Wreck The Game (COMPLETED)

Chapter 41

Please follow @beeyotchupdated on twitter for real time tweet if any story got updated. Thank you.

#WTG41 Chapter 41

"Thanks," sabi ko kay Nikolai nang iabot niya sa akin iyong paper bag. Nung matapos kasi iyong finals ko e nag-email siya sa akin at nagsabi ng congrats. Nagreply lang ako ng thank you kasi kinailangan ko agad bumalik sa firm dahil mayroon akong mga kailangang tapusin na pleadings. Tapos ay nilibre ako ni Atty. Marasigan...

Sasabihin ko pa ba kay Nikolai? Pero sabi niya kasi sa akin ay 'wag na akong magkwento sa kanya tungkol doon. Pero hindi rin naman kasi date 'yun—literal na nilagay lang sa lamesa ko iyong burger at fries. Kaya lang ay katakut-takot na tukso ang inabot ko sa mga kasama namin.

"Final sem," sabi niya.

"Sana."

"You can do it."

Bahagya akong ngumiti. "Thanks," sagot ko. "Nung BAR mo—" sabi ko kaya lang ay natigilan ako. Gusto ko sanang itanong sa kanya iyong tungkol sa BAR exam niya kaya lang ay naalala ko na pangit na topic nga pala iyon. Iyon iyong point na nagka-sira kami. Grabe. Ang tagal na rin pala talaga... Ang dami ng nangyari.

"What about it?" tanong niya.

Umiling ako. "Wala," sabi ko tapos ay tinignan iyong laman nung binigay niya sa akin na paperbag. Natawa ako nang makita ko na may isang bucket ng Chicken Joy doon. "Seriously?" kunot-noo kong tanong sa kanya nang makita ko na mayroon doong maraming gift certificate. Tumingin ako at nagkibit-balikat lang siya. Tatawa-tawa akong binalik iyong laman sa loob ng paper bag.

Tahimik lang kaming naka-upo sa loob ng sasakyan niya. Sobrang parang throwback sa mga moments namin dati. Naka-park lang kami sa isang gilid. Hindi ko rin naman kasi alam iyong sasabihin.

"Alam ko ayaw mong sabihin ko sa 'yo, pero binigyan ako ng pagkain ni Atty. Marasigan."

Naka-tingin ako sa itsura niya sa rearview mirrror. Pinigilan ko iyong sarili ko na matawa kasi grabe iyong pag-ikot ng mga mata niya. Kahit magpa-therapy... attitude pa rin talaga, e.

"Pero hindi naman yata 'yun 'yung date na sinasabi niya."

"Jersey, why is this the topic of the conversation?" kalmado na sabi niya pero halata na papunta na siya sa pagka-pikon.

"Kasi..." sabi ko at saka sadya na huminto. Naka-tingin kami sa isa't-isa sa rearview mirror. Kita ko iyong antisipasyon sa mga mata niya. Iyong paghihintay niya.

"Kasi?" paggaya niya sa sinabi ko. Pinigilan ko muling matawa dahil sa accent niya. Cute talaga ng epal na 'to, e.

"Hindi naman niya ako inaya na magdate... pero sobrang stressed na stressed ako kaka-isip kung paano ko sasabihin sa kanya, politely, na ayoko at na na-pressure lang ako sa panunukso sa aming dalawa."

Akala ko ay matutuwa si Nikolai sa sinabi ko pero mas lalo lang yatang lumalim iyong kunot ng noo niya. Pumihit ako paharap sa kanya para mas makita ko siya.

"Bakit ganyan ang itsura mo?"

Tumingin siya sa akin. Sampung segundo. Bilang ko dahil ewan ko... kinakabahan ako tuwing ganyan siya. Tuwing tahimik siya. Kasi alam ko na pinag-iisipan niya iyong sasabihin niya kaya naman kung anuman ang lalabas sa bibig niya, sigurado ako na iyon ang totoong nararamdaman niya.

"Uy..." sabi ko kasi tahimik lang siya.

"Nothing. I was just wondering."

"About?"

Sumeryoso ang tingin niya. Bahagyang bumilis ang tibok ng puso ko. "If maybe you feel the same way about me—if you just can't find the right words to tell me to fuck off."