Transmigration : TFLOA "Fool" (BL) [Myanmar Translation]

Chapter(45):ေျမကြက္႐ိုင္းေတြကို ႐ွင္းလင္းျခင္း-1

Zawgyi

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ခင္း မနက္စာစားၿပီးခ်ိန္တြင္ ႐ွဳရန္က တ်န္းတ်န္းနဲ႔ေကာ္ေကာ္တို႔ကို အိမ္မွာ လက္ေရးလွေရးေလ့က်င့္ေနဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ သူနဲ႔လ်ိဳထံုတို႔ကေတာ့ တစ္ေယာက္က ရြာလူႀကီးအိမ္ဆီသြားၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္က ဝုမိန္ကိုသြား႐ွာတယ္။

႐ွဳရန္ေရာက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ရြာလူႀကီးမိသားစုက မနက္စာစားေနၾကတယ္။ ႐ွဳရန္က စားပဲြေပၚမွာ႐ွိတဲ့အစားအစာေတြကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူေတြ႔လိုက္ရတယ္။ သူက ရြာလူႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာေတာင္မွ သူတို႔ရဲ႕အစားအစာ​ေတြက အရမ္းအရမ္းကိုပဲ။ ဒီေခတ္မႇာ႐ွိတဲ့လူေတြက အမ်ားအားျဖင့္ ဆင္းရဲၾကတယ္ဆိုတာ တကယ္မွန္တာပဲ။

႐ွဳရန္က သူလာရတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကို တိုက္႐ိုက္ေျပာလိုက္တယ္။ "ရြာလူႀကီး ကြၽန္ေတာ္တို႔မိသားစု အသစ္ဝယ္ထားတဲ့ေျမကြက္ေတြကို ႐ွင္းလင္းဖို႔ လူေတြကို ဖိတ္ေခၚခ်င္လို႔။ သံုးဆယ္ျမဴထက္ပိုမ်ားတဲ့ေျမကြက္ေတြမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘာသာကြၽန္ေတာ္တို႔ လယ္အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခ်ိန္ပိုင္း ဒါမွမဟုတ္ အခ်ိန္ျပည့္အလုပ္သမားေတြကို ငွါးခ်င္လို႔။ ေငြက ျပႆနာမဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့လခကိုလည္း ေဆြးေႏြးႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနတစ္ခုကိုေတာ့ လိုအပ္တယ္။ အဲ့ဒါက သူတို႔အလုပ္လုပ္တာက လက္ခံႏိုင္တဲ႔အတိုင္းအတာအတြင္းမွာ ႐ွိရမယ္။"

ရြာလူႀကီးက႐ွဳရန္ကို ေခါင္းအစေျခအဆံုးၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေျပာလိုက္တယ္။ "အို ႐ွဳရန္! ေျမကြက္မွာအလုပ္လုပ္ဖို႔ လူငွါးမယ္ဆိုရင္ ေငြအမ်ားႀကီးကုန္က်လိမ့္မယ္။ အဲ့အတြက္မင္းမွာ ေငြ႐ွိတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာရဲ႕လား?"

႐ွဳရန္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တယ္။ "ေငြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
မစိုးရိမ္ပါနဲ႔။ ရြာလူႀကီး ကြၽန္ေတာ္ကတိေပးတယ္ဆိုကတည္းက ကြၽန္ေတာ္ေပးႏိုင္လို႔ေပါ့။ ဒါနဲ႔စကားမစပ္ ရြာလူႀကီး အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္သမားတစ္ေယာက္အတြက္
တစ္ေန႔စာကို ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ေပးသင့္သလဲ?"

"အခုခ်ိန္ရြာထဲမွာ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္သမားေတြကို
လူအနည္းငယ္ေလာက္ကပဲ ငွါးၾကတာ။ ဒါေပမဲ့ ေယဘုယ်က်က်ေျပာရရင္ သူတို႔ေတြက တစ္ေန႔စာအတြက္ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကို ႐ွစ္ဆယ္ပဲနိေပးၾကတယ္။ ေနရာထိုင္ခင္းနဲ႔ အစားအေသာက္အတြက္ မပါေသးဘူး။"