ယုယ ကြင်နာ.....
ဘဂျမ်းပြန်ရောက်လာသည့်တိုင်...အိပ်ကောင်းဆဲ အိပ်ပုတ်လေး။
ငယ့်အနား ထိုင်စောင့်နေမိတယ်။
ငယ်ထွေးလေး အိပ်ယာနိုးတာ ဘယ်လိုပုံလေးပါလိမ့်။
မကြာဘူး......လူးလွန့်လာတဲ့ ကိုယ်သေးသေးလေး...
"အင်း....ဟင်း.....မောင်....မောင်ရေ"
နိုးတာနဲ့ ခေါ်တော့တာပဲ။
ဘဂျမ်း မထူးဘူး....ငြိမ်နေတယ်။
"မောင်....အင်း..မောင်ရေ...ငယ့်ကို ထားခဲ့ပြန်ပြီလား"
အို....သနားစရာလေး...
"မောင် ရှိတယ် ငယ်ထွေးလေး"
"ချီပါ...ချီပါ....မောင် ချီခေါ်ပါ"
မျက်လုံး မဖွင့်ဘူး....လက်နှစ်ဖက်ကိုလေထဲမှာ ရမ်းပြီးအချွဲပိုတယ်။
စောင်လေးကိုဖယ်ပြီး ပွေ့ခေါ်ရတယ်။ ရင်ခွင်ထဲပါလာတဲ့ ငယ်ထွေးကို ဖက်ထားမိတယ်။ လုံးဝမျက်လုံးမဖွင့်နိုင်ဘူး....မျက်ခွံလေးတွေများဖောင်းအစ်နေတော့တာ။
မျက်ခွံလေးကိုဖိကပ်နမ်းတော့ ငြိမ်နေတယ်....ပါးအိအိလေးကို နမ်းတော့....ကြိုးစားဖွင့်လာရတဲ့ မျက်လုံးလေးက မပွင့်တပွင့်....ပြီးတော့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ သူလက်နဲ့အုပ်ပြီးကွယ်ထားတော့တယ်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ငယ်ထွေးရဲ့"
"နမ်း....နဲ့"
"မရဘူးကွာ....နမ်းမှာပဲ"
"အင့် နမ်းနဲ့ပါဆို"
"ငယ်ထွေးလေး....ကြည့်ပါအုံး...ဆံပင်တွေလဲ လန်ပျံလို့...မျက်လုံးတွေများ...ဖွင့်ကြည့်တော့မြင်ရလား...သေးသေးလေးပဲ ပွင့်တယ်....ဟင်....အဲ့လိုပဲလား....အိပ်ပုတ်အိပ်ယာနိုးတာ....ဒီလိုပဲလား....အကြင်နာတွေတိုးပြန်ပါပြီကွာ"
"ဖက်ထားပေးအုံးနော်.....အိပ်ယာနိုးရင် ချက်ချင်းမထနိုင်ဘူး...ခေါင်းမူးလို့"
"အော်....ငယ်ထွေးက နှပ်ရသေးတာလား"
"အင်း...နှပ်ရသေးတယ်"
နှပ်နေတဲ့ အိပ်ပုတ်လေးကို ဖက်ထားရင်း ကျောလေးပွတ်ပေးနေတော့...တအင့်အင့်နဲ့ ဇိမ်ကောင်းနေတာ...
ဘဂျမ်း ရင်ဘတ်တွေကိုလဲ နမ်းနေသေးတာ။
YOU ARE READING
မိုးကောင်းကင်နှင့်ကမ္ဘာမြေ....ချစ်ခြင်းသက်သေ
Romanceမိုးကုပ်စက်ဝိုင်းနဲ့ ကမ္ဘာမြေကြီး ထိစပ်သွားသလိုထင်ခဲ့မိတဲ့ အချိန် ကလေးတိုင်းမှာရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။ ဘယ်တော့မှ မထိစပ် မဆုံတွေ့ဘူးဆိုတာ သိနေတဲ့အရွယ်ရောက်သည့်တိုင်အောင် ကျွန်တော် မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းနဲ့ကမ္ဘာမြေကြီး ဆုံတွေ့ပါစေလို့ ဆုတောင်းမိဆဲ....
