Chapter 1

14.3K 188 24
                                    

C H A P T E R  0 1

AUDRIE FESTEJO

HINDI pa man ako tuluyang nakakarating sa upuan ko matapos kong ibigay kay Engr. Damon ang index card ko ay tinawag na niya ang aking pangalan.

Tumigil ako sa paglalakad bago humarap sa kaniya nang kinakabahan. I don't know why I feel weird today. I also can't move very well. My whole body aches, and my thighs stiffen every time I move. Even my femininity hurts.

Parang may nawala sa akin pero 'di ko sigurado kung ano, at hindi ko matandaan. Ang naaalala ko lang ay pumunta ako sa bar kagabi, 'yon lang, wala na akong matandaan pa matapos du'n. Pagkagising ko na lang kanina ay nasa isang condo unit na ako't walang saplot. So I'm confused now, is it possible I had sex last night? That I had a one night stand with a stranger? Argh! No!

And those are just the most accurate answers to my questions right now, so I can't help but be nervous, and ask myself. Paano kung may sakit iyong nakatalik ko, paano kung matanda o bata? Pero ang kinakatakot ko talaga ay paano kung nabuntis niya ako? Argh! Hindi maaari, hindi ko rin kilala kung sino iyon, kaya kung sakaling nabuntis nga niya ako, ako ang magiging kawawa. Kaya hindi p'wede, gosh!

"Audrie!" I was surprised when someone suddenly shouted next to me. And out of shock I could not stop my mouth from cursing.

"Ay! Puking-ina!" bulalas ko na ikinahagikgik ng lahat. Hanggang sa makita ko kung sino ang lalaking nakahalukipkip ngayon sa harap ko. Seryosong-seryoso ang mukha niya't nagsulubong ang makakapal niyang mga kilay. Hindi ko tuloy maiwasang mapatitig sa kaniya dahil sa perpektong pagkakagawa ng mukha niya. Nagpa-ayos ba siya ng mukha o sadyang nasalo lang niya lahat ang magagandang biyaya ni God no'ng nagpaulan ito ng kagandahan sa mukha at katawan. His body and facial features were fascinating. From his thin and pinkish kissable lips. His one dimple on his left cheek that makes him more handsome in my eyes. Those long eyelashes, thick eyebrows, and I think a sapphire eyes because it's just like a combination of dark green and blue were perfectly complemented into his light blond hairs and pointy nose. He looks like a Croatian. I would not really be surprised if many would like or chase him. He's so hot, a Hot Professor, to be exact. It seems like at any moment my undergarments will fall off.

"You're too late already, and not listening, Ms. Festejo. Tapos marumi ka ngang magsalita, ngayon, tatanga-tanga ka naman?" he said deeply. It was not a shout but loud because his voice was thick and deep.

S-Sir?" Hindi ko na alam kung ano'ng sasabihin ko. Masyado na niya akong pinapahiya sa mga kaklase ko.

"I said, tell us the reason why you're late! And why are you stupid! For all I know, this class is for the quick thinkers.  Weren't you informed that you took the Engineering Course, Ms Festejo?" he said as he walked away from me with his arms still closed in his chest. But instead of showing that I was hurt by what he said, I just gave him a wide smile even though I really wanted to come out in embarrassment already.

But honestly, I like his behavior, that's what I like to men, but . . . Woah! That was a severe judgment on me, he only knew my name and address, pero kung makapagsalita naman siya'y parang ako na ang may pinakamatinding kasalanan na nagawa sa mundo.

"I'm not feeling well, Sir. I just went in because I need to. I'm sorry if I'm stupid or how you describe me," I gave up before continuing to walk back to my seat.

"I'm not yet done, Ms. Festejo," malamig niyang usal kaya pabagsak akong umupo, at hindi na lang siya pinansin. 'Di bale nang maging bastos, pero nakakasawa na, e. Palagi na lang na ganiyan ang naririnig ko kahit saan ako magpunta.

Malalakas ang padyak niyang lumapit sa akin habang nakahalukipkip, at nang nasa harapan ko na siya'y biglang nag-ring ang bell, hudyat ito na tapos na ang klase sa kaniya. So he immediately went back to his table and took all his belongings lying there.

"We'll talk tomorrow, Ms. Festejo!" malamig niyang usal bago lumabas ng silid. Nang makalabas siya'y biglang nagtitili ang halos lahat ng mga babae, ang iba naman ay dali-dali nang lumabas dala-dala ang kanilang mga gamit.

"Ang g'wapo niya talaga!" rinig kong sabi ng isang babae. Nakapikit niya itong sinasabi habang tumatalon-talon.

"Sobrang hot pa!" her companion shouted as she put a liptint on her lips, and blushed on her cheeks.

"Guwapo? Hot? Hindi kaya, ang attitude nga, e. Akala mo naman kung sino. Kung hindi lang siguro iyan nagtuturo rito, baka masampal ko na iyan!" I whispered as I rolled my eyes, until I could hear a sigh next to me.

Lumingon ako rito't ngayon ko lang napagtanto na isang hulog din pala ng langit ang katabi ko sa upuan. Isang lalaki na parang sinalo rin lahat ng magagandang bagay sa mundo, gaya ng masungit na lalaking iyon. Like Engr. Damon, he has thick eyebrows, long lashes, and thin and pinkish kissable lips, as if he looks like Miguel Tanfelix, my love. The only difference is that, this man has a baby-blue eyes that suits his white complexion and gentle face. He looks foreign, a combination of French and British.

"H-Hello," maarte kong sabi. Ni-ngitian ko siya nang malapad sabay hagod sa mga buhok ko sa kanang tainga ko.

"Hi, I'm Haven," he introduced himself while smiling, parang anumang sandali ay mahihimatay na lang ako dahil sa ngiti niyang nakakalaglag ng panty.

"Paranas ng heaven," hindi ko na alam kung ano'ng lumalabas sa bunganga ko dahil parang kusang tumigil ang oras para sa aming dalawa. I just stared at him and couldn't help but think of things while he was with me, so I look like a fool gaping in front of him now.

"Hey! Audrie! " he patted my shoulder causing me to wake up to reality. "Mukha kang galang aso kanina!" he just laughed..

"H-Ha?" I adjusted myself to look decent to him.

"Hakdog!" he joked while laughing. "But kidding aside, bakit nga ba ngayon ka lang? Our last period in the morning is his subject, so I can not blame him if he told you all those words," he said seriously.

I took a deep breath, "I don't know either," I stupidly said, so he punched me lightly in the head.

"Am I really too late? " I stupidly asked because he already said that our last period in the morning was our subject to Engr. Damon.

"Nope, you're too early for afternoon class," he joked before bursting into laughter.

I also laughed even though I wondered if what he said was funny or not. Pero ang nagustuhan ko talaga sa kaniya ay sobrang approachable niya. He's a friendly person even though he is very handsome. Kasi karamihan sa mga guwapo e mayayabang, malalaki ang ulo, mga feelingero, at assumero, na sulyapan mo lang e ang akala na nila'y gusto mo na sila. Like, yuck! Tapos maliliit naman pala ang mga titi nila.

"Anyway, are you a transferee here too?" he seriously asked before he stood up and put his bag on his back.

I nodded, "Yup, and you?" I asked too.

"Yes, come on, let's eat?" he offered, so I immediately stood up and put my bag on my shoulder. Mag-iinarte pa ba ako? Inaya akong kumain ng isang lalaki na parang naliligo ng mineral water at gatas. Hello?

Pero nakakatawa lang kasi na sa unang araw ko pa lang dito sa bago kong school ay may naging kaibigan na agad akong lalaki na mukhang tao. Kasi kadalasan, ang mga nagiging kaibigan ko'y mga nilalang na hindi ko kayang i-describe kung ano sila. Kaya palagi akong may dalang rosaryo sa bag. Mas mabuti nang laging handa, baka pagka-uwi ko, isa na lang akong malamig na bangkay. Tapos sa halip na tangisan ni nanay ang bangkay ko, baka pagalitan pa niya ito.

~ginisamyxx

Her Innocent Desire | R-18+Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon