Scarper House

2•10 - Goodbye

10 - Goodbye

"W-What's happening?"

"Sync, what's happening?!"

"We need to get out, Euna. Dahlia's already outside. Let's go."

"What—Why? Ano bang nangyayari?"

"Lulubog na ang barko! Lulubog na ang barko!"

"W-What did that old man say?"

"Euna, let's go! Come on, wear this!"

"S-Sync..."

"Euna, wear this!"

"It's okay!"

"Just wear it!"

"Pa'no 'yong iba?!"

"Euna, get on the boat!"

"Pa'no 'yong iba?! Nasa cabin 'yong iba!"

"Euna, just—Euna! Where are you going?!"

"Euna?"

"Lana?"

"Euna, ikaw ba 'yan? Euna, nandito kami! Hindi namin mabuksan ang pinto!"

"Euna! Help! Euna, help! Please! Euna!

"Euna, tulungan mo kami, please!"

"Hindi ko rin mabuksan, I'm sorry! Hihingi ako ng tulong! Babalik ako, promise!

"Euna!"

"Sync! Sync! The others are inside the cabin. Hindi nila mabuksan 'yon pinto—"

"Euna, get on the boat! Euna!"

"What, no! Sir! Sir, may mga tao pa po sa loob! Marami pa kaming mga kaklase na nasa cabin!"

"Hija, ito na ang huling bangka! Matatagalan pa ang rescue team!"

"Pa'no sila?!"

"Sumakay ka na!"

*****

"I've received my payment, so let's get this over with. I need two teams."

Umiiyak at nalilitong nagkatinginan kaming tatlo. Two teams? Ibig sabihin, mayro'ng maiiwang mag-isa?

"You have ten seconds to decide."

Hindi pa ako nakakapag-react nang maramdaman kong bumalot sa'kin ang mga braso ni Sync. Mahigpit ang yakap niya na para bang 'yon na ang huli. Hindi ko nagawang ibigay 'yon pabalik.

"Mag-iingat kayo ni Dahlia."

I froze. What?

Nakatayo lang ako nang tuwid hanggang sa bitawan ako ni Sync at napunta sa harapan ko ang mukha niya. Ngumiti siya, at kasabay no'n ang pagtulo ng luha ko.

"Times up," the voice said as Sync walked a few steps away from Dahlia and I. "What a gentleman you are, Sync."