Pay Attention To Me [Myanmar Translation]

Chapter - 44

ဆောင်းရာသီအားလပ်ရက်၏ ပထမဆုံးနေ့ :

ရင်းချဲယ်တစ်ယောက် မြို့တော်ဆေးရုံကိုသွားကာ ညနေပိုင်းတွင် ပြန်လာခဲ့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်ရောက်ချင်းပဲ သူပြန်အလာကိုမျှော်နေတဲ့ ချောင်ဝမ်ယွင်က လှမ်းခေါ်ပြီးမေးသည်။ “ဘယ်လိုလဲ? ဒေါက်တာဖုန်းက‌ရော ဘာပြောလိုက်လဲ?”

ရင်းချဲယ်လည်း မာဖလာကိုချွတ်လိုက်ပြီး မျက်နှာတွင်တော့ အပြောင်းအလဲမရှိတဲ့ အမူအရာနဲ့
“အဆင်ပြေပါတယ်၊ မျှော်လင့်ချက်ရှိတယ်ပြောတယ်”

ထိုစကားကြားတော့ ချောင်ဝမ့်ယွင်က ဝမ်းသာပီတိဖြာသွားသည်။
“တကယ်လား? တော်သေးတာပေါ့ မျှော်လင့်ချက်ရှိတာကောင်းတာပဲ၊ အဖိုးအခကိစ္စ ထည့်ပြောစရာကိုမလိုဘူး ဒေါက်တာဖုန်းကို ဆက်ပြီးကုသပေးဖို့သာပြောလိုက်”

ရင်းဇယ်ကတော့ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပြီး remote controlနဲ့ channelတစ်လိုင်းပြီးတစ်လိုင်းပြောင်းနေပြီး တစ်လိုင်းမှ သဘောမကျဖြစ်နေရာမှ :
“ကုသမှုကဖြင့်လုပ်လာတာ ကြာလှပြီကို ခုမှ မျှော်လင့်ချက်ရှိတယ်ပဲရှိသေးတယ်၊ ထိပ်တန်းအထူးကုတစ်ယောက်အဖြစ် သတ်မှတ်ခံရသေးတယ်ဆိုတာနဲ့ကို ဒေါက်တာဖုန်းကံကောင်းလှပြီ”

“ရှောင်ဇယ် ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ”
ချောင်ဝမ့်ယွင်က လှမ်းထိန်းသည်။

“မြင်နေရတဲ့အတိုင်းပြောပြတာပါ”

ရင်းချွမ့်ထိုင်က မျက်မှောင်ကုတ်ရင်း မေးသည်။
“သူဘာပြောလိုက်တာလဲ? ငါတို့ကိုမလိမ်နဲ့”

ချောင်ဝမ့်ယွင်က သူ့ကိုလှမ်းပုတ်ကာ အသာယာပြောသည်။
“ရှင်ကလည်း ဘာလို့တအားကြီးမဲနေတာလဲ?”

ရင်းချွမ်ထိုင် “ငါမဲနေတာမဟုတ်ဘူး၊ သူက ငါတို့ကိုလည်း လိုက်မလာခိုင်းဘူး၊ ဒေါက်တာဖုန်းကလည်း သူ့လူနာရဲ့ကိုယ်ရေးကိုယ်တာတွေကို ကာကွယ်ရမယ်ချည်းပြောတယ်၊ ဒါမယ့် သူပြောတာတွေကျတော့ရော ငါတို့မှာ သိခွင့်မရှိတော့ဘူးတဲ့လား? သူက တမင်သက်သက် ငါတို့ကိုစိတ်မပူအောင် လိမ်ပြောနေတာဆိုရင်ရော ဘယ့်နှယ်လုပ်မလဲ?”

ရင်းချွမ့်ထိုင်ဆိုသည်မှာ အရင်က အရမ်းကျော်ကြားတဲ့ရှေ့နေတစ်ယောက်။ အခုအချိန်မှာ သူကတာ၀န်ရပ်ဆိုင်းပြီး ရှေ့နေ firmရဲ့ဘော့စ်လုပ်နေပေမယ့်လည်း အရင်ကလို ထိုးထွင်းသိစိတ်ကကောင်းတုန်းမို့ ဒီတစ်ခေါက်ကိစ္စအားလုံးက အဆင်ချောလွန်းတယ်လို့တွေးမိနေတယ်။