အေးရိပ်
ငယ်ထွေးတို့အိမ်ကိုရောက်တော့...ညဆယ့်တစ်နာရီကျော်ပြီ။ အမေရော...အဖွားရော မတွေ့တာကြာတဲ့သားလေးကို ပြေးဖက်ကြတော့တာပဲ။
ငယ်ထွေးအဖွားက အသက် ၇၀လောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျန်းမာတဲ့ပုံပဲ။ မြေးလေးကိုတကြည့်ကြည့်နဲ့ အတော်ချစ်ပုံရတယ်။ ရောက်တာနဲ့ ခြေ လက်ဆေးပြီး ထမင်းစားဖို့ပြင်ကြရတယ်။ ဘဂျမ်းကိုလဲ ဖော်ရွေကြပါတယ်။ ဘဂျမ်းလဲ အလိုက်တသိပဲ ခပ်ခွာခွာနေပေးရတယ်...လွမ်းနေကြရှာတာ အရမ်းကိုသိသာတာကြောင့် အလွမ်းသယ်တာကိုကြည့်နေရတယ်။
ချက်ထားလိုက်တာလဲ စုံလို့...
ကိုလင်းသန့်လေးရဲ့ အကြိုက်ဆုံးပုစွန်ထုတ်လဲပါတာပေါ့။
ဘဂျမ်းကိုလဲ စားနော် သားဆိုတာချည်းပဲ။
ဟင်းတွေ ခပ် ခပ်ထည့်ပေးလွန်းလို့ တားနေရတယ်။
ထမင်းမစားဘဲ ဟင်းချည်းစားနိုင်သူလေးကတော့...ဘာပြောကောင်းမလဲ။ ခေါင်းကိုမဖော်ဘူး။
ဟင်းချည်းထိုင်စားနေတာ။
တော်သေးတာပေါ့..ငပိရည်ဒီတိုင်းမသောက်တတ်လို့။
ငယ်ထွေးအမေ ဟင်းချက်လက်ရာလဲကောင်းတာပဲ။
မြန်မာအမျိုးသမီးတွေက.... အိမ်ထောင်မှုကို လက်ဆင့်ကမ်းရင်းသင်ယူရင်းနဲ့ပဲ အချက်အပြုတ်မတတ်တဲ့သူရှားပါတယ်။ နောက်ပိုင်း လူငယ်တွေသာ အလုပ် လုပ်ကြရလို့ ကိုယ်တိုင်မချက်ကြရတော့တာ။ အရင်ခေတ်ကလူတွေဆို အိမ်မှာချက်ပြုတ်ရင်း လျှော်ဖွတ်ရင်းပဲနေကြရတာများတယ်လေ။
အိမ်အကူဆိုတာလဲ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာပဲရှိကြတာ...အပြင်မှာတကယ်မရှိဘူးတောင်ထင်ရတယ်။
ခေတ်စနစ်ပြောင်းလာကြလို့ နေထိုင်မှုပုံစံပြောင်းလာတယ်ဆိုအုံးတော့ မြန်မာအမျိုးသမီးတွေက အချက်အပြုတ်နဲ့တော့ မစိမ်းကြပါဘူး။
စားကောင်းသောက်ကောင်းလိုက်တာ ဗိုက်ကိုတင်းသွားတာပဲ။
ငယ်ထွေးတစ်ယောက်ကတော့...သူအမေ အဖွားတို့ရှေ့ရောက်မှ ကလေးဆိုမှ ကလေးဖြစ်နေတော့တာ။
တကယ်ကိုရင်ခွင်ထဲဝင် ဝင်ပြီးခေါင်းနဲ့ဝှေ့နေတာ။
အဖွားကလဲချစ်.....အမေကလဲတုန်နဲ့...တစ်ညလုံးနီးပါးမအိပ်ဘူး..... စကားထိုင်ပြောနေတာ။
ချွဲလိုက်တာလဲ လွန်ရော...ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းတွေဆိုတာ တစ်ယောက်ကတစ်ယောက်ကို မေးလို့မပြီးကြဘူး။
YOU ARE READING
မိုးကောင်းကင်နှင့်ကမ္ဘာမြေ....ချစ်ခြင်းသက်သေ
Romanceမိုးကုပ်စက်ဝိုင်းနဲ့ ကမ္ဘာမြေကြီး ထိစပ်သွားသလိုထင်ခဲ့မိတဲ့ အချိန် ကလေးတိုင်းမှာရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။ ဘယ်တော့မှ မထိစပ် မဆုံတွေ့ဘူးဆိုတာ သိနေတဲ့အရွယ်ရောက်သည့်တိုင်အောင် ကျွန်တော် မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းနဲ့ကမ္ဘာမြေကြီး ဆုံတွေ့ပါစေလို့ ဆုတောင်းမိဆဲ....
