Unicode
_________
"Hello...ဘတ်ဟျွန်း"
"အေး..ပြော.."
"ငါတို့..အပြင်သွားရအောင်ကွာ"
"ဟာ..မသွားချင်ပါဘူး....."
"မင်းကလည်းကွာ..လုပ်ပါ..ငါသွားချင်လို့ပါ..ပျင်းလို့ပါကွာ"
"အေးကွာ..လိုက်ခဲ့မယ်.."
"ရေး...ဒါမှ.ငါ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းကြီး..အာ့တာကြောင့်.ငါ့မင်းကို..ချစ်နေရတာ"
"တော်ပါကွာ...ဒါပဲ.."
ဒီကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်တာကြောင့်..ဘာမှလည်းလုပ်စရာမရှိတာနဲ့...ဘတ်ဟျွန်းကိုဂျီကျပြီး.ကစားကွင်းသွားဖို့..အတင်းခေါ်လိုက်ရသည်။
.
.
.
.
.
"ဝါး...baekhyun...ဟိုဟာကြီးသွားစီးရအောင်..မိုက်တယ်ကွ.အမြင့်ကြီးပဲ"
"မစီးချင်ပါဘူးကွာ.."
"မလာပါဘူး...မစီးဘူး..ဟားဟား..သွားပြီ"
"ဘတ်ဟျွန်း...ဟေ့ကောင်..မပြေးနဲ့."
ဘတ်ဟျွန်းရှေ့က.. ပြေးတော့လုဟန်နောက်မှပြေးလိုက်ကာ.စိန်ပြေးလိုက်တမ်းကစားနေကြသည်။
*ဘုတ်..*
ဘတ်ဟျွန်း..လုဟန်ကို.နောက်လှည့်ကြည့်ရင်းပြေးတော့..လူတစ်ယောကို..ဝင်တိုက်မိသွားသည်။
"အာ့..တောင်းပန်ပါတယ်ဗျ..မမြင်လိုက်လို့"
"ရပါတယ်..ကိစ္စမရှိပါဘူး"
ထိုသူက လေသံအေးအေးဖြင့်ပြန်ပြောသည်။
"ဘတ်ဟျွန်း..မပြေးနဲ့..."
လုဟန်တစ်ယောက်..ရပ်နေတဲ့.ဘတ်ဟျွန်းပုခုံးကို.ကိုင်ရင်.ပြောလိုက်သည်။ထို့နောက်..ဘတ်ဟျွန်းရှေ့ကလူကို..ကြည့်လိုက်မိတော့..
*ဟို..ဟိုလူ*
"လေးလေး..ဘာလုပ်နေတာလဲ"
ထိုလူရဲ့နောက်ကနေ..လူတစ်ယောက်.လှမ်းစကားပြောလိုက်သည်။
"လုဟန်..!!ဘတ်ဟျွန်း!!"
ဘတ်ဟျွန်း နဲ့ ဘတ်ဟျွန်း. သူတို့နာမည်ကိုခေါ်နေတဲ့လူကိုကြည့်လိုက်တော့..
"ချန်းညောလ်??"
"မင်းတို့ကဘယ်လို့.ဖြစ်လို့.ဒီရောက်နေတာလဲ"
YOU ARE READING
ကလေးရဲ့လူကြီး။ (Complete)
FanfictionOh sehun:::ဘယ်သူ့ကိုမှ..ထပ်ချစ်လို့ မဖြစ်ဘူး..ဘယ်သူ့ကိုမှလည်းထပ်ပြီးချစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး Xiao Luhan:::ခင်ဗျားက ကျွန်တော့် အတွက်ပဲလူကြီး..ခင်ဗျားရှောင်ပြေးလို့ရမယ်မထင်နဲ့. #HunHan #fanfic Thanks to all the readers. Author..Nun Hnin
