Reincarnated as the Seventh Princess (Book 2/3) (COMPLETED)

Kabanata LXXVIII

- ERYX -

Alas-sais pa lamang ng umaga ay nakagayak na si Eryx upang maghanda sa sunod-sunod na paglusob na gagawin nila para sa araw na ito. Halos hindi man lamang siya nakakuha maski limang minutong tulog dahil tambak ang mga gawain na kinakailangan niyang tapusin bago dumating ang oras na pinakahihintay ng karamihan.

Ilang beses din siyang pilit ni Estevan na magpahinga o pumikit panandalian ngunit pakiramdam niya ay tuwing pumipikit siya ay nakikita niya ang dismayadong mukha ng dalaga na muli na naman niyang pinasama ang loob. Paulit-ulit na naaalala ni Eryx ang hitsura ni Eliana noong binatawan niya ang mga masasakit na salita dito kahapon. Punong-puno ito ng pagkadismaya, lungkot, at galit - mga emosyong madalas man niyang makita sa dalaga ay sa pagkakataong iyon naman ay nakadirekta ang lahat ng iyon sa kanya. Maging ang mga sinabi ng dalaga ay tumatak din sa isipan ni Eryx na mas lalong nagpabagabag sa kanya.

Akala ko pa naman ay kilala mo na ako, Eryx, pero bigo ako.

Kung maaari lamang niya ito habulin at kausapin noong oras na iyon ay gagawin niya ngunit hindi niya maaaring ipakita sa harap ng lahat ang pag-aalala niya sa dalaga dahil maging siya ay hindi niya maipaliwanag sa sarili ang tunay niyang nararamdaman para dito. Nais lamang niya itong hindi manghimasok sa panganib na nais na naman nitong suungin. Sapat na ang takot at kaba na naramdaman niya noong kamuntik ng hindi makalabas si Eliana sa gumgulong gusali ng Belle and Bell. Ayaw na niyang maulit pa ito. Ayaw na niyang malagay ito sa kapahamakan.

Napabuntung hininga na lamang si Eryx sa kanyang mga iniisip lalo na ng maramdaman niya ang marahang pagkirot ng kanyang ulo. Tingin niya ay mukhang umeepekto na sa kanya ang kawalan ng tulog at pahinga nitong mga nakaraang araw.

Sa isip niya rin ay dadalawin na lamang niya si Eliana pagkatapos ng lahat ng ito upang humingi ng kapatawaran. Wala man kasiguraduhan na tatanggapin nito ang kanyang paumanhin ay susubukan pa rin niya dahil iyon ang nararapat at tama. Hindi niya intensyon ang sumama ang loob nito o ang saktan ang kanyang damdamin dahil ang tanging hangad niya lamang ay ang kaligtasan ng dalaga.

Tinapos na lamang niya ang pagsusuot ng guwantes at pag-aayos ng kanyang uniporme bago lumabas sa kanyang opisina. Bumungad naman sa kanya ang mahigit apat na kawal na kanina pa naghihintay sa kanya kabilang ang kanyang mga pinagkakatiwalaang tauhan na sina Vyn at Estevan. Si Estevan ay madalas namang sumasama sa kanya kapag ganitong mga misyon habang si Vyn naman ay kinakailangan niyang ipatawag mula sa border ng Archelaos upang magsilbing katuwang niya sa pakikipaglaban. Tiwala kasi siya sa kakayahan nito pagdating sa pakikipaglaban at paghahanap.

Yumuko naman ang lahat sa kanya nang mamataan siya ng mga 'to. Simpleng tango lamang ang ibinigay niya sa mga ito bago sinenyasan na sila'y mauna na.

Nauunang maglakad si Eryx sa lahat kaya naman lahat ng nakasasalubong niya na mga mag-aaral na papasok pa lamang sa klase ay panay ang yuko sa kanya upang magbigay-galang Tila ba sanay na ang mga ito sa pakay ni Eryx kapag ang gayak ng binata ay isang armot na gawa sa magandang kalidad ng bakal at ang kapa nito na kulay pula na mayroong malaking simbolismo ng araw.

Habang tinatahak nila ang labas ng akademya kung saan naghihintay ang iba pa niyang tauhan maging ang piling miyembro ng mga nasa ranggo ay natanaw niya naman ang pamilyar na mga binibini kausap si Prinsipe Daewon.

Halata sa mukha ni Daewon ang pagkabalisa at pag-aalala habang ang mga kababaihan na tingin ni Eryx ay ang mga katulong ni Eliana ay lumuluha at tila ba natataranta. Mistulang nagtatalo rin ang tatlo sa kung anong paksa.

Sakto namang magkakasalubong ang kanilang landas kaya agad din natigil ang tatlo sa pagtatalo at mabilis na yumuko sa kanya. Bahagya pa siyang nagulat na maging si Prinsipe Daewon na kilala niyang may katigasan ang ulo ay nagbigay galang sa kanya.