I'm Born as an Eryndor! (Season 1&2)

Chapter 7

#CHAPTER07

Mabilis kong idinilat ang aking mga mata. Napangiwi ako saka kinusot ang aking mga mata. Nakakainis, wala parin. Mukhang hindi pa nagmamanifest ang kapangyarihan ko. Kumawala ako ng isang marahas na buntong-hininga. Itinapon ko ang aking sarili sa malambot at malapad na kama. Tumitig ako sa kisame ng aking silid. Namumungay ang aking mga mata siguro ay dahil napapagod na din ang aking utak sa kakaisip kung ano ba ang dapat kong gawin para muli umandar ang aking precognition skills. Ilang beses ko din inaalala ang mga mukha na dumalo mula noong binyag ko hanggang ng huling nagcelebrate ako ng birthday ko. Iniisip ko na baka dahil sa kanila ay magtrigger ang skills ko. Wala, bigo parin.

Lumagpas na ng isang buwan buhat tumakas ako sa Palasyo. Pagkatapos n'on ay hindi na sundan. Ilang beses na din ako tinatanong ni Vencel kung may gusto ba akong puntahan pero wala akong maisagot dahil wala pa akong maisip na lugar. Ang tanging tambayan ko lang sa ngayon ay ang library at kuwarto. Nagbabakasakali ako na may makita akong magical book sa silid-aklatan ng Palasyo para makatulong sa skills ko pero wala din akong nakita. Dahil d'yan ay unti-unti na ako nawawalan ng pag-asa.

Bumalikwas ako ng bangon. Dinaluhan ko ang bintana ng aking silid. Lumapat ang isang palad ko sa salamin. Bumaba ang tingin ko. Nakikita ko mula dito ang mga tao na abala sa kani-kanilang gawain. Ang mga maid ay masayang nagkukwentuhan habang naglalaba at nagsasampay ng mga uniporme ng mga kawal at ng mga kabalyero. Meron din mga puti at malalapad na tela. Tanaw ko din mula dito ang mga kawal na masaya din nagkukwentuhan habang nasa ilalim sila ng puno, marahil ay break time nila.

Nagbuntong-hininga ako. Medyo nakaramdam na ako ng pagkabored. Napagpasyahan ko nang umalis sa harap ng bintana. Lalabas na nga lang muna ako. Maggagala sa Palasyo, baka may mahanap ako ng gagawin.

Walang tao sa pasilyo nang lumabas ako. Marahan kong isinara ang pinto ng silid saka naglakad-lakad. Kahit ang pagbibilang sa mga hakbang ko ay nagawa ko na para may magawa na ako. So this is the perks of being an Emperor's princess. Tiba-tiba na ako sa pagiging tamad. Bigla akong tumigil sa paglalakad. Biglang may sumagi sa isipan ko na isang ideya na makakatanggal ng boredoom ko. Hindi ko mapigilang mapangiti saka umaribas ako ng takbo patungo sa lugar na 'yon!

Nakalista na sa isipan ko ang mga ideya na gagawin ko para mawalan ang boredoom ko. Tutal naman ay hindi pa nagmanifest ang magical ability ko. Pabebe masyado. Kainis.

**

Medyo malapit na ako ay rinig ko ang ingay mula dito mga hiyawan na may energetic at determinado pa, meron din hiyaw na akala mo ay pagod na. Ngumuso ako saka hinawakan ko ang laylayan ng palad ng aking bestida. Maingat akong lumapit sa bakod na yari sa bricks. Sumilip ako nang kaunti. Napaletra-O ang aking bibig nang masilayan ko mga grupo ng kalalakihan na abala pa sa pag-eensayo Ang iba sa kanila ay mga may damit pa pero ang iba din sa kanila ay nakatopless at nagpapahinga na sa lilim ng puno. Nangingislap ang aking mga mata nang makita ko ang mga pangangatawan nila. Firm na firm ang mga biceps nila. Napasinghap ako sa pagkamangha nang makita ko ang mga nakaumbok at nangingintab dahil sa pawis na mga abs. Wonderful! Akala ko makikita ko lang ito sa tv o sa mga pictures pero mas masarap tingnan sa pala kapag nakikita mo sa personal.

"Itaas ninyo pa! Hindi pwedeng ganyan kung nasa mismong labanan na tayo!" rinig kong sigaw ni Raegan sa hindi kalayuan.

Agad siya hinahanap ng aking paningin. Naroon siya sa may podium. Seryoso na nakahalukipkip. Pinapanood niya ang mga tauhan niya. Wow! Mas pumopogi pala ang kapatid ko kapag ganyan siya kaseryoso, hindi 'yong mga madalas na nakikita ko sa kaniya na halos handa na siyang pumatay, nagiging halimaw siya sa paningin ko.

"Rini?"

Napatili ako dahil sa gulat. Agad ako humarap at napasandal sa pader. Sapo-sapo ako sa aking dibdib saka hinihingal. Akala ko lalabas na ang puso ko!