Dabi x Reader (Bnha x Reader)

Siktir git

Beğenin lütfen 🔪

Evin sokağına girene kadar ikimiz de konuşmadık. Yaklaşık yarım saat yürüdük ve buna rağmen tek kelime etmedik.

"Onunla işin neydi?"

"Seni ilgilendirmez."

"Shigaraki belalı biri."

"Ben de."

"Evet, bu yüzden onunla başını daha çok belaya sokarsın."

"Bu seni ilgilendirmez."

"Sadece fikrimi söyledim."

"Fikrini soran olmadı."

Evin önüne geldiğimizde durdum ve ona döndüm. Elleri cebinde her zamanki hâli ile bana bakıyordu.

"Neden bu kadar kabasın?"

"Ne zaman kibar oldum?"

Sinirlerim bozulmaya başlamıştı. Bipolar falan mıydı bu adam? Daha sabah bana saçlarını kurut demişti, bana kibar davranmıştı.

"Başına bela alma."

"Neden?"

"Benimle birliktesin, benim evimdesin. Başına bela alırsan benim de başım çok büyük ihtimal belaya girer."

"Evine zorla gelmedim, sen beni evine aldın. Ayrıca benim de evim var. Sokakta yattığımı düşünmüyorsun herhalde? Beni evden atsan bile bir şey olmaz."

Sinirlerim gerilmeye başlamıştı. Öfkeli gözlerim bir eve bir Dabi'ye döndü.

Evin kapısını açarken mırıldandım, "Öyle mi...?"

Kapıyı açtım ve evin içine bir adım attım. O da tam içeri girecekken elimle onu durdurdum ve dışarıda kalmasını sağladım.

Öfke dolu gözlerimi gözlerine çevirdim. "Siktir git."

"Ne?"

"Evin olduğunu söyledin. Seni evden atsam bile bir şey olmayacağını söyledin."

Baştan aşağı onu süzdüm ve alaycı gülümsemem ile mırıldandım. "Senin gibi bir psikopatın evimde durması en başından beri saçmaydı zaten."

Elimle dışarıyı işaret ettim. "Siktir git."

Böyle bir tepki vermemi beklemiyor gibiydi. Afallamış bir ifade ile yüzüme bakıyordu. Ağzını araladı ama yine bir şey diyemedi.

Şu an ona karşı çok sinirliydim. Her saat başı davranışları değişip, kaldığı evin sahibine böyle davranacaksa siktirip gitmeliydi. Yarasına bile pansuman yapmış, onu kahramanlardan kurtarmıştım.

Hâlâ boş bir ifade ile yüzüme bakarken çene kaslarım daha da gerildi. "Siktir git diyorum. Anlamıyor musun?"

Gözü evin içine kaydı, sonra bir adım geri gitti.

Yaklaşık 10 saniye daha garip bir ifade ile yüzüme baktı ve bir şey demeden arkasını dönerek yavaş adımlarla uzaklaşmaya başladı.

"Yavşak herif."

Sinirle kapıyı çarptım ve salona yöneldim.

Tanrısal anlatım/ Geçmiş:

"Eve çıkalım."

Akiro'nun dediği şey ile Keigo ve Etsuko aynı anda ona döndü.

"Ne?" Etsuko, Akiro'nun bir anda bunu demesine şaşırmıştı.

"Daha lisedeyiz, 16 yaşında izin vermezler."

Etsuko şaşırarak Keigo'ya baktı. Keigo çoktan kabul etmiş, sadece yaşı sıkıntı ediyordu.

"Tamam işte, lise bitince eve çıkalım."

Akiro'nun gözleri Etsuko'ya döndü. Eğer kendisi isterse, Etsuko'nun reddetmeyip onunla kalacağını biliyordu ama yine de cevap vermesini istedi.

Etsuko bir süre Akiro'ya baktı ve başını salladı, "Olur."

"Bu yılın bitmesine sadece yarım yıl kaldı. 1.5 sene sonra eve çıkıyoruz o zaman!"

Keigo cümlesini bitirirken gülüyordu. En yakın arkadaşları ile eve çıkma fikri ona çok cazip gelmişti.

Etsuko alaycı bir tavırla kahvesini yudumladı. "Başımıza bir şey gelmezse tabii."

Akiro, Etsuko'nun bu durumdan çok korktuğunu biliyordu. Etsuko onları kaybetmekten korkuyordu.

Onu rahatlatmak için yanına oturdu ve kolunu omuzuna atarak yanağını sıktı. "Biz birlikteyken hiçbir şey olmaz."

Keigo bir şey demedi, sadece gülümsemek ile yetindi.

Etsuko ise sadece başını salladı.

Yanılmışlardı.