Her Submissive Man

Twenty

Lucas Pov.

"Could I stay here tonight? I'm just gonna stay here until morning." He scratches his four-head. "I promise hindi ako magkakalat sa loob ng cafe and besides I have class tomorrow morning."

He stare at him. He wants to know the reason why he look so anxious. And the fact the he saw the text on his phone. He knew it. Gusto niyang sabihan ito at magpatulong sa otoridad, ngunit alam din niya na hindi ito magiging epektibo,dahil hindi niya alam kung anong reason kung bakit hindi nagsusumbong si Nathan. Hinsi siya pwedeng magpadalos-dalos at usisain agad si Nathan.

Ngumiti nlang siya rito. "Okay." Nakita niya sa hitsura nito na mukhang nakahinga ito ng maluwag ng pumayag siya. "Oh? Mag na-nine na pala. Let's make this quick."

**

Nang matapos sila ay pinatay na lahat ni Nathan ang mga ilaw, at akmang huhugutin niya ang saksakan ng aircon ng pigilan niya ito. "Hey!" Napalingon sakaniya si Nathan. "I thought you would sleep here?"

"Ah, yes."

"Bakit pinapatay mo yung ilaw at aircon?"

"I thought you don't want me to use it."

napangisi siya sa tinuran nito. "I'm not that heartless. You can use it, and also the lights." Lumakad siya sa counter at kinuha ang paminsan-minsan niyang ginagamit na mini-pillow at isang kumot. "Here. You can use this." Agad namang kinuha iyon ni Nathan ng ibinigay niya. "And don't forget to look. Sige una na ko." Hindi na niya hinitay ang response ni Nathan at umalis na.

Agaran niyang kinapa ang bulsa at kinuha ang susi ng kotse. Pagpasok niya sa loob ay mabilis niyang kinuha ang envelop na nasa dashboard compartment. Kahapon pa niya gustong makita ang laman nito. Huminga siya ng malalim at bunuksan.

Napapalunok siya ng laway kada lipat niya sa mga litrato ng bangkay ng ate niya. Nagsisimula na rin uminit ang gilid ng mata niya. Napatinggala siya at napasandal para mapigilan ang luha.

Muli niyang ibinalik ang tinggin sa mga litrato. Napatigil siya sa litatro kung saan pinakita ang kaniyang leeg at may gasgas ito. Napakunot siya ng noo sumandali at nanlaki ang kaniyang mata ng maalala na nagsuot din ang ate niya ng kwintas noong nasa college palang ang ate niya.

Kaya lang ay hindi na niya maalala kung anong hitsura nito. Ngunit hindi siya sumuko, agad niyang tinignan ang mga lumang social media sites nito. Ngunit nadismaya dahil ni isa walang picture ng ate niya doon, puro scenery ang mga picture na nandoon. Mahilig kasi sa blogs ang ate niya kaya hindi rin niya masisi kung puro scenery lang iyon.

Hinilot niya ang sintido niya. Saka sinandal ang sarili. Wala pang ilang saglit na nakapikit siya ay tumunog ang cellphone niya.

napabalikwas siya ng makita ang pangalan ng P.I niya.

"Hello, Mr. Manueva."

"Lucas, There's good news akong ibabalita sa'iyo." Napakunot noo siya.

"What is it?" Hindi niya alam, pero biglang tumibok ang puso niya sa narinig.

"Someone called us. She knew about Selene's death, fifteen years ago." Selene's death? isip isip niya. "We've conducted a lot of research on this Selene's side, because of the necklace which is we found on your sister's belongings. Ayon sa nakalap namin ang taong ito ay dating katulong ng Acosta, at ang pinaka-kahinahinala rito ay ang pagresign nito bilang katulong fifteen years ago, 5 days before the massacre in California. So, we thought of giving her a call but she did it first. She said she'e willing to talk in person."

"I should talk to her." He said with finality.

"Are you sure?"

"Yeah."

**

Via POV

Nkaupo siya sa bench sa may ilalim ng puni. Nakatulala siya at iniisip ang nangyari kahapon.

'Argh!' Napatakip siya sa mukha niya ng maalala niya ang awkward na tagpuan nila ni Nathan sa cafe. For sure magmumukha siyang suspicious sa paningin nito! Ni hindi 'man lang niya binati ito at basta basta nalang umalis.

"Hays!"

"What are you sighing for?"

Napatalon siya ng may bumulong sa tenga niya. Who the f-

"Nathan?" Nahalos lumuwa ang mga mata niya ng nakangiti ang mga mata nitong nakatingin sa kaniya. Parang kanina lang iniisip niya kung baka naging kahinahinala siya sa paningin nito, pero mukhang baligtad ata. Tingin palang niya mukhang excited itong makita siya. She wanted to scream! 'cause Nathan is literally smiling for her. Oh my gosh!

"What? Hindi mo ba gustong nandito ako?" Biglang nawala ang ngiti nito sa mga labi. Napatayo naman siya dahil sa taranta.

"Of course not! I've been looking for you." Bumalik ang ngiti nito sa sinabi niya.

Hahakbang na sana siya para yakapin si nathan ng tumunog ang phone niya.

"Oh!" Alarm niya iyon kanina, magsisimula na kasi ang klase niya bandang alas-tres. Kaya naman nag-alarm siya. "Sorry, Nathan. May klase pa pala ako."

"Okay, see you later. I have classes too." He sounds so disapointed ng magpaalam ito sakaniya. Maging siya rin ay disapointed! bakit ba naman kasi timing pa yung alarm niya kainis. Hindi rin kasi siya pwedeng malate sa major sub niya, matapobre pa naman ang prof nila kaya naman hanggat maaari niiwasan talaga niyang malate sa sub nito.

Nakahalumbaba siya habang naglelecture ang prof. Halos hindi din niya maintindihan ang sinasabi nito. Iniisip kasi niya si Nathan. Ah! para pambawi niya rito, aayain nalang niya itong kumain sa labas or magpunta sa amusement park! I think he would love that also.

"Okay, pass it backward. That will be our coverage on graded recitation, tomorrow." Nasi-ungulan mga kaklse ko kaya napabalik ako sa riyalidad. Ipinasa sa akin ng kaklase kong nakaupo sa unahan ang makapal na papel. Oh shit! kung kailan gusto pa naman niya maki-pagdate kay Nathan saka naman umepal ang prof nito. Kainis.

"Quite! I discuss everything on this. Unless you're sleeping or absent during those times, that's your consequence, Study it yourself. So, get ready and good luck, class dismissed."

[A/n: I don't know but I sound like my professor on this line.]

Nanlulumo siyang lumabas ng classroom. Pati rin ang mga kaklase niya ay dismayado din. Feel niya ay lalagnatin siya, at hindi makakapasok. Pero alam niyang hindi rin pwede iyon dahil malaking kawalan kung hindi siya makaka-cooperate sa graded reciation na iyon.

"Via-oh? Why?" Napalingon siya ng marinig ang boses ni Nathan sa likod niya. Masaya siya sa pag-approached nito sa kaniya, hindi nga lang ata halata sa mukha niya. Yung utak niya kasi nasa state of destruction pa. Napasimangot siya sa pagtanong nito. "Oh! You have also recitaion to that professor?" Napansin nito ang hawak hawak niyang bond paper.

Nagulat sa ng banggitin nitong may recitaion din sila. "Prof nyo din siya?"

"Yes, sa isang sub ko. We have also recitation tomorrow, but she exclude me."

"What-" The fuck? Oh yeah, she almost forgot, Nathan is also one of the running dean's lister but he rarely go to the administrative office to do some additional curriculums, maybe because he's a politicians, and actress relatives. That's kind of unfair to exclude him but what can we do? And his handsome – I think that came out of nowhere.

"Tsk." napasimangot siya ng ma-realize na niya kung bakit excluded si Nathan.

"Did you just click your tongue?" Natatawang tanong ni Nathan. Ngingiti sana siya dahil nakaka-engganyo pakinggan ang tawa nito, pero nata simangot parin siya, hindi talag niya mapigilan mainggit rito. Unfair talaga! "Do you want me to help you study? Or let's just study together."

Napatingin siya rito, na pinagsisihan niya rin. Pakiramdama niya matutunaw ang kaluluwa niya sa liwanag ng ngiti nito, isama mo pa ang kagwapuhan nito. Kung sino man ang nakabuo kay nathan, maraming salamat.

"R-really?"

"Yeah, if you want to." There's something hint on his voice but she shrug it.