CHAPTER 4

314 13 2
                                    

"I am so disappointed, Anastasia!" tumayo si Marcus at hinarap ang ngayong nakahigang si Anastasia. Nagmumura sa lapag ang babae habang hawak ang duguan niyang braso at tiyan. Another waves of grievous shout from Anastasia filled the whole room when she was attacked by her opponents.

"What's your condition if she finished her task?" I asked as I painfully look at her on the ground, duguan at iniinda ang mga sugat. Nararamdaman ko ang sakit niya by just looking at her.

"There shouldn't be any bruises." kaya ba walang kahit anong pelat si Anastasia dahil ganun palagi ang kondisyon niya dito? O sadyang magaling lang talaga itong makipaglaban. She wouldn't be in this organization if she's a weakling. Hindi rin siya pipiliin ni Martino para kay Marcus kung isang pipitsugin lamang siya. Now, I wonder why did the lady Del Prado choose me for her son. I don't even have a special power. I don't know how to fight. I don't even know how to use a knife when fighting. I don't know anything related to martial arts and self defense.

"This is so unfair, Mr. Del Prado!!" she screamed. She's being stab by the men. Umiwas ako ng tingin.

"Make it stop, Marcus!" mahinang usal ko. Nagtangis ang bagang niya at tumingin ng mariin sa akin.

"I'm making everything easy on your part." he said but I shook my head. I don't want it this way! Hindi ko kayang makita ang nahihirapang si Anastasia sa lapag. Hindi ko kayang marinig ang mga daing niya.

"Are you willing to be stabbed instead?" that made me speechless. Hindi pa humihilom ang mga sugat ko. But remembering how she take good care of me when I was wounded, even with her other agenda, I feel a sudden tug in my heart.

"Give me a knife!" I demanded. His deadly glare gave me goosebumps. He's clenching his jaw like he's losing his patience towards me. He's not in favor of what I am planning to do.

"If you want to intervene, go on. Without a fucking single knife!" he hissed angrily. I heard his soft curses when I stood up and walk towards Anastasia. After this, we are even!

May nakita akong kutsilyo hindi kalayuan kaya dinampot ko iyon at sumugod. I stabbed the first man on his back, followed by the next man.
Anastasia is almost lifeless. Halos hindi na siya huminga habang naliligo sa sariling dugo. There's still three men surrounding her. Tinapon ko ang kutsilyong hawak ko sa pinakamalayong lalaki sa  akin as I grabbed a knife on the floor. Sunod kong hinagisan ay ang taong nasa malapit na pasugod na sana. I ducked when the last man tried to throw his knife to my direction. Naging mabilis ang galaw ko kaya sa pangalawang hagis niya ay naunahan ko siya, making my knife dug in his stomach.

I looked at Anastasia who's looking at me. Probably asking why would I help her.

"We are now even!" I said and turned my back on her. She made me live, I'll make her too. Pero ito na ang huling beses na tutulungan namin ang isa't-isa. After this, we are now an enemy. Umiiling sa akin si Marcus habang palapit ako.

"Stupid! So damn gentle hearted!" he spit with anger and disappointment.

"Because I'm not like you." I gained another glare from him.

"You deserve some spanking, Sweetheart!" I swallowed hard. Fuck! "In my room!" he hissed dangerously.


I can now freely roam around the Del Prado's Mansion. Wala nang nagbabantay sa pintuan ng kwarto ko kaya malaya akong nakakalabas hanggang dalampasigan. Mahigpit pa rin ang seguridad sa buong lugar kaya hindi basta-bastang nakakalabas-pasok ang kung sino lalo na ang mga taga labas. Hindi na masakit ang mga sugat ko but some will surely leave a scar lalo na 'yung mga malalalim na sugat na natamo ko. Laking pasasalamat ko nalang dahil hindi nagkapelat ang mukha ko. I have so many insecurities and adding it with a scar will only make me think less of myself.

Completely Free From YouTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon