"𝕋𝕌𝕋𝕆ℝ" ʲᵒⁿᵍˢᵉᵒⁿᵍ

012

Callista Lee
• active now

tumatae ka na naman
ba sa building nila kuya?

chansing ka e, gusto mo
lang makita si jay of ur
dreams HAHAHHAHAHAH

masyado kang desisyon,
mali mali naman

nasa sb na ko, hinihintay
ko bago kong student

ay, tuturuan mo?

sasakalin ko siya calli

hina mo naman kapag
sakal lang, art. ano bang
turo ko sayo?

wala. bobo ka remember?

muntik ko na makalimutan,
buti nalang maganda ako

shutacca talaga
HAHAHHAHAHAHAHHA

kapag papi yung new
student kuno mo, alam
mo na ah?

hindi ko pa alam, ano
mangyayari?

sus, edi ibibigay mo
siya sakin kasi love
mo ko hihi

sino nagsabe?

ako, bakit? desisyon ako

ge, talon

BIGAY MO SAKIN AH

SUMBONG KITA KAY HEE

SUMBONG MO, WALA
NAMAN KAMI PAKE
SA ISAT ISA

AKO MERONG PAKE
SA KANYA

wala akong pake

bwisit ka

— ♡

i checked my phone's screen, para tignan kung anong oras na. mag 20 minutes palang naman akong nag hihintay sa bago kong itututor, kaya hindi ako magagalit sa kanya pagdating niya basta cute siya.

tahimik akong nag hintay dito sa loob ng sb. nakikinabang naman ako sa mga ginagawa kong 'to, and also a big help for me as a top student. nakekeep ko yung scholarship ko, and yung chance ko na maging exchange student sa harvard. not bad.

puro shawty pa napupunta sakin. so far walang mga panget, pwera kay jake. hindi ko talaga siya type, i mean oo gwapo siya pero nabibwisit kasi ako minsan sa pagkatao niya. ganon, basta hirap iexplain.

humigop ako sa baso na puno parin ng kape. pagkababa ko ng cup, nakita kong may nakaupo na sa harapan ko.

agad akong natulala nang marealize ko kung sino siya.

ilang minuto akong tumitig sa gwapong mukha ni jay. oo, tama kayo ng basa. si park jongseong nga, ang loml ko.

ang gwapo niya talaga sa bagong uniform ng enhigh, gusto ko na tuloy siya pakasalan.

"tititigan mo nalang ba ako?" pero need ko muna matuto magsalita pag nasa harapan ko siya. i'm in trouble. please save me.

"you're creeping me out—" tumayo si jay, at aalis na sana sa harapan ko pero mabilis kong inabot yung id lace na nakasabit sa leeg niya that stopped him from leaving.

he sighed. "bitaw, nasasakal ako." syempre inalis ko agad yung kamay ko sa id niya, ayoko siya masaktan.

"s-sorry." gusto kong sumagot ng maayos, ng straight. pero what the actual freak? hindi ako makapag isip ng tuwid kapag nasa harapan ko si jay.

ganito ba talaga kagrabe impact mo sa buong pagkatao ko huh, park jongseong?

nag cross arms siya, at comfortable na sumandal sa upuan niya.

tinitigan niya ang buong pagkatao ko, na naman. shuta kahit gusto ko siyang labanan sa titigan, kusang umiiwas mga mata ko sa titig niya mare!!

"a-ano bang tinitingin mo dyan?" kabado bente si art fernandez. hindi ko manlang siya matignan habang nagtatanong.

"you can't even talk straight when i'm with you. now i'm doubting na kaya mo kong tulungang i-maintain ang grades ko sa math—" lumingon ako sa kanya. nagtama ang mga tingin naming dalawa, pero umiwas ako agad.

"k-kaya ko! i will help you. s-so, stop staring." napakagat ako sa ibabang labi ko. lord, di ko na alam ginagawa mo sa buhay ko. huhuhu

— jay's.

"k-kaya ko! i will help you. s-so, stop staring." i'm forcing myself not to smile infront of her. thinking she might gone wild. scary.

"i don't think so—"

"i told you, i can. i can teach you everything, park jongseong." napataas ang kilay ko when she started constructing her words right and talk in a straight way.

"no. i doubt that—" she suddenly tapped the table, kaya napatingin sa table namin yung ilang students sa loob.

"hindi lang math ang kaya kong ituro sayo. gusto mo turuan din kita kung paano ako mahalin? madali lang, promise." tuloy tuloy niyang sabi, obviously wala siya sa sarili niya.

"i'm not interested." i answered, that made her realized what she just said.

napasandal nalang siya sa upuan niya, at napa face palm.

"do you like me that much, miss?" i asked her, kaya napaayos siya ng upo.

"a-at sino naman nagsabing gusto kita? hmp." umiwas na naman siya ng tingin, kaya bahagya akong napangisi.

"ay, hindi ba? so hobby mo lang pangarapin ako?" 2 points, jay.

natahimik siya sandali.

"p-pwede bang kalimutan mo na yung sinabi ko sayo that day?" mahina niyang sabi, pero sapat na para marinig ko lahat ng words na sinabi niya ngayon lang.

"paano kung ayoko?"

"edi don't." bulong niya. she continued whispering words to herself, maybe minumura na ko.

i smiled, a bit.

she's weird, but surprisingly cute.