18 yaşında genç bir kızın yolu çıkmaz bir sokakta hiç kesişmemesi gereken bir adamla kesişti.
Adam hayata ve mavi renge küskündü.
Genç kızla beraber mavinin her tonuna aşık oldu.
Mavinin her tonuna Hálin mavisi diyordu.
Açık veya koyu önemli değildi...
Wattpad hesabınmı takip etmeyen arkadaşlar Jutenya_ burayı tıklayarak takip ederlerse çok sevinirim. 16k olmamıza çok az kaldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Azad Zerya'yı tuttuğu gibi yine kucağına çekti.
Ayaklarını bacaklarının arasında sıkıştırıp. Bir eli ile ellerini sabit tuttu diğer eli Zerya'nın kafasını omzuna iyice bastırdı. Zerya boğuk sesler çıkarsa da bu yeterli gelmiyordu.
Zerya tüm gücü ile çırpınmaya çalışıyordu ama hiç bir şekilde yeterli gelmiyordu. Azad saçlarından tutup kafasını göğsüne yapıştırmıştı. Zerya sesini sadece boğuk bir şekilde çıkarabilmişti. O da şoförün radyoyu açması ile bertaraf edilmişti. Zerya Azad'ın onu bırakmayacağını farkedince tüm gücü ile Azad'ın göğsünü ısırmaya başladı. Belki canı yanarsa onu bırakır diye umut etmişti.
Ne yazık Azad'an hiç bir tepki gelmemişti.
"Seyfi arabadan in ve benim arabada eşimle beraber olduğumu beklemek istemediğimi söyle."
Arabadan inen Seyfi kısa bir süre sonra geri döndü. "Tamamdır ağam. Ferzan Mirşah kusura bakmasın evlendiğinizi duymadığını mutluluklar dilediğini söylememi ilermemi istedi."
Zerya duydukları ile kaskatı kesildi. Son umut kırıntısı da yok olmuştu. Abisi Azad'ın evlendiği kişiyi bilemeden mutluluklar dinlemişti. Bilseydi aradığının o olduğunu canını verir yine de geçmelerine izin vermezdi. Göz yaşlarını tutamayıp ağzındaki Azad'ın tenini daha fazla dişleri ile ezip sıkmaya başladı. Elinde olsa çiğ, çiğ yerdi onu...
"Artık ısırmayı bıraksan diyorum. Bundan sonra bas, bas bağırsan bile seni duyamazlar."
Zerya Azad'ı hala ısırdığını o an anladı. Sessizce Azad'ın teninden dişlerini çekti ama kafasını kaldırıp sesini çıkarmadı. Şuan da öfkesi kadar utançta duyuyordu.
"Bakıyorum hemen alıştın kucağa kedi gibi mayıştın."
Zerya kıp kırmızı kesildi. Bu adama yakın olmak istediği bu dünyada istediği son şey bile değildi. Serbest kalan elleri ile göğsünden onu itmeye çalıştı. Sadece çalıştı çünkü Azad'a pek faydalı olmadı. Bedenini yana bırakmak istediğin de Azad'ın kolları buna izin vermedi.
