KEŞKE...

2.Bölüm(Tamamlandı)

Eve geldiğimde bacaklarım hafif bir şekilde acıyordu. Uzun zamandır böylesine hızlı yürümemiştim. Biraz nefes nefese kalmış gibiydim mesafe kısa olmasına rağmen. Kapıyı annem açar açmaz kendi odama yöneldim ve hışımla kapıyı açıp Efeyi uyandırmak için onu biraz dürttüm el ucuyla. Aslında uyumasının üstünden de pek bir zaman geçmemişti ama uyanması gerekiyordu bana göre. Biraz daha bilgi edinmek istiyordum. Uyanıp bana baktığında uyuklayarak:

- Ne oldu kuzen?

-Kalk bana anlattıklarını düşündüm biraz ve bu dediğin işi abartmadan yapabiliriz belkide.

Efe'nin bir anda yüzü güldü ve yatağında oturur pozisyona geçti. Ona merak ettiğim tüm soruları sorabileceğimi söyledi. Benim ise en merak ettiğim şey, benden nasıl bir yardım istiyordu? Bu işe nasıl başlayacaktık? Bizim becerebileceğimiz bir şey miydi bu? Yoksa tamamen bir fiyasko haline mi gelecekti. Hiç bekletmeden sordum:

-Benden tam olarak ne yapmamı istiyorsun?

-Senden senin için basit bir şey isteyeceğim.
Senden bize özel bir web sitesi kurmanı ve burdan dijital oyun materyalleri satmamızı sağlayacak bir sistem oluşturmanı istiyorum.

Dedikleri tamamen komediydi. Bu iş bu kadar kolay değildi. Bunu yapmamız için en önemli kısım anonim olmalıydık. Kimse tarafından bilinmeden sadece site arkasında saklanarak yapacağımız işi yapmalıydık. Ne bir isim ne de hakkımızda önem taşıyan herhangi bir bilgi olmamalıydı. İnsanların sitemize girdiklerinde sitenin arayüzü ve kullanım kolaylığı açısından basit bir tasarıya sahip olması, güvenilebilirlik açısından bir sürü olumlu yorum ve daha birçok şeye ihtiyacımız olacaktı. Zor olacaktı bunların hepsi ama imkansız değildi. Biraz uğraşla her işi halledebilirdik. Tam bir profesyonel olmasam da ne yapacağımı, hangi adımları takip edeceğimi biliyordum. Uzun zamandır bu tür işlerle uğraşmamış olsam da aklımda hala bu tür bilgiler barınıyordu. Neyse bir an önce işe koyulmalıydık. Bu saydıklarım hemen yapılabilecek bir iş değildi. Durumu ve ne yapmamız gerektiğini açık ve anlaşılır bir şekilde Efe'ye izah ettim. Efe anlattıklarımı dikkatli bir şekilde dinlerken her cümle sonunda kafasını "Evet" anlamında sallıyordu. Her şeyi dikkatli bir şekilde dinledikten sonra yerlerimizden kalktık ve bilgisayarıma geçtik. Ben bilgisayar başındayken o, yan tarafımda ki sandalyede beni izliyordu. Uygulama mağazasına gidip oyunu aratmıştım 'AvaLife'. Oyunu bulup indirmiştim. Hiç beklemeden oyuna girip oyunu anlamalı ve her bir noktasını öğrenmeye çalışmalıydım . Oyunun giriş ekranında beklerken Efe bana oyunun nasıl işlediğini anlatmaya başlamıştı. Kulağa kolay geliyordu fakat oyun açılıp da mağazaya girdiğimde birçok materyal vardı. Ve bu materyallerin çoğu kıyafet ve mobilyadan oluşuyordu. Kıyafetler şık ve gösterişli, mobilyalar ise dikkat çekici türdeydi. Sırf oyuncular alsın diye iştah kabartıcı şekilde oluşturmuşlardı birçok şeyi. Satın alınmayan ürünleri insanların popülerlik seviyesi artacak biçimde güncelleyip tekrar tekrar satışa koyuyorlardı. Aslında oyunun mantığı basitti. Sadece oyundaki karakterinizin popülerliği artıp, oyunda daha kişilik sahibi olabilsin diye evinize ve kendinize eşyalar satın alıyordunuz.

Oyunda biraz zaman geçirip ortamı ve insanları görmek için biraz etrafta dolaşmıştık Efeyle. İnsanlar birbirlerine kendi mal varlıklarına göre davranıyorlardı. Fazla malzemeye sahip kişiler; seviyesi düşük insanlara yukarıdan bakıyor, onları küçümsüyorlar hatta onlarla konuşmuyorlardı bile.
Oyunda biraz takıldıktan sonra oyun içi marketteki materyalleri kopyalıyor, isimlerini boş bir kağıda yazıyordum.Siteyi kurduktan sonra hepsinin ismi ve görseli gerekecekti. Görselleri ve kağıda yazdığım o ürün isimlerini birbiriyle eşleyip bazen indirimdeymiş gibi veya toplu bir şekilde bir araya getirip yarı fiyatına siteye yerleştirecektik.Fakat ne olursa olsun fiyatlar konusunda 10 lirayı aşmamaya çalışacaktık. Çünkü insanların kaybettikleri maddi değer arttıkça, kaybettikleri paralarının peşine düşmeye başlayacaklardı.
Efeyle birlikte oyundaki neredeyse tüm eşyayı bir kağıda dökmüştük. Şimdiyse tek bir işimiz kalmıştı:İnternet sitemizi oluşturmak.
Benden bir web sitesi açmamı istemişti. Bu - hele ki yapacağımız işe bakılırsa- görüldüğü ya da duyulduğu kadar kolay değildi. Ama aklımda ise kolay ve basit yapılmış gibi gözüken fakat zor mu zor bir tasarı vardı. Bilgisayara iyice yaklaşıp yerleştikten sonra mouse ve klavyeye hakim bir vaziyette oturduk. Evet öylece oturduk çünkü gerçekten ne yapacağımızı ve nereden başlayacağımızı bilmiyorduk. Ortada ne bir plan ne bir tasarı vardı. Ve bu konuda bir gerçeği daha söylemek gerekirse, eskisi kadar ilgilenmediğim için olmalıdır ki birçok şeyi unutmuştum. Geçmişe dönüp baktığımda eski ben kalmamış gibiydi. Aslında o zamanlar günümün tamamı bilgisayar başında geçiyordu denilebilirdi. O zamanki arkadaşlarımda hiç gerçekte görmediğim sanal arkadaşlardı ve genellikle Discord üzerinden konuşuyorduk. Yine de iyi bir ağ kurmuştuk. Onlarla kodlama dili öğrenebilmek için PDF kitap bulmaya çalıştığım bir sitede tanışmıştım. Zaten Discord'a geçip tanışıp muhabbet ederek onlara iyice dahil olmuş, sonra da onlarla birlikte yazılımla ilgili birkaç şey öğrenebilmem için her an yanlarında olmam için bana teklifte bulunmuşlardırdı. Ne öğrendiysem onlar sayesindeydi. Fakat ne olduysa Discord grubumuz da aktiflik iyice düşmüştü ve kimse konuşmamaya başlamıştı. O aralar bir de bilgisayarımı değiştirip yenisini alınca discord yükleme gereksinimi duymamış, onlardan bayağı iyice koparmış, kendi önüme bakmıştım. Şimdi ise mecburdum ki, Discord'u yükleyip grupta abim dediğim hep yanımda olan LYNCH'e ulaşmak zorundaydım. Çünkü hiç yoksa web sitesi kurma, yönetme ve işletme gibi eğitim arşivlerini ondan edinecek ve ihtiyacım olduğu kısımlarını okuyarak unuttuğum kısımları tamamlamaya çalışacaktım.
Zaman kaybetmeden gidip Discord yüklemeye çalışırken;aynı anda da Efe'ye ne yapması gerektiğini, neler yapacağımızı, hangi yolları takip edeceğimizi anlatıyordum. Aynı anda ise ben sistemde ne yaparsam daha iyi olur gibisinden düşünüyordum.