second

677 33 19
                                    

THIRD PERSON'S

Sunghoon was currently walking going back to their dorm. Galing siya sa Ice Skating Rink since pinatawag siya ng coach niya saying that he should rest for a while and focus more on his studies.

Thankful siya sa coach niya dahil ito naman ang next goal niya after ice skating. He wanted to get more higher grades this school year.

He just sighed and looked up to the sky. Heeseung was right, makulimlim ang langit at mukhang malakas ang paparating na ulan. Hindi na rin naman siya nakaka-nood ng weather forecasts since busy siya sa mga homeworks lately.

Hindi pa naman siya nakapag-dala ng payong dahil akala niya hindi uulan dahil sa maganda ang sinag ng araw kaninang umaga. Mas binilisan niya na lang ang pag-lalakad but sadly medyo malayo parin siya dorm nila.

May mga bus naman pauwi sa kanila but he just chose to walk para makapag-exercise at makalanghap ng sariwang hangin

But now, nagsisi siya bigla na mas pinili niyang maglakad kesa sumakay kanina. The thunder started to rang out. Hindi naman siya masyadong takot sa kulog at kidlat but still he needs to reach their dorm before the rain starts to pour.

Nakaramdam siya ng patak ng tubig mula sa taas. Eto na nga ba ang sinasabi niya, naabutan na naman siya ng ulan. He looked around para sana sumilong muna sandali at palipasin ang ulan but unfortunately there was nothing around him.

Inalis niya na lang ang pagkakataas ng kamay niya to cover his head but since basang-basa na rin siya ay hinayaan niya na lang na mabasa siya lalo ng ulan, magpapalit na lang siya agad pagdating niya sa dorm nila.

He was still walking down the road as the water dripping down him.

Sa kabilang banda, Claire was running as fast as she could while tears were falling out from her eyes. She wanted to escape sa taong dahilan kung bakit siya umiiyak ngayon. Halos maiwanan niya na ang sandals na suot niya sa sobrang bilis niya tumakbo.

"Claire!" Mas lalo siyang kinabahan and tears were still rolling down her cheeks pero no one will ever notice them dahil malakas ang ulan and people could barely recognize the difference between her tears and the rain.

"Claire, stop please!" Rinig niyang sigaw nito sa kanya pero hindi niya ito pinakinggan at nanatili lang sa pagtakbo

She wanted to get rid of him already kaya napaisip ito ng paraan kung paano malilihis ang daan nito sa kanya. Lumiko siya sa kung saan as she saw a man quietly walking through the rain.

Hingal na hingal siya nang tumigil siya sa pagtakbo bago lumapit sa lalaking nakita niya and pulled him close to her. She immediately wrapped her arms around his waist and didn't even hesitated nang ilapit niya ang mukha niya sa lalaki, kissing his soft lips.

The man looked startled dahil nanlalaki parin ang mga mata nito both in shocked when the girl pulled her and of course kissed him. He seemed to be stucked on the place where he was standing and even can't move his feet.

But what more weirder is that his chest started to pound crazily and felt something tingly onto his stomach. Is it because he doesn't even know who was this person?

Claire opened his eyes saka nakita ang lalaki na napatigil sa pagtakbo. Her arms snaked to his neck and did her best para hindi mahalata ng lalaking humahabol sa kanya na she was still there. Nakita niyang tumingin-tingin ito sa paligid maybe he was trying to find her.

Ilang sandali lang ay nakita niya itong tumakbo papaalis. Para siyang nabunutan ng tinik sa dibdib as she immediately distanced herself from the guy.

Nakita niyang mukha paring nagulat ang lalaki so she grabbed the opportunity to run patakas sa lalaki when he immediately scooped her arms.

Sunghoon tried his best to open his mouth to even to talk to her pero he can't seem to move his entire body the moment their eyes laid on each other.

He swore that this lady was very beautiful. Her eyes were sparkling that who ever stares at it will get speechless for some uncertain reason.

"I-I.." yan lamang ang mga salitang lumalabas sa bibig niya. The lady just furrowed her brows saka marahas na inalis ang pagkakahawak nito sa braso niya and run again as if nothing happened.

Sunghoon was left behind as his eyes followed the girl who was running for her life. He unknowingly touched his lips and for some uncertain reason... Smiled.

TO BE CONTINUED..

❛Come In With The Rain❜ ┇ ENHYPEN's Sunghoon✔️Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon