I Right Time For Everything I

9.7K 361 20
                                    



K A B A N A T A: V


Everly's POV

"Are you sure you're okay?" Muling tanong sa akin ni manang. Hindi ko na mabilang kung ilang beses niya na iyang naitanong sa akin. Muli kong itinango ang aking ulo habang panaka-nakang hinihimas ang maliit na bukol sa aking ulo.

When I slipped I accidentally hit my head on the wooden floor, and lose concsiousness. Ilang beses ko ng sinisi ang aking sarili magmula ng magising ako. Luckily ay nagbukol lang ang aking ulo at hindi iyon dumugo. Si manang naman ai sinisigurong maayos pa ako dahil baka daw dahil sa lakas ng pagkakabaltog ko sa sahig ay nawala na lahat ng aking memorya.

"Maayos na po ako manang. Medyo kumikirot lang siya pero mawawala din po ito maya-maya." Muli kong sambit sa kanya. She looks really worried for me, and it made me feel guilty for being the most clumsy person in the world.

Well, technically, it would never happen if that unknown man showed up in front of me all of a sudden. Hindi ko na napigilang mabalisa dahil bago sa aking paningin ang mukha nito at labis ang nararamdaman kong ilang sa tuwing may ibang makakakita sa akin. Kahit kay manang ay hirap din akong maging kumportable noong una.

Speaking of that man. Magmula pa kaninang nagising ako ay hindi nagsalita si manang ng kahit anong bagay tungkol dito. Siguro dahil akala niya ay hindi ako kumportableng pag-usapan iyon matapos ang nangyari. But it did not, it just makes me more curious about him.

If manang lets him in that easily then he might meet someone she knows. Probably not a pack solier.

"Manang." I got her attention once again. Masyado kasi siyang abala sa pag-inspeksyon sa aking ulo mula pa kanina. She looked down at me before finally sitting beside my bed.

"You haven't said anything about that man." Sambit ko dito. Her eyes widened with the sudden realization.

"Oh right, wait let me call him—-" Wala sa sarili kong hinablot ang kanyang braso at sunod-sunod na umiling sa kanya. Ang buong akala ko ay wala na ang lalaking iyon. I'm not yet ready to face him, given the foolish thing I did earlier.

"W-Wag na po." Nauutal na usal ko sa kanya. I saw her released a quick sigh before holding my hands together. She put up a small smile at me.

"Don't worry. Jake is a good man. He's the current beta of the pack and he's the only person that knows and visits this mansion. Hindi ko lang naisip na bibisita siya dahil alam kong abala silang pareho ng alpha sa pack." Paliwanag nito. I was even horrified to hear that.

First the alpha. Now the beta? Who will be the next to learn about my identity? My father or perhaps my brother?

"Huwag kang mag-alala, I'm sure he'll keep your identity a secret." Kaagad na napakunot ang aking noo dahil sa sinabi niya. Ganun ba niya pinagkakatiwalaan ang jake na iyon?

Well then, if she believes in him, then I must also learn how to trust him.

Mukha din naman itong mabait na nilalang. Kung hindi lang naging ganun ang pangyayari kanina ay malamang na naging maayos sana ang aming pagkikita.

"D-Did you tell him about me being his alpha's m-mate?" Kabadong usal ko sa kanya. She slowly shook her head and I released a comfort sigh because of that. Hindi ko 'ata kakayaning humarap sa kanya oras na malaman niya ang koneksyon ko sa alpha.

When I raised my head, I was caught off guard by manang's worried face.

"Everly, even if we didn't tell him about that thing. He will soon learn the truth, he's the beta everly, and he is the most trusted person of alpha greyson." Sambit nito sa akin. Napatulala naman ako dahil sa sinabi niya. Well, I didn't think of that possibility.

MY CURSED MATETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon