Chapter 39

44.2K 1K 437
                                    

Chapter 39

Fight

We woke up very late because we conversed a lot. Paggising ko, tanghali na at may araw nang nakikipaglaban sa kurtina.

Umupo ako at wala siya sa tabi ko. The blanket was covering my half body and my hair was messy. Nakatunganga ako nang sumulong ang ulo niya sa pintuan ng kwarto.

"Good morning," he greeted with his hoarse voice. Nakaligo na pero hindi nakasuot pang trabaho.

"Good morning... Late na, hindi ka papasok?" I asked.

He smirked and shook his head. And I just realized he's the fucking CEO of the company, and he has all the time and decisions to make. Ako pala ang empleyado lang...

"Ako pala dapat... ang tatanungin mo," I cursed in my head and he walked towards me.

Umupo siya sa harap ko. He looked so fresh with his slightly dumpy hair. Naka puting t-shirt at cotton shorts. Samantalang ako... ito, sexy from the bed.

"We will not work today..."

Kumunot ang noo ko. "Bakit naman?"

"Just because." He then tilted his head while watching me.

"But you have work! Baka nga may meeting ka pa."

"Pwedeng ipagpaliban, Kesian..."

I naturally made a face at that. "How unprofessional..." I murmured and stared back at him.

While enjoying his eyes, I realized I was not yet over our moments together last night. How could I ever believe we got back together again?

"So, hindi nagalit ang mommy mo sa akin?" I asked while we were eating.

Nasa harap ko siya, at walang pagitan sa amin. Nasa gilid namin ang lamesa.

"Are you embarrassed about what you did years ago?" I teased him while mentioning the drunk night commotion.

Hindi siya umimik, pero nakatitig na.

"I know I shouldn't be happy! Nasaktan kita, kaya mo 'yon nagawa. I didn't even expect you to do that. Ever!" Nanlaki ang mga mata ko dahil sa pagkwe-kwento.

"But now that it's all in the past... Don't get me wrong, okay?" Hinarap ko sa kanya ang palad ko at binalik ko rin sa hita ko. "I still am guilty about it, but thinking that we're fine now, hindi ko mapigilan ang sarili ko na balikan 'yon at matuwa."

I'm not gonna lie! Natuwa ako noon, pero lamang na lamang lang ang pighati kaya hindi na na pagtuunan ng pansin ang tuwa.

"You're bad," hindi makapaniwalang anas niya.

I chuckled at his reaction. "I'm sorry! Ang mahalaga, hindi kita nakita sa gano'ng estado..."

Kasi baka hindi ko talaga kayanin. He's my damn weakness.

"Sa tingin mo, may nag video?" parang tanga kong tanong.

He glared at me, and I sensed something about his reaction.

"So, meron nga?" I laughed and clapped one time. "Sinong kumuha? Si Mooze ba? Si Tiago? Or iba mong pinsan na naroon?"

Naalala ko si Madizzon. We were cool before, but she was like a wild tiger or something when the issue was going on. Hindi ko rin masisi... I actually admire her love for her family.

Hindi ko na kinulit si Zoren tungkol doon dahil baka magka-initan na naman kami.

Inabot niya sa akin ang cellphone ko. Nasa harap pa rin ako ng lamesa habang nag-aayos siya. Ako naman, nag-che-check ng mga messages.

Mid-Air Ball   (The Athletes #1) PUBLISHED UNDER KPUB PHTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon