နင့္ကတိကိုေတာ့ မေမ့ဘူးမဟုတ္လား..." တဲ့.......။
ဂြၽန္႔ေျခလွမ္းေတြတုံ႔ခနဲရပ္ကာ ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာသည္။ ေဆာင္းကေတာ့လွည့္မၾကည့္ဘဲ ဆက္ေလွ်ာက္သြားသည္။ ဂြၽန္ကေဆာင္းလက္ကို ဖ်တ္ခနဲလွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး.....
"ဘာလို႔ မွတ္မိေနတာလဲ....."
ေဆာင္းကခပ္ယဲ့ယဲ့ျပဳံးလိုက္ၿပီး အဓိပၸာယ္႐ွိစြာၾကည့္ကာ.....၊
"ငါကေတာ့ မိုးလင္းလို႔မ်က္စိဖြင့္လိုက္တိုင္း .....၊ အဲ့လူကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ခ်စ္မိတယ္.....။
မေတာ္တဆ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသြားတိုင္း အသစ္တစ္ဖန္ထပ္ခ်စ္တယ္......၊
ငါနင့္ကိုေစာင့္ေနခဲ့တာ....။ ထြက္မသြားခင္ကတည္းက ေစာင့္ေနခဲ့တာ......"
ဂြၽန္ဟာ စကားလုံးတစ္လုံးခ်င္း တည္ၿငိမ္စြာထိန္းေျပာေနေသာ ေဆာင္းကိုၾကည့္ကာ တိတ္ဆိတ္သြားျပန္သည္။ ဂြၽန္အကြၽမ္းက်င္ဆုံးက တိတ္တဆိတ္ထြက္ေျပးတာဘဲ မဟုတ္လား။
"ကမ႓ာႀကီးကဘာလို႔ လုံးေနလဲသိလား.........၊
နင္ထြက္ေျပးတိုင္း ငါ့ဆီျပန္ေရာက္လာေအာင္ စီမံထားတာေလလ.....၊ အဟင္း..."
ေဆာင္းက ဂြၽန္႔လက္ကိုတင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
"နင္ငါ့ကို နည္းနည္းေလးေတာင္ မခ်စ္ခဲ့ဘူးလား"
ဂြၽန္ကေဆာင္းကိုၾကည့္ကာ တစ္ခ်က္ျပဳံးလိုက္ၿပီး ေဆာင္းဆံပင္ေလးကို ဖြကာ ေျပးထြက္သြားသည္။
"ေနာင္တမရဘူးလား......"
ဂြၽန္ကေဆာင္းကို လွမ္းေအာ္သည္။ ထို႔ေနာက္ပင္လယ္ႀကီးဘက္လွည့္ကာ ......ထပ္ေအာ္လိုက္သည္။
"နည္းနည္းေလးေတာင္မခ်စ္ခဲ့ဘူး......."
ေဆာင္းတစ္ကိုယ္လုံးကိုင္ေပါက္ခံလိုက္ရသလို ထူပူသြားကာ နားမလည္ႏိုင္စြာျဖင့္ ဂြၽန္႔ကိုေငးၾကည့္မိသည္။ ဂြၽန္ကထပ္ေအာ္ဖို႔ အားယူလိုက္သည္။
"လို႔ ........တစ္ခါမွမေတြးခဲ့ဖူးဘူး"
ျမင္ေနက်ပုံစံႏွင့္မတူေသာ ဂြၽန္႔ကိုၾကည့္ကာ ႐ွက္စိတ္ျဖင့္ ေအာ္ရယ္မိလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေျခမ်က္စိနားျဖာက်ေနေသာ ဂါဝန္ကိုမ,ကာ ဂြၽန္႔ဆီေျပးလာၿပီး.....
YOU ARE READING
တိမ်ပြိုတွေငိုတဲ့အခါ
Romance( Zawgyi & Unicode ) သူကအမြဲထွက်ပြေးနေတာ.....၊ အတိတ်တွေဆီကနေ....၊အိပ်မက်ဆိုးတွေဆီကနေ...၊ နောက်ပြီး ကိုယ့်ဆီကနေ....။ ဒါပေမဲ့လည်းပေါ့.....သူဘယ်လောက်ရှောင်ပြေးနိုင်မှာမို့လဲ...၊ သူကိုယ့်နဲ့ဝေးရာကို ဘယ်လောက်ပြေးပြေး ၊ အို....ကမ္ဘာကြီးလုံးနေသရွေ့တော့ ကို...
