မောင်....
အခန်းထဲမှာ ထိုင်နေတာကြာပြီ။
ဒီနေရာလေးကြည့်လိုက် မောင်နဲ့အတူထိုင်ခဲ့တဲ့နေရာဆိုပြီး အဲ့နေရာလေးကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီ ငိုလိုက်။
ဟိုနေရာလေးကြည့်လိုက် မောင် နမ်းခဲ့တဲ့နေရာ...မောင် ပွေ့ချီလိုက်တဲ့နေရာ...မောင်က ထိုင်ပြီး ငယ့်ကိုငေးခဲ့တဲ့နေရာ...
မောင်...မောင်...မောင်ရေ...ဘယ်လိုများလုပ်ရက်ခဲ့တာလဲ။ ဘယ်လိုများဆုံးဖြတ်ခဲ့တာလဲ။
ငယ့်ကိုများ ဒီအတိုင်း မောင်တစ်ခွန်းမှ မပြောမဆိုနဲ့ထားခဲ့ရင် အဆင်ပြေမှာတဲ့လား။
မောင် ရက်ရက်စက်စက်ဆုံးဖြတ်လိုက်တဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်နောက်မှာ ငယ်ဘယ်လိုများ ကျန်နေခဲ့ရမလဲ မောင် မတွေးဘူးလား။
မောင်ထားခဲ့တာနဲ့ပဲ ငယ်က မောင်နဲ့ဘာမှမဆိုင်တာဖြစ်နိုင်ပါ့မလား။
မောင် ငယ်ကြောင့်တွေဝေရတာတွေများလွန်းလို့ ငယ်က မောင့်အပိုင်ပါလို့ သက်သေပြခဲ့ပြီးပဲလေ။
မောင် ထားခဲ့ရက်တဲ့ငယ်က အမြဲမောင့်အပိုင်ပါပဲ။
အပြင်မှာမှောင်ရိပ်ကျလာပြီ။
လင်းသန့်ကြည် ထိုင်နေဆဲပါပဲ။
ငိုရလွန်းတာကြောင့်ရော တစ်နေကုန်ပင်ပန်းတာကြောင့်ရောပေါင်းပြီးလူက ထကိုမထနိုင်တော့။
မောင် သာရှိခဲ့ရင်....လို့တွေးပြီး ငိုရပြန်သည်။
ငယ် ပင်ပန်းလာရင်ဘယ်သူ့ကိုချွဲရမှာလဲ မောင်။
ငယ် မှီခိုချင်လွန်းတဲ့ မောင့်ရင်ခွင်ကိုလွမ်းတယ်။
တစ်ရက်လေးမှ ခွဲမနေနိုင်တော့ဘူး မောင်ရဲ့။
မနေ့ညကလဲ မောင့်ကိုလွမ်းလို့အိပ်မပျော်ခဲ့ဘူး။
မောင်မရှိရင် တကယ်မဖြစ်ဘူး။
မောင်မရှိရင် ငယ်သေမှာ...သေသွားလိမ့်မယ် မောင်ရဲ့...
အချိန်အတော်ကြာလာတော့မှ...အောက်ထပ်ကိုပြန်ဆင်းရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိဝင်သည်။
အခန်းထဲမှာ မှောင်မဲနေပြီ။
ဖြေးဖြေးချင်းထပြီး ပြန်ဖို့အလုပ်...လှေကားနားက နံရံကိုလက်ကစမ်းမိရင်း...ဘောင်တန်းလေးပေါ်မှာ တစ်ခုခုတင်ထားတာကို လက်ကထိမိသည်။
ဘာလေးပါလိမ့်ရယ်လို့...ယူကြည့်လိုက်တော့...ထုံးဗူးဖြူဖြူလေး...ထုံးဗူးလေးကိုကိုင်ပြီး ငိုပြန်ပါတော့သည်။
မောင်...
အိမ်ထဲကို တရွေ့ရွေ့နဲ့ဝင်လာတာမြင်တော့...အန်တီထားက မီးခိုခန်းထဲကနေ လှမ်းအော်သည်။
YOU ARE READING
မိုးကောင်းကင်နှင့်ကမ္ဘာမြေ....ချစ်ခြင်းသက်သေ
Romanceမိုးကုပ်စက်ဝိုင်းနဲ့ ကမ္ဘာမြေကြီး ထိစပ်သွားသလိုထင်ခဲ့မိတဲ့ အချိန် ကလေးတိုင်းမှာရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။ ဘယ်တော့မှ မထိစပ် မဆုံတွေ့ဘူးဆိုတာ သိနေတဲ့အရွယ်ရောက်သည့်တိုင်အောင် ကျွန်တော် မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းနဲ့ကမ္ဘာမြေကြီး ဆုံတွေ့ပါစေလို့ ဆုတောင်းမိဆဲ....
