım.
"Ooo Gece hanım teşrif etmişler sonunda." Tarık hocanın sesiyle yüzümdeki tebessüm anında silinirken gözlerimi katıp açtım ve yavaşça arkamı döndüm.
"Çok çok çok özür dilerim hocam vallahi bir sürü şey oldu ! Yoksa biliyorsunu beni, hiç aksatır mıyım derslerimi ?" Kaşları alayla havalanırken dilimi ısırdım. Tabii ki aksatırdım !
"Gece geçen sene sınıfta kaldığını hatırlatmama gerek var mı ?" Ellerimi cebime sokarken yüzümü buruşturdum.
"O konuda hiçbir suçum olduğunu düşünmüyorum. Adam onu aldatan karısına benziyorum diye bıraktı beni hatta sizde şahitsiniz o adam yüzünden Erasmus programını kaçırdım." Hatırladıkça daha da kinlenirken moralim bozulmuştu.
Bütün üniversite senelerimi mahvettiği yetmiyormuş gibi hayatımın en büyük fırsatını da elimden almıştı. O olaydan sonra okulu bırakıp tekrar sınavlara hazırlanmayı bile düşünmüştüm ama Ayça sayesinde bu fikirden sıyrılmıştım.
"Çabuk odamdaki dosyaları al ve geç bir odaya onları düzenle. Bu da senin cezan." Ellerimi yüzüme kapatıp boğuk bir çığlık attığımda Tarık hocanın gülüşü kulaklarıma doldu.
"Ya hocam ben doktor olacağım seneye, sekreteriniz ne güne duruyor ! Yok mu bir doğum falan gireyim dikeyim ?" Sinirden kudursam bile sakin tutmaya çalıştığım sesim ve sevimli olduğunu düşündüğüm bir surat ifadesiyle karşımdaki uzun boylu adama bakarken o benim aksime sırıtıyordu.
