Bir asker ve yârinin hikâyesi...
"Bu sevda
Bende bittiğinde
Sende başlarsa,
Seni asla affetmem."
"Akif Karan," dedim uzun zaman sonra ilk kez konuşurken. İsminin güzelliğine yandım. "Ben senin mesleğinden gocunmuyorum. Aksine gurur duyuyorum. Ama se...
Önce oy verelim. Keyifli okumalar diliyorum. Satır aralarını çiçeklendirmeyi unutmayın.
27.07.21
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KIRK ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
SİYAH BEYAZ GÜLLER PART I
♤
Siyah.
Çocukluğuma uzanan uçsuz bucaksız hayallerim, annemi kaybettikten sonra yaşadıklarım, bedenime işkence eden onca kabusla mücadele etmeme sebep olan o adam. Sadece siyah.
Geçmişim siyah rengin pençesinde sıkışıp kalmışken Akif Karan çıkageldi. Beyazlar içinde gelmedi bana.
Üzerinde yeşil askeri üniforma, lâcivert irislerinde vatana duyduğu tek sevdayla sarıldı yüreğime.
Bileklerime vurulan prangayı söküp attığında ben onun lâcivertlerine bulandım. Hapsedildiğim dikenli kafesten çıktığımda her yanım yara bere içindeydi.
Kırıklarla dolu saçlarıma değdi nasırlı parmakları. Köklerinden çekilip koparılan saç tutamlarım o dokunuşla merhameti hissetti. Annemin öldüğü gün unuttuğum merhameti bahşetti saçlarıma. Hudutlarım onunla dolup taştı.
Akif Karan sevdiğim adam. Sarıldı bana, yüküm hafifledi.
Ruhuma esen sert rüzgârlar simsiyahtı, kabusla geçen her gecenin sabahında doğan güneşle o siyah artık beyaz.
Akif Karan'ın elinde tuttuğu gül buketi, siyah beyaz. Narin gül yapraklarının kadifemsi dokusunu henüz dokunmadan parmak uçlarımda hissetmiştim.
Geniş omuzlarını saran koyu gri rengindeki takım elbisenin içinde, bir elinde gül buketi diğerinde cam kutudaki çikolata vardı.
Gözlerimiz arasındaki görünmez bağlar bizi birbirimize çekiyordu. Ayaklarıma komut vererek yanına doğru ilerlediğimde lâcivertlerinin özenle yüzümde gezindiğini gördüm. Kara kaşları hafiften kavislenmiş, muhtemelen gecikmemin sebebini sorguluyordu. Beyaz gömleğin esmer tenine ne kadar çok yakıştığını düşündüm. Gömleğin yakasını küçük bir düğümle birleştiren, elbisemin tonundaki koyu yeşil kravatıyla, uzun bacaklarını saran kumaş pantolonuyla muazzam görünüyordu.
Aramızdaki mesafe onun büyük adımlarıyla hızla erimiş ve sonunda birkaç santimetrelik bir boşlukta karşı karşıya durmuştuk. Topuklu ayakkabının etkisiyle boy farkımızda azalmıştı. Bunun avantajıyla gözlerinin içine derince baktım.
Göz bebeklerini saran siyah çember usul usul genişlerken birbirine bastırılmış hâlde duran kalın dudakları aralandı. Dudak kenarları gülümsemesinin etkisiyle kırıştı. "Çok güzel görünüyorsun, Berceste,"
