မောင်

‌1

တက္ကသိုလ်သို့ ပထမဆုံးနေ့
‌ ‌ကျယ်၀န်းလှတဲ့ ကျောင်း၀န်းထဲမှာ ဆင်တူကျောင်းဆောင်ကြီးနှစ်ဆောင်အပြိုင်ရှိနေ၏။ အနည်းငယ်စောနေသေး၍ ကျောင်းသားတွေက မများလှသေး။ အတော်တန်ကြာအောင်လျှောက်ကြည့်ပြီးသော်လည်း ပထမနှစ်တွေအတွက်အဆောင်ကို ကျွန်မ ရှာလို့မတွေ့ရသေးပါ။ဘေးဘီ ဝေ့ရှာကြည့်သော်လည်း ကျွန်မလိုအူတူတူလူတစ်ယောက်မှမြင်မိ  ။

"ဟေးမင်းကပထမနှစ်လား"‌
နောက်ကျောဘက်ဆီမှ ခပ်အုပ်အုပ်အသံ
‌အသံပိုင်ရှင်သည်ကား ကျွန်မထက်ခေါင်းတစ်လုံးစာအမြင့်ထက်မှ ။

"ဟုတ် ဟိုဟာ‌ ပထမနှစ်အတွက်အဆောင်များသိလားရှင့်"
"ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့လေ ငါရောပထမနှစ်ပဲ"

ပြောပြောဆိုဆို မျက်ခုံးမွှေးနက်နက်နဲ့ကောင်လေးသည် ကျွန်မရှေ့သို့ ရောက်နေပြီ။ ပထမနှစ်ချင်းတူတူ အခန်းသိသော ကောင်လေးကို ကျွန်မ‌ နည်းနည်းအထင်ကြီးသွားသည်။

အခန်းထဲရောက်ကာစပင်ရှိသေး ဘေးနားကလူတွေနှင့်သူသည် သူငယ်ချင်းရင်းတွေအလား စကားတွေဖောင်ဖွဲ့နေကြသည်။ အခန်းထောင့်စွန်းကခုံလေးမှာ ဟိုငေးဒီငေးလုပ်နေတဲ့ ကျွန်မနဲ့တော့ သူကလားလားမျှမဆိုင်။

မေဂျာ‌ေတွခွဲတော့ ဟိုကောင်လေးနဲ့တစ်ခန်းတည်းကျပြန်ပြီ။အမြဲပြုံးနေတတ်တဲ့ကောင်လေးကို ကျွန်မစ‌တွေ့ထဲက ခင်ချင်မိသား။ သူ့လို socialကျ‌တဲ့ကောင်လေးက ကျွန်မကို မှတ်မိမှာမဟုတ်ပေမဲ့ပေါ့လေ။

သူကroll 1တဲ့။ ကျောင်းကထိပ်ဆုံးမေဂျာမှာroll1ဆိုတော့ အမှတ်မြင့်ဆုံးပေါ့။ အော်။စာပါတော်တဲ့ကောင်လေးပါလား ။

"ဟိတ်ဘာတွေတွေး"

ဘေးကကောင်မလေးရဲ့နှုတ်ဆက်စကား ။

"ဘာမှမဟုတ်ဘူး ဟီးဟီး"

ဘာပြောရမှန်းမသိရင် ရီတတ်တဲ့အကျင့်ကိုထုတ်သုံးလိုက်မိပြီ။

"ငါ့နာမည်က ဆုရည်ရည်လွင် နင်ကရော"

ကောင်မလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းသား နာမည်လေးကော လူလေးရော။

"ငါက ငြိမ်းစုသွယ် "

"ဒါဆိုငြိမ်းစုလို့ခေါ်မယ်လေ။

"အင်း ငါလည်းဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ ဆုရည် ဆို အဆင်ပြေလား"

"ဒါပေါ့ အဆင်ပြေသလိုခေါ်  ငြိမ်းစု ကဖယ်ရီနဲ့လား "

"မဟုတ်ဘူး အပြင်ဆောင်နေတာ ငါကမြင်းခြံဘက်ကလေ"

"အော် မန္တလေးကဆိုရင် ဒို့နဲ့ ဖယ်ရီတူတူစီးရအောင်ပြောမလို့ပါ"

    
ကျောက်ဆည်နည်းပညာတက္ကသိုလ်ကား မန္တလေးနဲ့ မဝေးလှသဖြင့် မန္တလေးမှ နေ့ချင်းပြန် ကျောင်းတက်နိုင်သည်။

ကျွန်မဆုရည်ကိုသဘောကျသည်။ဖော်ရွေပွင့်လင်းတတ်တဲ့ကောင်မလေးနဲ့ အတူထိုင်ပြီး စာသင်ရတာ ကျွန်မကံကောင်းတယ်ပြောရမလား ။သူငယ်ချင်းအလွယ်တကူမရတတ်တဲ့ ကျွန်မမှာ သူငယ်ချင်းလေးတစ်ယောက်ရခဲ့ပြီ။

‌