"O gün sana yazdığımda Arthur, bir daha hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum..."
"Satırlarım sana ise şayet yazmak, aciz kelimelerimle bile ait olmak, bir satırın içinde bile kaybolmak güzeldi..."
Taşralı bir hanımefendi ve zengin bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saygıdeğer Arthur'a,
İlk defa isminizi hitabıma karıştırdığım için onur duyuyorum. Bana cevap verdiniz. O kadar ümitsizdim ki. Sizi kendime küstürdüğümden emindim fakat siz beyefendi çok yüce gönüllüsünüz. Sebeplerimi hazmedip bana bir şans daha verdiniz.
Açıkçası sizinle hâlâ, üstelik böylesine bir irtibat sağlayabilmeyi nasıl başardığımı kendime soruyorum. Zira vazgeçmek kolaydır ancak vazgeçmemek bir yara gibi insanda izini bırakır. Ben siz de bir iz bırakabildiğim için çok memnunum.
Size sormak istediğim bazı önemli havadisler aldım.
Duymak istemediğim fakat duyduğum.
Saygıdeğer annenizin size bir gelin arayışına çıktığını duydum. Bunu artık gizliden gizliye değil apaçık yaptığını söylüyormuş. Buradan da anlayacağınız üzere uzun zamandır zaten bunun peşinde olduğunu gösteriyor. Öyle mi? Sahiden, bu konu hakkındaki fikriniz nedir? Beni büyük bir şaşkınlığa sürüklemişti. Sizi, aramızdaki mesafelere rağmen tanıyorum. Bunu önceki yazılarımdan anladığımı-hatta anladığınızı- biliyorum. Siz, size karşı verilmiş bir tiyatro metninin adeta kuklasıymışçasına oynayacak biri değilsiniz. Siz bir kukla değilsiniz. Örnek vermem gerekirse okuduğunuz okuldan tutun günlük hayatta yaptığınız aktivitelere kadar. Aileniz sizin başarılı bir bürokrat olmanızı istiyordu fakat siz olmadınız.
Sizi şu an biraz ateşliyor gibi hissediyorum. Ancak içimde bir ses sizin zaten ateşlendiğinizi benim sadece harladığımı dile getiriyor.
Bu konu üzerinde daha fazla durup can sıkıntısı yaratmak istemem. Çizdiğiniz resimler artık tüm şehrin dilinde. Belki de artık Dünya'nın.... Heykelleriniz... Onlara baktığımda tıpkı gerçek bir insanın duygularını yüzlerinden okuduğumu hissediyorum. Siz bunun kalbimde ne büyük bir savaş açığa çıkardığını bilemiyor hatta yüksek ihtimalle hissedemiyor olabilirsiniz ancak kalbimde yaratılan o sarsıntıyı kalbim güçlükle karşılıyor.
Saygıdeğer beyefendi sizinle düşündüm de hiç sanatınız hakkında konuşmamışız. Kalbin Işığı, Rosa'nın Kalbi, Uçurum Düşeş'i... Bu üç eserinizi şehirde bir sergide incelediğim vakit-gündüzün geceye kucak açmaya başladığı vakitlerden birinde- adeta büyülendiğimi hissetmiştim. Özellikle Kalbin Işığı'nda. Bana bakan kadının gözyaşları bir ışığı andırıyordu ve kalbine, elbisesinin göğüs kısmına doğru ince bir yol yapıp varmak istediği yola ulaşıyordu.
O tabloda anlatmak istediğiniz aşkın öldürücü güzelliği miydi? Zira resmettiğiniz kadının dudakları gülümsüyor fakat derin ve mağrur bakan gözleri ağlıyordu.
En sevdiğim ve kendime en çok benzettiğim eseriniz o'dur.
