Jungkook's POV
"Jungkook, We need to talk" Sambit ni Taehyung.
"Tungkol saan naman, hyung?" Bakas ang pagtataka na tanong ko sakanya.
"Hm, let's get straight to the point. Do you like Xav?" Tanong niya saken na siyang dahilan ng pagkagulat ko, but I composed myself. Hindi ko ipinahalata sakanya na nagulat ako.
"Alam mo na ang sagot dyan, hyung." Cool na sagot ko sakanya.
"Yeah, alam natin lahat na may "paghanga" ka sakanya, pero parang lumalala naman yata yon. Am I right?" Tanong pa niya.
"Bakit biglaan mo naman yatang natanong yan?" Nakakunot ang noong tanong ko sakanya.
"Sagutin mo nalang ang tanong ko maknae, tama ba ang hinala ko?" Blanko ang ekspresyon na tanong niya.
"Bakit hyung, may mali ba kung lumalim man ang paghanga ko sakanya?" Pangaasar ko sakanya.
"Alam mo naman na bawal, Jeon Jungkook," Bigla akong napangisi nang dahil sa sinabi niya.
"Paano naging bawal hyung? Dahil ba sa may gusto ka rin kay Xav?"
Xav's POV
N A K A K A H I Y A
Yan lang ang masasabi ko ngayon, hiyang-hiya ako sa ginawa ko kanina. Unang-una, napilit nila ako magsuot ng napakaikling skirt na hindi ko naman talaga dapat isusuot. Ikalawa, napakanta na naman ako ng wala sa oras at sa harap pa mismo ng madaming tao. Tangina, bawas angas din yon. at ikatlo, wala sa plano na hahalikan ko si Jungkook, pero anong ginawa ko? Taksil masyado ang mga labi ko. Ano nalang iisipin ni Jungkook? Assuming pa man din yon. I dont even know why I did that, but something deep inside me pushed me to do that. Sirang-sira na ang reputasyon ko, wala na akong mukhang maihaharap pa.
"Ugh!" Napasabunot nalang ako sa sarili ko habang naglalakad pabalik sa dorm slash bahay namin ng bangtan.
Dumiretso agad ako sa kwarto ko upang magbihis at tanggalin lahat ng mga nakakasuyang kolorete sa mukha at katawan ko na siyang dahilan nang pagkapahiya ko. Hinding-hindi na talaga makakaulit sakin ang ilong na yon.
Puros kashitan ang dala ng ilong na yon sa buhay. Leche. Napapadyak nalang ako dahil sa sobrang inis ko sakanya. Kung hindi lang talaga dahil sa benefits na makukuha hindi ko siya sisiputin sa stage na yon. Pinagpatuloy ko lang ang pagsabunot sa sarili ko.
"Xabrina, what are you doing?" Gulat akong napatingin sa taong nagsalita sa likod ko. Great, nang dahil sa sobrang pag-iimagine kung paano ko lulumpuhin si ilong di ko namalayan na nakarating na pala siya dito.
Ginawaran ko lang siya ng isang matalim na tingin at nilagpasan at tumungo sa kusina para kumuha ng maiinom.
"Good job nga pala. You were amazing earlier." Masayang sambit pa niya.
"Salamat" Malamig na tugon ko sakanya, bigla naman nawala ang mga ngiti sa labi niya at napalitan ito ng mapait ng ngiti.
"Galit ka parin ba sakin?" Bakas ang pagkalungkot sa boses niya.
"Ano ba sa tingin mo? Ha?" Tanong ko sakanya.
"Hanggang kailan mo ba, balak magalit sakin Xav? Sana maintindihan mo na ginagawa ko yon para protektahan ka. Intindihin mo naman ako!" Nagulat naman ako sa biglaan pagsigaw niya. Wow, pre. Asan ba kausap mo? Nasa kabilang planeta?
"Protektahan? Nagpapatawa ka ba Min Yoongi? You know that I can protect myself. Of all the people, dapat ikaw ang mas may alam nyan." Huling saad ko sakanya at iniwan siyang nakatayo dun.
