Chapter 27

29.8K 816 238
                                    

Chapter 27

Fright

My door was slightly opened and I could clearly hear the yells of my parents. Madaling araw na at pang ilang araw na rin itong sigawan. Palagi akong gising ng ganitong oras at nakatitig lang sa ceiling.

"Do what you want, Shana. Hindi na kita mapipigilan..." si Daddy.

"What are you talking about?" si Mommy.

"I know you have an idea about what I am talking about! Stop playing innocent!" sigaw ni Daddy at naramdaman ko ang isang luha sa aking kaliwang mata.

They don't usually shout at each other, so I'm not used to hearing them firing yells. Si Kenzie kaya? I hope she's not hearing this almost every day

.

"You are mistaken! Baka ikaw ang may sikreto kaya ganyan ang nasa isip mo! My goodness, Ken!"

"Stop reversing the situation!"

Tumayo ako mula sa kwarto at padabog na sinara ang aking pinto. I just can't absorb everything they're saying. Ano? Is someone cheating between them? Kasi puro na lang ganyan ang usapan nila. It seems like they're accusing each other they both have an affair!

I don't want to believe they really have. I know they could never do that! They're educated, so they must know it's wrong to commit an affair!

I woke up late and I saw Kenzie eating alone. Ni hindi niya ako napansin na umupo sa kanyang tabi. I sighed and concluded she's hearing everything as I do, too. Almost every night.

"Earth to Kenzie..."

She looked at me and sighed. Uminom siya sa kanyang gatas at nagpalaman naman ako ng peanut butter sa french toast.

"Hindi ako makapaniwala na pinagbibintangan nila ang isa't isa, Ate..."

I shrugged. Ayaw ko sanang pag-usapan dahil bata pa siya pero... ayaw ko rin naman na sarilihin niya ang nasa isip niya.

"Maybe they're just too busy with their work; that's why they're making assumptions."

Umiling si Kenzie. "Hindi, Ate, e. They've been busy the past years but never like this. Baka nga totoo... na they're cheating..."

Napapikit ako doon. Parang pinipiga ang puso ko dahil sa narinig. I could never imagine them cheating and having their own lives.

"Daddy is always out, and so Mommy. Tapos madalas ko pang nakikita si Mommy sa veranda nila na may katawagan..."

Narinig ko ang kanyang hikbi kaya natahimik ako. I felt my body loosened energy because of my sister's sobs. I faltered myself from tearing up. Lumapit ako sa kanya at yumakap.

"Stop creating assumptions in your head, Kenzie ... We don't know anything yet. Baka may problema lang sila..."

"Hindi naman sila ganyan dati, Ate, 'di ba?" she asked and I did not know what to respond. "Ngayon lang. Nung mga n-nakaraang araw lang. Or maybe they've been like this longer than we first started noticing."

"Hindi... ko alam, Kenzie. I have no idea," I whispered to hide my broken voice.

Dahil sa mga sinabi niya ay napa-isip ako. Paano nga kung gayon? Paano kung matagal na nga talaga silang malabo pero hindi lang namin napapansin? O 'di kaya'y napapansin pero hindi namin pinagtuunan ng pansin dahil akala namin normal pa rin iyon... pero hindi na pala.

Nasisira na pala ang pamilya namin?

I can't digest the thought of having a broken family. Iniisip ko, paano si Kenzie? Paano kami? How can we still live happily knowing our family is no longer the happy family we grew up with?

Mid-Air Ball   (The Athletes #1) PUBLISHED UNDER KPUB PHTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon