Part 30

1.7K 260 51
                                    

Unicode

ဘခ်ဟျွန်းအခန်းထဲဝင်ကာ လော့ချပြီးသည်နှင့် ကုတင်ပေါ် ပြေးမှောက်မိသည်။ နှာရည်များဟာ ခေါင်းအုံးတစ်လျှောက် ရွှဲကနဲ။ ခေါင်းအုံးနှင့် မျက်နှာအပ်ထားရင်းမှ တအင့်အင့်ရှိုက်သံများက အစ်ထွက်နေပြီး အသက်ရှူကြပ်နေသည့်နှယ် ဖြစ်နေသော်ငြား ခေါင်းလည်းမထောင်မိ။ ခေါင်းထဲ တောက်လျှောက် ပြေးဝင်လာသည့် မြင်ကွင်းများက သူ့အမေရဲ့ သွေးအိုင်။ အမြဲလိုလို အိမ်မက်ဆိုးတွေထဲအထိ နှောင့်ယှက်ခံခဲ့ရသည့် အဖြစ်အပျက်ဆိုးတွေ။ ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်များက ပြီးခဲ့ပြီးဖြစ်သည့်တိုင် ခံစားရတာတော့ ဘခ်ဟျွန်းကိုယ်တိုင်မို့ ခုချိန်ထိ နာကျင်မှု၊ ကြောက်ရွံ့မှုတိုင်းကို မမေ့နိုင်ပါချေ။ အမြဲလိုလို ဒုက္ခပတ်လည်ဝိုင်းနေသည့် အကြောင်းပြချက်က ထိုအရေးမပါသည့် လူတစ်ယောက်အတွက် ကြင်ရာတော်အဖြစ် ဖြစ်တည်လာ၍ တဲ့လား။

တော်တော်ကြာသည်အထိ ရှိုက်နေပြီးမှ အသက်ရှူကြပ်လာ၍ထင်၊ ငုပ်တုပ်ထိုင်ကာ မျက်ရည်တို့ကို ရွှတ်ကနဲ မြည်အောင် သုတ်သည်။

"အရေးမပါတာ"

ရှိုက်သံတစ်စွန်းတစ်စနှင့် ဆိုသော စကားက နှာသံလေးများပင် ပေါက်နေသေးသည်အထိ။

ဘခ်ဟျွန်းဘဝ တစ်ခုလုံးကို ဇောက်ထိုးမိုးမျှော် ဖြစ်စေသည်သာမက လက်တွဲဖော်ကအစ လာပြီး ကန့်သတ်နေချင်သေးသည်။ ပိုပြီး ဒေါသထွက်စေသည်က မကျေနပ်သည့်တိုင် ထိုကံကြမ္မာကို ပြောင်းလဲမရဟူသည်ကို သိနေသောကြောင့်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက မိမိဘဝက မရိုးရှင်းမှန်း အရိပ်အမြွက်သိထားရသည်မို့ ချန်းယောလ်တို့ ကိစ္စအား မထူးဆန်းခြင်းဖြစ်သော်ငြား၊ ထိုသို့အကြောင်းအရင်းမှန်ကတော့ ဘခ်ဟျွန်းအား မည်သို့မှ လက်မခံစေနိုင်။

မုန်းပါ၏။ မိမိဖြစ်တည်မှုကိုလည်း မုန်းသလို ထိုကံကြမ္မာကိုလည်း မုန်းသည်။

အရာအားလုံးက ထိုအမည်မသိသည့်သူနှင့် ဆုံဖို့အတွက်လေးကြောင့်နှင့် သူ့ဘဝနာခဲ့ရသည်ကို စဥ်းစားမိတိုင်း အဆုံးမရှိ ဒေါသထွက်လာစေသည့်အပြင် မျက်ရည်များပါ တာကျိုးစေလာသည်အထိ။

The LOEYWhere stories live. Discover now