-029-

250 10 2
                                    

-jay pov-

"KJ MO TANGA!" sigaw ni heeseung noong tumayo ako sa kinauupuan namin.

"di mo ako mapipigilan, nanay ba kita?" nilabas ko ang dila ko para maasar sya. i took my bag and key bago ko sila hinarap.

"ingat sila sayo" saad ni jungwon,

"nagka crush lang di na makasabay sa trip! umalis ka na nga" hindi pa din tapos magmaktol 'tong si heeseung hyung.

ako ata crush nito eh

"kiss ko pa kayo bago ako umalis? nagtatampo ata kayo eh" pang-aasar ko at natawa ako sa mga nakangiwi nilang mukha.

"umalis ka na, kahit wag ka na magpakita" i bid my goodbye before i drive my car pabalik sa arizona.

sa shop ako bumaba para tignan kung nandon pa ba si toni.

i smiled when i saw her packing her bag. 8:00pm ang end ng shift nya pero 8:45pm na, nag over time na naman 'to siguro for her own personal reason.

"uuwi ka na?" i asked her, nagulat pa nga sya dahil sa bigla kong pagsasalita. ang cute!

"akala ko gaganda na ang gabi ko kasi hindi kita makikita" she exaggeratedly sighed. akala ata nya maiinis ako pero natawa na lang ako sa ginawa nya.

"sus, gaganda naman ang panaginip mo kasi nakita mo na ako" i even wiggled my eyebrows and she looked at me, disgusted.

"ANONG MUKHA YAN! GRABE KA NAMAN" sigaw ko pero napairap lang naman sya.

"tara hatid na kita" i told her, she looked at me. "no, kaya ko naman ang sarili ko"

"hatid na kita, maghihintay ka pa ng bus. gabi na" pagpilit ko sa kanya pero umiling lang sya.

"alam mo, hindi mo naman kailangan pag aksayahan ako ng oras eh. you can distance yourself from me. hindi ako maabala, hindi ka din maabala, and that was beautiful" she tried to convince me pero wala sa bokabularyo ko 'yun.

"luh, susunduin ko 'yung mga kaibigan ko sa lenox, ihatid na din sana kita para hindi aksaya sa oras, 10pm pa sila matatapos so..." i lied.

hindi naman sa i pity her. but i am concern for her health, sa morning she's a student and pagdating sa hapon hanggang evening, nagwo-work naman sya. 'yung time nya for herself to rest, mawawala kasi babyahe pa sya ng malayo. i wanted to help in a small way, and i care for her.

"assumera ka toni ah, tara na, traffic pa" nilaro ko ang susi ng car ko sa daliri.

i smiled, nauna s'yang maglakad palabas. she locked the shop while i am waiting for her so i can open the door of my car for her.

she entered quietly, umikot ako para makasakay sa driver seat.

"seatbelt" bilin ko at sinunod din naman nya ka agad.

"ikaw ah, pupunta ka talaga don for your friends ah. ayokong magkautang na loob sayo, baka mamaya you asked me for something in return. wala akong ganon!" she carefully told me, and i chuckled. ang cute nya lang when she is kinda shy.

"nah, don't worry. kunin mo phone ko and open the waze, so i can follow it instead and you can rest" napangiti ako kasi hindi sya umangal, she did it.

sumandal sya habang nakatingin sa bintana, after she placed my phone on the phone holder.

noong nakarating kami sa lenox, traffic kasi rush hour na. i had a chance to look at her and i saw her sleeping already. i smiled, grabe ang ganda kapag natutulog! hays.

quotang-quota na ako sa pag ngiti dahil sa'yo ha. jusko, happy pill na ata kita.

i adjusted her seat para hindi sya mangalay, inalis ko na din ang books nya at bag sa lap atsaka ko nilagay sa backseat so she will be comfortable. i did just let her borrow my blanket para hindi sya malamigan or what.

we took almost one hour sa road ng lenox, hanggang sa makarating kami sa destination sabi ng waze. i parked my car infront of a small building. it was like a building of different apartments? i don't know.

hindi ko na muna s'ya ginising, i just waited for her to wake up while i am scrolling on my phone.

nagising lang sya bigla dahil tumawag si heeseung hyung, i immediately ended the call and looked at her.

she cutely brushed her eyes to adjust it, maybe. basta ang cute nya!

"kanina pa ba tayo dito?" gulat na tanong nya

"hindi," maiksing sagot ko. "nasa backseat ang gamit mo" kinuha din naman nya yun ka agad.

"thank you" nahihiya n'yang saad, i can't hide my smile because of that.

i never thought, a simple "thank you" will make me so kilig!

"it's okay,"

"pati sa breakfast kanina," tumango lang ako.

i waited for her to go down in my car. mukhang iniintay pa nya akong makaalis. binaba ko ang bintana, "good night, toni" i jokingly winked at her.

"nakakadiri ka!" sigaw nya, natatawa kong tinaas ulit ang bintana. before i leave i saw her picked up a call, she looked puzzled but i shrug any thoughts away, maybe acad stuffs

i was smiling the whole ride from home. how could i tell her she's the first girl aside from my parents and sister that seated on my passenger seat and had late night ride since i was born.

IBA KA TALAGA ANTONIA CHOI. YATAPS TAYO KAPAG TULUYAN AKONG NAHULOG SAYO HAYS.

winter nightmare Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon