Chapter 60: Leanardo Sanford

2.9K 99 2
                                    

Please re-read this chapter!! Thank you :)

Chapter 60

He is my bestfriend, he is the best bestfriend, he's always there everytime i need him. He's always there to rescue me everytime I'm in trouble. I got him on my back, he saves me for so many times. He makes me happy everytime I'm sad. He knows what I want, want I hate. He know me so well. If there is someone who knows me, it was him. Merong bagay na hindi alam ng lahat at alam nya. May mga sikretong sya lang ang nakakaalam. May mga gusto kong sya lang din ang nakakaalam. Kilalang kilala na ako nito.

I meet him when I was 6 years old, at the amusement park. Anak siya ni tita Demy na kaibigan ni mommy, since they were friends we became one too. Palagi itong nasa bahay namin, magkaharap ang bahay namin, iyon ay noong bago kami lumipat ng San Lorenzo. After we moved to San Lorenzo we bearly meet. Sa school nalang kami nagkikita dahil may kalayuan ang San Lorenzo sa Casa Santiago, kung saan sila nakatira.

He gets everyones attention. Naka tayo ito sa gilid ng guard. Agaw pansin nga ang suot nitong law suit. Gosh he look hot with that. His hair was bit messy, his perfect jawline was showed, he bite his lower lips making him look sexy. 6 footer ito at maganda ang pangangatawan. Naalala ko pa noong high school kami, napagkakamalan akong kapatid nito, hanggang dibdib lang ako nito. God damn I'm not his sister, i'm his girlfriend. Iyan ang palagi kong sinasabi sa kanila.

Looks like he became a lawyer. Well thats what he really wanted. He loves debate.

Patakbo itong lumapit sa akin at mabilis akong niyapos ng yakap. I really miss this guy. I haven't seen him for years.

Ginulo nito ang buhok ko ng kumalas sa yakap. Sumimangot ako kaya pinitik nito ang ilong ko. He doesn't change.

I pouted and punch his chest, he acted like he hurt. "H'wag mong gulohin ang buhok ko, nakaka-bwiset" birong wika ko.

He laughed. "Tsk ampangit mo"

Nagsalubong ang kilay ko rito and without any further a do I grab his hair and messed it. Tawang tawa ako rito ng sumimangot sya at nagpapadyak na parang bata. Isip bata talaga.

"Look you messed my hair. Pumangit tuloy ako ng konti"

Nameywang ako at tinaasan ito ng kilay, suprassing my laughs. "Hindi ka pumangit ng konti kasi pangit kana talaga" pangaasar ko pa rito.

"Ako pangit? Tsk bat mo kinabaliwan"

Lumaki ang mata ko rito.

"You even write my name on your journal, saying i was your crush. Our classmates saw it. Don't deny it samsam" bunyag pa nito.

Mas lalong lumaki ang mata ko. Gosh here he is again bringing back those embarassing times.

I covered his mouth. Baka ano pa ang ipagsabi nito. Everyone is watching us for pete's sake. Baka akalain pa nilang baliw na baliw talaga ako rito, well noon 'yun.

"Shut up, Cray!!" I hissed.

Pinakawalan ko ang bibig nito, tinaas naman nito ang kamay na aminoy sumusuko.

"Okay, okay." Natatawa pang sabi nito.

"I'm hungry" reklamo ko.

"Let's eat. You want a mango float? Or ice cream?" Tanong nito habang naglalakad kami palabas, kinuha rin nito ang bag ko at siya na ang bumitbit.

"Hmmm i want my favorites" i said like a little girl.

I miss this time with him. Eating our favorite food, going to our favorote places and spot. And doing some craziness. Like we're still young.

Hiding the Billionaires son Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon