Hikayemize devam etmeden önce yıldızları yakmayı unutmayalım 🌟
Oy ve yorumlarınızın, özellikle paragraf yorumlarının ne kadar motive ettiğini söylemek ve onları bol bol görmek isterim 😌
Keyifli okumalar!
*
Yanlış Hamle
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saruhan hakkında kafam çok karışıktı. Davranışları yüzünden onun tam anlamıyla bir zorba olduğunu ve uzak durmam gerektiğini düşünüyordum. Eymen'in anlattıkları, son yaptığı ve özellikle tavsiye verdiği zamanlar da ise yanımda olmasını istediğim bir adama dönüşüyordu.
Onun dengesiz tavırlarıyla kafam allak bullak olurken düşünmemeye çalışarak Saruhan'ın arkasından merdivenleri ağır ağır çıkmaya devam ettim.
Saruhan'ın davranışlarını düşünmeyi bıraktığım an zihnime hücum eden bir diğer konu heyecandan midemin burkulmasına neden olurken gerginliğimi yatıştırabilmek için dudaklarımı ısırmaya başladım. Yarın ilk işime çıkacağımı söylemişti. Hiçbir şey bilmeden onlara nasıl bir yardımım dokunabilirdi ki?
Nasıl ilk işimde başarılı olacaktım?
Başarısız olma korkusu içimi sarmaya başladığında bunu da düşünmemem gerektiğine karar verip Saruhan'a çevirdim bakışlarımı. Geniş omuzlarından sırtına kayan bakışlarım sanki tişörtün ardından sabah ki yara izlerini görebiliyordu. Her biri hafızama kazınmış ve oldukça canımı sıkmıştı. Bir insana, o insan Saruhan olsa bile, bunu yapması; Sultan denen o kadından nefret etmeme neden olmuştu. En çok da çocukları kendi işleri için yetiştiren aşağılık bir kadın olması... Bu akıl alır gibi değildi. Nasıl çocuklardan menfaat sağlama düşüncesine sahip olabiliyorlardı?
Aynı dünyanın içinde, korkunç insanlarla yaşıyorduk ve ben en çok bundan nefret ediyordum. Keşke çocuklar ve masum insanlar, kötü insanlarla aynı yerde olmasaydı.
Tüm bunların ağırlığıyla kalbim sızlarken iç çekerek son basamağı da aştım ve evin önüne geldiğimizde, Saruhan'ın bir adım gerisinde kapının açılmasını bekledim.
Saniyeler içinde duyduğumuz ayak seslerinin ardından kapı açılırken Eymen keyifli bir şekilde "Geldiniz mi?" diye cevap vermemizi gerektirmeyecek bir soru sorarak kapıyı sonuna kadar açtı ve kenara çekildi.
Saruhan doğrudan içeriye girdiğinde Eymen'le birbirimize bakıyorduk. Eymen ne yaptığımızı sorar gibi usulca başını sallayıp göz kırptığı için Saruhan'ın peşinden salona gitmek yerine oyalanıp Eymen'in yanında kalmayı seçtim.
