BY -64-

1.5M 39.8K 29.2K
                                    

Multi; Önceki bölümdeki Anıl'ın rüyasındaki Alev'in tshirtü :Ddd @ashsayris a teşekkürler ve bu bölüm sana! Ayaz'ın tshirtünüde yapacak olan varsa çok mutlu olurum :Ddd

KESİN OKUYUNN. Çünkü sizde benim gibi açıklamaları geçiyorsunuz biliyorum ama önemli burası :Dd Kiraz Mevsiminin wattpad de benim takip ettiklerim dışında bir parodisi yoktur. Facebook da sadece Anıl Özsoy ve Alev Çeker'in parodisi vardır. Twitterda yok, instagramda yok. Ask.fm de yok. Youtube de mynette falan oralara girmiyorum :Dd Kaşınıp da izinsiz açılanlara inanıp takip etmeyin lütfen. Hatta görürseniz bana bildirirseniz çok sevinirim.

 

Bu arada son bir isteğim olacak. Özge Can Aslan için bir Fatiha okuyabilir misiniz? Hepiniz biliyorsunuzdur, bilmeyenlerde büyüklerine sorabilir. En fazla bir dakikanızı alır ki onun bütün ömrü gitti. Umarım okursunuz.

 

Bölüm sonunda görüşürz :Dd

---

Herkes der sevdiği için, o benim hayatım, o benim ışığım diye. Unutur bazıları, aileleri olmasa başkasına adayacak bir hayatları da olmayacağını. Ailesi olan kişi 'yalnızım' diyemez. Yalnızım diyen biri aileye sahip olma hissini bilemez.

Benim bir ailem var, vardı. Okula kızdım, onlara kötü davrandım. Arkadaşımla kavga ettim, annem seslendiğinde 'ne var?' diye bağırdım. Beni düşündüler 'Rahat bırakın' dedim.  Şimdi ise rahat bıraktılar, varlıklarını özledim. Bir annem, bir babam, bir erkek kardeşim, bir de olsaydı küçük kardeşe sahip olacaktım. Kardeşimi umursamadım, babamı dinlemedim, annemin canını yaktım, küçük kardeşim ise sırf benim yüzümden hayatını kaybetti.

Ne yaptım? Gülmeye devam ettim. Ağlarken gülmek değildi. Gerçekten gülmüştüm hem de o olaydan sonra defalarca. Şimdi hastane koridorunda bağrışan annem ve babamı izliyordum da, ne kadar berbat bir evlattım ki onların halini umursamayıp gülmüştüm. Beni güldürmek için şebek olacak arkadaşlara sahipken gülmemem imkansızdı. Ama o kadar gülmem de haksızlıktı. Çünkü benim her zaman kendime örnek aldığım annem şu an mahvolmuş bir halde babama bakıyordu. Saçları dağınıktı. Birkaç kilo vermişti bedeni ve ruhu. Üstünde ki kıyafetler evden hızla çıktığını kanıtlıyordu. Boynunda babamın aldığı kolye, parmağında babamın taktığı yüzük, bileğinde ise hala çıkarmadığı benim hediye ettiğim bilezik varken, o yine her şeye rağmen güzeldi her şey onu yıksa da.

Babam kırgın bakıyordu. Kızgın, öfkeli. Üzgün, çaresiz. Şüpheci, umutlu. Ama yine de sevgiliydi bakışları.

Dışarıdan izleyen biri gibiydim ama olayların tam içindeydim. Belki şu an yerim köşeye çekilmiş elini yüzüne bastırmış sakinleşmeye çalışan Umut'un yanı olmalıydı. Ya da gitmeye çalışan babamın kolundan tutmalıydım. Yıkılacakmış gibi görünen anneme destek de olabilirdim. Uzaktan aynı benim gibi izleyen ama uzakta kalma sebebimiz çok farklı olan Selin'in yanına da gidebilirdim. Derdim, abla. Ne yapacağız? Belki söylerdi babamın kırıklığını, annemin üzgünlüğünü, Umut'un şaşkınlığını silebilecek bir şeyler.

Hande ve annesi Sema Teyze hemen annemin arkasındaydı. Sema Teyze ellerini yanaklarına koymuş olanları izliyordu. Biliyordum, babamla annem ayrılsa bize evini açacak ilk insan oydu. Senelerce bakabilirdi anneme ve onun hatrı olan çocuklarına, bize. Selin'e bile bakardı sırf annemin hatrına. Aralarında Hande'yle benim gibi bir ilişki vardı. Belki de çok daha yakını. Hande'nin babası ve Atalay Umut'un yanındaydılar. Atalay benim geldiğimi gördüğünde Umut'un omzunu son kez sıkıp yanıma gelmişti. Dakikalardır aklımdan çıkmıyordu Atalay Umut'un omzunu sıktığında elini yüzüne yaslamış Umut'un elini yavaşça yüzünden çekip dolu gözlerle Atalay'a bakışını. Ayaz bana dokunmayacak kadar uzak ama nefesini oksijenim yapabilecek kadar yakındı. Babam da burada olduğu için hareketlerini kısıtladığını biliyordum. Atalay'da diğer yanımdaydı ve arada yüzüme bakıp destek olmaya çalışıyordu. İkisine de bakmıyordum ama Ayaz'a sarılmama az kalmıştı. Anıl ortalıklarda yoktu. Belki bilmiyordu belki zamanı yoktu. Kızamazdım, hiç kimse benim sorunlarımla ilgilenmek zorunda değildi. Ben ilgilenmeliydim ama yapamıyordum ki.

BENİMLE YAN (2.kitabı geliyor)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin