Bundan beş sene önce, hayır hayır sadece üç ay önce bir dolandırıcı ile değil yan yana durmak görsem bile rahat bırakmazdım. Adaleti sağlamak adına yalancılar, dolandırıcılar, hırsızlar, bunların hepsinin soyu tükenmeliydi.
Fakat sonrasında parayı getirenin düdüğü çalmadığını, asıl çalınanın para olduğunu öğrendim.
Şimdiyse bir hırsızın ezberleneceği en mahrem yerlerine kadar girmiş durumdayım.
Saat 04.23 Hastane odası...
"Haris mi? O da kim? Ben Haris falan bilmem dayı ölen kedinin adı mıydı yoksa?"
Gelen ses ile gözlerimi hızla açtığımda odayı birilerinin bastığını düşündüm ve yatakta sağa sola debelenirken belimdeki olmayan silaha sarıldım. Ellerim boşlukta kalırken ses devam ediyordu.
"Ha sen bizim sitede oturuyorsun. Ben mi? On yedi yaşındayım yav, geçen sene liselerarası yarışmada birinci oldum. Ha ailem mi onlar yazlıkta kalıyorlar."
Başımı Haris'ten tarafa çevirdiğimde kendi kendine konuştuğunu gördüm. Uyuyordu ve inanılmaz bir diksiyonla sayılıyordu. Sanki aynı anda birçok kişiyle sohbet ediyormuş gibiydi. Mimik ve jestleri uyku esnasında bile nasıl böyle pürüzsüz olabilir?
Uykusu bile gerçek değilmişçesine gülümsedim. Çok tatlıydı kerata. İnsanın sinirlenesi gelmiyordu.
Kaşlarımı kaldırıp devam etmesini bekledim bir süre. Eminim ki yalanlarının ardı arkası kesilmeyecekti ve her yalanı onun hakkında bir doğruya tekabül ediyordu. Eğer biraz dikkatli dinlersem onca yalan arasında mutlaka bir doğruya erişebilirdim.
"Hırsızlık mı? Tövbe! Kim bulmuş da ben çalayım? Hem seneye mühendislik diplomamı alacağım için köşeyi döndüm bil."
Dudaklarımı büzerek güldüm. Bu tuhaf çocuk ne diyor böyle? Her kalıbın şeklini alan su gibi akıp gidiyor. Peki ya uykuda bile asla kesintiye uğramayan zihnine ne demeli?
![PROFESYONEL [F•]](https://img.wattpad.com/cover/234726148-64-k701812.jpg)