Chapter 12

107 17 0
                                    

Paul Jaycee Esguerra

I looked at Kian and he's literally asleep while sitting. Naka-sandal yung ulo niya sa likod ng couch and his both arms are just lying beside him.

His friends really left him here alone. Tss. Ayan kasi, naglalasing hindi nagtitira nang pang-uwi.

Kaso naalala ko, kahit ako pala ay iniwan. Hays. Yari sa'kin bukas yung dalawang 'yon.

What do I do now? I don't even know how to drive. Hindi ko nga alam kung saan 'to eh. Kahit iuwi ko siya sa bahay, hindi ko naman alam yung daan.

Kinuha ko yung phone niya sa table at saka ibinulsa ko.

Umupo ako sa tabi niya and I stared at his face.

He is blushing red dahil siguro lasing siya. His skin is white so you could clearly see it and it's visible. He looks so cute while sleeping. I could literally stay up all night just to watch him rest.

"Tss." sabi ko na lang noong naalala ko yung ginawa niya kanina.

Inalog ko yung balikat niya para magising siya. "Kian." tawag ko.

Wala man lang reaksiyon, hindi pa rin siya nagising.

Tinapik-tapik ko yung mukha niya para talagang sure na magising. "Hey, Kian you can't sleep here. Doon na lang tayo sa car mo." sabi ko.

How the hell this man can keep his face this flawless and smooth. What sorcery is this?

Mukhang naging successful naman yung pag-gising ko kasi dumilat naman siya. Tumayo na ako para alalayan siya maglakad.

"Jaycee?" tanong niya na kumukurap-kurap pa.

"Oo. Tss. Tara doon ka na matulog sa kotse mo." sabi ko.

Tumayo siya kaya inalalayan ko pero nagulat ako noong pinwesto niya yung dalawang kamay niya sa lower back ko. We're facing each other and he's literally hugging me.

I think my heart just exploded. What is happening?

"You're now talking to me. You're not mad at me anymore?" tanong niya.

His body is so close to me. I don't know what to do!

"Hoy!! Bitawan mo nga ako. Nakakahiya." sabi ko saka sinubukang kumalas pero hindi ko kaya, malakas si Kian.

"I am not letting you go until you tell me the reason why you're mad at me." sabi niya and he straightly looked at me in the eyes.

Ano bang ginagawa nito? Why is he so weird?

And the feeling that I have now is weird too. Kinikilig ba ako?

Hell no.

"Tss. I am not mad! Now let go." sabi ko. Yung mga naglalakad, nakatingin na sa'min.

"Really?" tanong niya with a big wide smile.

What the hell? Why are you smiling like that? It's going to kill me. Freaking stop.

"Oo! Tss. Bitaw na." nakakahiya na talaga.

"Yehey." he said then chuckled. "I will do everything you say. You're my master." he said saka binitawan ako.

Muntikan pa siyang matumba kaya kinuha ko agad yung isang braso niya saka inilagay sa balikat ko para alalayan siya.

Ganito ba talaga kapag nalalasing? Tsk.

Invisible String [BxB]Where stories live. Discover now