winter nightmare

-063-

-on call-

"tangi~"

[oh ano, bilisan mo na]

"galit ka pa din?"

[gago, hindi nga kasi]

"badtrip lang talaga ako nong mga araw na yun tangi, promise"

[oh bat ka ba kasi nage-explain?]

"ayoko lang na baka mamisunderstood mo ako, baka red flag sayo yun, nako"

[eh ano naman diba?]

"nagpapagood shot ako sayo"

[what?]

[magkaibigan lang tayo jay, bakit kailangan may ganan?]

"ha ha ha, awit ka naman tangi eh"

[park jongseong...]

"anyway, nagustuhan mo ba ang kanta ko kanina?"

[are you changing the topic? but yes, maganda pala ang boses mo.. at marunong ka maggitara]

"LOH, ANO BA WAIT KINIKILIG AKO"

[parang gago,]

[hoy bakit ka nairit dyan?!??]

"matagal ko na din 'yun nagawa, simula noong nag high school ako never na ulit ako nagplay nang gitara eh"

[why?]

"okay lang ba? mag kwento sayo?"

[okay lang ba na ikwento mo sa akin?]

"kung willing ka makinig, tangi"

[yes, jay]

"naks, thank you tangi"

"pero nagsimula yon noong 11 years old ako, umalis si dad at tumira sa seattle, hindi ako sanay na wala sya kaya nalungkot ako non sobra"

[bakit sya nagpunta sa seattle?]

"he was born there, namatay si lolo at binigay sa kanya yung company, he become the CEO"

[ahh, yaman nyo]

"what's the point when we can't even celebrate our special days with each other?"

[....]

[so why did you stop singing and playing guitar again?]

"dad told me, na kapag nag aral ako ng mabuti... dadalhin nya kaming lahat sa seattle so we can live together. i used to believed that, so i forgot all my hobbies and focused my studies"

"i even still trying right now to pursue dad's dream career nga eh"

[kaya ka ba badtrip last time?]

"opo tangi,"

"i told dad to atleast come home, wala na nga sya sa birthdays ni mama tapos hindi pa sya pupunta sa mahalagang occasion nilang dalwa diba? alam ko naman deep inside nalulungkot din si mama"

[but your dad must probably has a reason]

"alam ko naman yun tangi, naiintindihan ko naman sya, ginagawa nya yun para sa amin. pero sapat naman na eh, sobra pa nga.. hindi ba pwedeng kami muna ulit?"

[naiintindihan kita, ang hirap naman kasi talaga mangulila sa kalinga ng mga magulang mo]

"tama ka dyan tangi, kaya hindi ko kakayanin kung yung mga taong importante sa akin iiwan na naman ako sa ere"

"i don't want to experience the same pain anymore..."