LİSE SAKİNLERİ SERİSİ

İkinci Kitap-7. Bölüm

Merhabaaaa!!!!

^^^^^^

Sefa'nın bana söylediği şey ile gülerken onu kolundan tutup oturtmaya çalışıyordum. "Ya otur." dedim. Oturduğunda ona doğru döndüm. "Emir hakkında ne diyeceksin?"

"Allah belasını vermesin onun, ben daha ne diyeyim." dediğinde Sefa, omzuna vurdum.

"Bela okuma ya." dedim.

"Tamam." dedi.

Söylediği şeye güldüm ve ayağa kalktım. "Neyse hadi gidelim." dediğimde kafasını salladı ve ayağa kalktı. Montumu giyinip ders notlarını da elime aldıktan sonra beraber kafeden çıktık ve yavaşça yürümeye başladık.

Yürürken Sefa'nın koluna girdim. "Emir'in odasında ki fotoğrafımı, sen al ve kendi odana as." dedi Sefa.

"Sonra babam ve annem bunu ne işi var burada desinler." dedim.

"O benim kalbimde, duvarımda olsa ne yazar, dersen bir şey demezler." dediğinde gülümsedim. "Bir şey söyleyeceğim."

"Söyle." dedim.

"Kolyeyi kırdım." dediğinde yolun ortasında durup ona baktım. "Çok yanlışlıkla oldu ama." dedi ellerini kaldırarak.

"Emir duysa seni de beni de öldürür." dedim.

"Ne kolyeymiş be?!" diye bağırdı Sefa. "Yetti ha!"

"İlk maaşı ile aldı onu." dedim.

"Emir'in şirketi mi var?" diye sordu ellerini indirerek.

"Hayır." dedim. "Yazın boş durmayıp çalışıyor."

"Aferin ona. Bravo." diyerek alkış çaldı. Daha sonra elini cebine attı ve bir zincir çıkardı. "Bak bu da kolyenin parçası."

Zinciri elime verip koşmaya başlayınca, önce zincire baktım, sonra koşarak uzaklaşan Sefa'ya baktım ve bende peşinden koşmaya başladım. "Niye kaçıyorsun ya?" diyerek ona seslendim.

"Sen demedin mi Emir bizi öldürür?" diyerek konuştu o da. "Ben seni tanımıyorum."

Bu söylediği şeylere gülerek durdum. "Emir'den mi korkuyorsun?" diyerek konuştuğumda durdu ve bana doğru döndü.

"Yok cınım ne münasebet." dedi bana doğru gelerek. "Korkmuyorum tabi ki."

"E niye kaçıyorsun o zaman?" diye sorduğumda koluma girdi ve yürümeye başladı.

"Şimdi şöyle Şirin'em, hani dizilerde oluyor ya, o onun abisinden falan korkup kaçıyor. Hatta ben bize asansörde kalma planı da yaptım." dediğinde sesli bir kahkaha attım.

"Süpersin! Cidden bak! Muhteşemsin!" dedim.

"Biliyorum cınım." dedi saçlarını karıştırarak.

Bir süre sonra beni eve bıraktıktan sonra kendisi de evine gitti. Yukarı çıktım ve kapıyı çaldım. Kapıyı kimse açmayınca anahtarımı almadığımı fark ettim. Nereye gittiler ki şimdi bunlar? Telefonumu çıkardım ve babamı aradım. "Kızım geldin mi eve?" diyerek konuştu hemen babam.

"Evet. Neredesiniz?" diye sordum.

"Anneannene geldik. Hadi seni de bekliyoruz." dedi babam.

"Tamam." dedim ve telefonu kapatıp aşağıya indim. Saat akşam altı olmuştu. Anneanneme geldiğimde apartmana giren Emrah'ı gördüğümde ona doğru koştum.

"Emrah!" diyerek konuştuğumda dönüp bana baktı.

"Şirinem!" dedi. "Ne işin var burada?"

"Anneanneme geldim." dediğimde kafasını salladı ve içeri girmem için bana yol verdi.