YENİ OKULUM

37.BÖLÜM ~ŞÜPHELİLER~

Merhaba.
Okumaya başlamadan önce yıldızlarımızı parlatıp oylarımızı verelim lütfen!!!

⭐

Buğün sizlerle Aslı ile tanışacağız...

Keyifli okumalar dilerim...

***

İnsanlar ne garipler değil mi? Evet bende bir insandım bunu biliyorum ama saçma sapan bir oyun bulup insanları oyuncağım edip oynun oynamıyordum. Şuan çok saçma bir oyun içindeydim. Peki bu oyunun sonu ne zaman olacak? Bu oyun ne zaman bittecek?

Saatler geçmişti. Belkide ben öyle zanediyordum. Bilimiyorum yani zaman benim için boş bir süreç.

Sattlerdir veya dakikalardır yatağıma uzanmış beyaz tavanı izliyordum. Aklımda bir çok soru işaretleri vardı.
Bazı soruların cevabı benim için hazır olsada bazıları yoktu. Mesela kendimden bile şüpe etmeye başlamıştım.

Evet benimle uğraşan biri vardı. Ama ben onun kim olduğunu bilmiyordum. Onun beni çok iyi tanıdığının farkındaydım aslında ama kim olduğunu bulamıyordum. Belkide bulmak istemiyordum.

Son zamanalarda kimseyle bir tanışıklığım olmamıştı. Cenk dışında tabiki. Kimsin sen kıvırcık sapık? Kimsin sen Cenk? Aklımda sadece üç şüpheli kişi vardı.

Biri Cenk...

İkincisi Aslı.

Evet Aslı her ne kadar aramızdaki sorunların düzeldiğini söylesede benden hala nefret ettiğini adım gibi biliyordum.

Terk edilmiş bir kız. Hayal kırıklığına uğramış ve nefret ile beslenen birinden bahsediyordum. Nasıl olur ki hemen her şey onun için bitmişti.

Evet bu saçma, hemde çok. Peki ya üçünçü kişi? Anıl?

Anıl?

İsmini duymak veya onu görmek, düşünmek bile çok kokutucuydu benim için.

Kendisi pisliğin en önde gidenidir. Hayatımda en büyük hatayı onu tanınakla yapmıştım. Onun gibi birini tanımak utanç vericiydi.

"Ezgi, kızım?"

Odamın kilitli kapısı açılmaya çalışıp ardından annemin sesi duyuldu. Düşünceli bakışlarımı tavandan alıp kapıya yöneltim. Odamın kapısını kilitlememe çok sinirlenirdi annem.

İstemeye istemiye kalkıp kilitlediğim kapıyı açıp aralık bıraktığım kapıdan anneme baktım.

"Sana kapıyı kilitlememeni söylediğimi hatlıyorum Ezgi."

"Evet söylemiştin anne."

"Bir daha söylememe gerek yok diye umuyordum. Her neyse yağız seni bekliyor bir yere gidecekmişsiniz," demesiyle araladığım kapıyı tamamen açıp odamdan çıktım.