-133-

213 13 7
                                    

-toni pov-

"congrats tangi! kain ka na" he smiled at me inafter n'ya nipost 'yung picture ko daw sa twitter n'ya.

earlier may graduation ceremony kami, and he promised that he will take me for a dinner kaya nandito kami ngayon sa resto.

"thank you jay!" sagot ko sa kanya bago kami nagsimula kumain.

"next week, ikaw naman, pupunta ako" saad ko sa kanya at lumawak agad ang ngiti n'ya.

"sabi mo 'yan tangi ah"

"yes, promise"

"do you have any specific gift you want to receive tangi?" umiling ako ka agad.

"wala, ayos na ako dito jay! sobra pa nga 'to eh!" i assured him. "are you sure?" tumango ako ka agad at ngumiti lang naman s'ya.

"let's take a walk outside muna after natin dito, mukhang ang ganda kasi ng gabi.. hindi maulan"  at gusto pa kitang kasama.

"sure, tangi" he gave me a sweet smile and we both eat our dinner. we talked about random things kasi ganoon naman talaga kami mag-usap.

he's very intelligent, ang daming alam ni jay.

after he paid for the bill, lumabas kami ng resto at naglakad muna. "gusto mo kwek-kwek? libre kita" pag-aya ko sa kanya.

"tara, ang tagal ko na hindi nakakakain n'yan!" excited na saad n'ya. i laughed with his excited reaction.

hinawakan n'ya ulit ang kamay ko bago kami naglakad-lakad, sakto kasi may cart na natitinda pa ng kwek-kwek atsaka kung ano-ano.

we both ordered and we thanked the vendor.

naglakad kami pabalik sa resto para makuha 'yung kotse n'ya. tumambay muna kami sa hood ng sasakyan n'ya habang kinakain 'yung kwek-kwek.

minsan nagugulat talaga ako sa kanya. i know how reach they are but he's so humble.

"nakalimutan natin bumili ng tubig tangi," he got his handkerchief from his pocket, pinunasan n'ya ang gilid ng labi ko "may sauce eh," he smiled.

grabe mga galawan mo jongseong! baka hindi na kita masagot n'yan, mahihimatay na lang ata ako sa kilig.

"i can buy,"

"hindi, ako na, here's my car keys... pasok ka sa loob agad if my suspicious ha or 'yung number ko nasa speed dial mo naman" parang tatay na bilin n'ya sa akin

"yes, don't worry... i can manage" he pat my head and i was about to send him off, but we both stopped when we saw a familiar figure of man.

"what are you doing here?" mahinahon na tanong sa kanya ni jay.

"i need to talk to her, 5 mins jay" jay looked at me, worried. "i will not going to do something to her, don't worry"

"muntik mo na s'ya masaktan noon, kei... at hindi impossible na gawin mo ulit sa kanya 'yun" i know that jay is just holding his temper, i held his hand and gently brushed my thumb on it.

"it's okay, jay.." he looked at me again.

"i think, kailangan ko din s'ya kausapin" i assured him.

he gave me a small smile, "you know what to do, tangi" i smiled at him again.

"i'll be back in 5 minutes" sinundan lang namin s'ya ni kei ng tingin.

"i only have 5 minutes, and i am going to say everything, toni"

"i am sorry okay? i didn't mean to say those words to you, i was impulsive that time"

"you already said it, wala na tayong magagawa. but right now, for me? it's not okay, but i already forgive you" napatungo s'ya sa sinabi ko.

"tutulungan kita, kasi feeling ko kailangan ko tuparin 'yung mga pangako ko sa'yo"

"if it's hard for you to do it, no need to force yourself kei..." i am planning to let him go, feeling ko kung ano man ang meron kami noon, kailangan na din namin kalimutan.

"you're special to me, but i am letting you go now because i am tired of choosing you since we were a child"

"pero napatawad na kita, kasi kahit hindi na ikaw 'yang kei na nakilala at naging kaibigan ko noon... naging parte ka pa din ng buhay ko. and i am letting you go because that is the easiest way for me to at least forget the pain you have been caused me"

"i am not asking you to keep your promise, but for now, i am asking you to at least let me go as well and let me live my life happily, the life i wanted to be" i wiped my tears and gave him a smile.

i saw how his tear fell as well. "do we really can't fix this, toni? maybe we can start over?" i saw how his eyes begged

"kei, hindi lahat ng iniwan mo, may babalikan ka pa okay?"

"start over with yourself, and not with me... because i am done with you, we're done... both our relationship, and friendship"

after so many years, i finally woke up with the nightmare i shared with him, that i used to believe that will somehow turn into sweet dreams.

winter nightmare Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon