Unicode
ထိုမှတ်ချက်ကိုသာ သူပြောမိပါက 'ကျွန်တော်ကခုမှစသင်တာလေ' ဆိုသည့်စကားကိုသာ လက်ခံရရှိလိမ့်မည်။
"ဘာလို့လဲဟင်"
ချန်းယောလ်၏ အမူအရာကြောင့် ခပ်တိုးတိုးမေးလာပုံရသည်။
သက်ပြင်းသာချရင်း ခေါင်းငုံ့နေရာမှ အကြည့်ချင်းဆုံလိုက်သည်။
"ပထမတစ်ခေါက် မင်းစိတ်လှုပ်ရှားလွန်းပြီး အာရုံလွတ်သွားတော့ ဓားကဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲ"
ဘခ်ဟျွန်းနှစ်စက္ကန့်မျှ ငြိမ်သက်သွားပြီးနောက် ပြန်ဖြေလာ၏။
"အောက်ပြုတ်ကျသွားတယ် ?"
ချန်းယောလ်ခေါင်းတစ်ချက်ညိတ်ကာ မကြာသေးခင်ကမှ မြေကြီးထဲ စိုက်ဝင်နေသော ဓားကိုညွှန်ပြလိုက်သည်။
"အင်း အခုအဲ့ဓားက လမ်းကြောင်းကွေ့သွားတာရော ဘာကြောင့်လို့ထင်လဲ"
"........ ကျွန်တော် စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းသွားတာ ကြောင့်ပဲလား ?"
ခပ်တိုးတိုးလေသံလေးအဆုံး အပြစ်တင်မိမည်စိုး၍ ချန်းယောလ်မျက်နှာလွှဲလိုက်သည်။ အစောကတည်းက စိတ်လှုပ်ရှားလွန်ပြီး အာရုံလွတ်သွားသည်ကို ပြောထားသည့်တိုင် ယခုလည်းထပ်ပြီးအာရုံလွတ်ပြန်၏။ သူ့အာရုံမပြယ်မချင်း ဓားသည် သူရည်ညွှန်းထားသည့် လမ်းကြောင်းအတိုင်းသာ ပြေးနေမည်ဖြစ်သည့်တိုင် ယခုကဲ့သို့ ကွေ့ကောက်သွားသည်ဆိုသည်ကား ဆက်သွယ်ချက် ပြတ်တောက်ကာ သခင်အမိန့်မရရှိတော့ခြင်းကြောင့်သာ ဖြစ်၏။
သို့သော် ဘခ်ဟျွန်းအတွက် ချန်းယောလ်၏ ထိုအပြုအမူက စိတ်တိုကြောင်း ဖော်ပြချက်ဟု ထင်သွားပုံရသည်။
"ကျွန်တော်က ပထမအဆင့်ကို လုပ်နိုင်တာမှမကြာသေးဘူး ဒုတိယတစ်ဆင့်ကို တန်းတက်ရတာလေ"
ခပ်တိုးတိုးလေသံလေးကြောင့် ချန်းယောလ်စိတ်ကို လျှော့ချလိုက်ရသည်။ ငုံ့ကြည့်မိလိုက်တော့ ဆံပင်လုံးလုံးလေးကိုသာ မြင်ရပြီး အပြစ်လုပ်ထားမိသည့်နှယ် ခေါင်းကိုငုံ့ထားသည်မို့ ချန်းယောလ်စိတ်ထဲမသက်မသာ ပိုဖြစ်ရသည်။
YOU ARE READING
The LOEY
Fanfictionတောတောင်ရေမြေတို့၏ သဘာဝတရားသည် စောင့်ရှောက်သူနှင့် ကြင်ရာတော်အပေါ် မူတည်၍ဖြစ်တည်သည်။ ကြင်ရာတော်၏စိတ်သည် သဘာဝတရားဖြစ်ပြီး စောင့်ရှောက်သူက ထိုသဘာဝတရားကို ထိန်းညှိသည်။ [ ဤဇာတ်လမ်းတွင် ပါဝင်သော အကြောင်းအရာများသည် စိတ်ကူးယဥ်ဖန်တီးမှု သက်သက်သာဖြစ်၏။ ] ~ ...
