ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း ]

Part 65(zawgyi)

Chapter 65;

ယေန႕သည္ သူFourth highေက်ာင္းမွေျပာင္း
လာသည့္အခ်ိန္ကတည္းကပထမဆုံးအႀကိမ္ေက်ာင္းအိမ္စာမၿပီးခဲ့တာျဖစ္သည္။

ကိုယ္ပိုင္စာၾကည့္ခ်ိန္တြင္ သူအိမ္စာတစ္ဝက္
ႀကိဳေရးခဲ့ၿပီး၊က်န္တဲ့တစ္ဝက္ကိုညေနခင္းမွာ
ေရးဖို႔စီစဥ္ထားတာျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္,
လီေပါင္ေကာ္ရဲ႕ျပသာနာက သူ႕ကိုဖိစီးသြားခဲ့ၿပီး ၊ အိမ္စာလုပ္ရန္ပင္စိတ္မပါေတာ့ေပ။ကုေဖးႏွင့္
အတူအာလပသလာပေလွ်ာက္ေျပာေနတာကလြဲလွ်င္ သူ ဘာတစ္ခုမွလုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္ရွိ
တယ္လို႔မခံစားရေပ။

က်န္ခ်န္သည္ဖုန္းကိုလွမ္းယူၿပီးမနက္ႏွစ္နာရီ
ထိုးတာမျမင္ေသးခင္အခ်ိန္ထိသူတို႔ကစကားေကာင္းေနခဲ့သည္။ နာရီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး
က်န္ခ်န္ အင္တင္တင္ျဖင့္ လဲအိပ္ေနရာကေန
ထထိုင္လိုက္၏။
"အခ်ိန္အရမ္းေနာက္က်ေနၿပီ။"

"ငါ မနက္ျဖန္ ထနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ "
ကုေဖးကလဲေနအိပ္ေနရာကေန ထထိုင္လာၿပီး
ကုတင္အုံးတာကိုမွီလိုက္သည္။
"မင္းေစာေစာနိုးရင္ မင္းဘာသာမင္းပဲေက်ာင္း
ကိုသြားႏွင့္လိုက္ေတာ့ ။ငါ့ကို မႏွိုးနဲ႕။ "

က်န္ခ်န္ သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။
"မင္းအခုတစ္ေလာေက်ာင္းမေနာက္က်သင့္
ဘူး။မင္း အေပၚမွာ တကယ္ စည္းကမ္းတင္း
ၾကပ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။"

"ငါလည္းဘယ္တတ္နိုင္မလဲ?။ ငါ့ေကာင္ေလးက ထိပ္တန္းေက်ာင္းသားျဖစ္ေနတာငါ့အျပစ္မွ
မဟုတ္တာ။ေပါင္ေပ့ကရင္ထဲမွာတိတ္တိတ္ေလးခံစားေနၿပီး ႏႈတ္ကဝန္မခံခ်င္ဘူးလား?။ "

"သြားစမ္း!"
က်န္ခ်န္ အိပ္ယာေပၚကဆင္းၿပီး အဝတ္ဗီရို
တံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။
"အိပ္ရေအာင္ ၊မင္း ငါ့ရဲ႕ ညအိပ္ဝတ္စုံကို
ယူဝတ္လို႔ရတယ္။ "

"မင္းဆီမွာ ေခါင္းအုံးတစ္လုံးတည္းရွိတာ
မဟုတ္ဘူးလား?။ "

"အင္း။ "
က်န္ခ်န္ဗီရိုထဲကညအိပ္ဝတ္စုံတစ္စုံကိုထုတ္ၿပီး
သူ႕ဆီပစ္ေပးလိုက္၏။
"မင္း ေစာင္တစ္ထည္ ယူၿပီး ေခါက္အိပ္လို႔ရတယ္။ "

ကုေဖးကေျပာလာသည္။
"ငါ အဲ့လိုအရာေတြေပၚမွာ မအိပ္တတ္ဘူး။"