Amidst the Clandestine Heartache

Kabanata 27

Kabanata 27

Calcifer's POV

The sound of my phone, wake me up. I was dreaming. In my dream, I am with Cheska with our newborn baby. We were happy. But it was disturbed by my phone.

Kinapa ko iyon sa may bedside table.

"It should be a good news. If not, you're dead for disturbing my sleep," pagbabanta ko sa private investigator na hinire ko. Pangalan niya ang nakita kong nakarehistro noong sagutin ko ang tawag.

"Sir, hindi niyo po magagawa iyon dahil may magandang balita talaga ako sa inyo. Sa wakas ho, natrace ko na kung nasaan po ang asawa niyo. Isesend ko nalang po iyon sa email niyo!" Masayang sinabi nito sa akin. Mababatid talaga sa tono ng pananalita nito ang kasiyahan.

Kaya nagising ang diwa ko sa sinabi niya. Ang lahat ng pag-asa ko ay nabuhay. Agad kong ibinababa ang tawag. I run from my room to my parents' room. I'm excited to tell it to my parents.

"Ma! Pa!" Excitement is visible on my face.

Agad kong binuksan ang kuwarto nila mama. Nakahiga pa silang dalawa sa kama. Magkayakap. Bigla na lamang akong napangiti. This is one of what I wanted. My parents' happiness.

I feel again the love they have towards each other. The love that blossom through ages. Sinubok man noon ang katatagan nila sa isa't isa ngunit alam kong hindi nila sinukuan ang kanilang pag-iibigan. Inabandona man ni papa si mama, pinagsisihan naman iyon ni papa dahil narealize niyang mahal na mahal niya ang mama.

Kaya ako ay ganoon din ang gagawin. I will fight for my own happiness. The happiness that I only found through the woman I love these past years of my life.

"Cal, anak?" ang boses ni mama ang siyang nagpabalik sa akin mula sa malalim na pag-iisip. Gising na siya. Sinenyasan ko si mama na huwag munang tumayo. Lumipat ako sa kung nasaan si mama. Lumuhod ako para mapantayan ko ang mukha niya.

"M-ma. I f-found her," nahihirapan kong sinabi. Pinipigilan ko kasing maiyak. I'm not a crybaby pero simula noong mawala si Cheska na parang bula ay naging iyakin na ako.

Biglang gumuhit ang ngiti sa labi ni mama. Bumalikwas siya ng bangon para yakapin ako.

"I'm so happy for you, son!" May himig ng kasiyahang saad ni mama habang nakayakap sa akin.

Nakikita ko ang saya sa mukha ni mama. Masaya rin ako para sa sarili ko. I saw papa open his eyes. Nagtaka pa siya kung bakit ako nakayakap kay mama.

"May nangyari bang hindi maganda, mahal? Anak, anong nangyari?" Magkasunod na pagtatanong ni Papa. May pagtataka sa may katandaan nang mukha nito.

Nakangiti kong sinabi sa kaniya ang magandang balita, "Pa, nahanap ko na ang lokasyon ng asawa ko. At pupuntahan ko po siya."

Nakiyakap na rin sa amin si Papa. Humagulgol pa nga siya. "I'm so happy for you, son!"

Sa mga oras na iyon, alam ko malapit ko na ulit makasama si Cheska.

On that same day, I book a flight. Inimpake ko ang lahat ng kailangan ko. Hinabilinan ko rin ang sekretarya ko na i-cancel ang lahat ng meetings ko dahil kailangan kong puntahan ang kinaroroonan ng asawa ko.

Inihatid ako sa airport ng mga magulang ko. They told me to be happy and I will be happy. Babalik ako sa Pilipinas na kasama na ang asawa ko.

Na kasama ko na si Cheska.

That's a promise.

Cheska's POV

"Cheska, wala ka bang balak na bumalik na ng Pilipinas? I think six years is enough. Mukha wala naman para kay Calcifer ang pagkawala mo. Ni hindi ka nga siguro hinahanap nun eh," si Monica.

Nasa sala kaming dalawa. Umiinom ng tsaa. Hindi siya dito nakatira dahil nasa kabilang unit siya.

"Are you just gonna eye me, Cheska. Not going to answer my question, huh?"

Inirapan ko naman siya. Minsan naiisip ko, bakit kaya naging bestfriend ko ang babaeng ito. Pero mahal ko si Monica at malaki ang pasasalamat ko sa kaniya. Abot hanggang langit.

Bumisita rin naman noong nakaraang taon sila Lilybeth sa akin. Dito rin sila nag Pasko noon kaya masayang-masaya ang anak ko dahil sa daming regalong natanggap niya mula sa mga ninang nito.

Tatlong taon nang kasal si Geo at Lilybeth. Mayroon silang isang anak na babae. Si Emerald ay ganoon din ngunit wala pang anak. Si Sunday naman ay masayang nagliliwaliw sa kung saan mang sulok ng mundo. Ayon sa kaniya ay wala pa sa hinagap niya ang mag-asawa.

Habang si Monica ay may nobyo na rin. Apat na taon na ang relasyon nila. Nakilala niya si Vito rito sa New York. They said that it was love at first sight.

Masaya ako para sa mga kaibigan. They deserve the happiness that they have now.

"Cheska, do you even think about your son being happy with his father? Hindi naman sa hindi na ako galit kay Calcifer but your son, Cheska. Kaizier needs his father. Ang bata-bata pa ng inaanak ko," ekseheradong sinabi ni Monica. Stressful na dahil sa akin.

Naiisip ko rin naman iyon pero ayokong malaman ng anak ko na anak siya sa labas ng tatay niya. Ayokong masaktan ang damdamin ng anak. Kung pwede nga lang ay ako nalang ang aako nang lahat ng sakit na mararamdaman ng anak ko ay gagawin ko.

All I want is my son's happiness. But I can't take the risk. I can't let my son's heart ripped into pieces. Ayokong magkandaleche leche ang buhay ng anak ko kapag bumalik kami ng Pilipinas.

Someday, my son will understand but for now, ayoko munang guluhin ang munti niyang utak. Bata pa siya, all he needs is love and I'm going to give everything to him, except for his father's love.

"Monica, alam ko naman na kailangan ni Kaizier ng isang ama pero ayokong magkandaleche leche ang buhay ng anak ko. Pinoprotektahan ko lang siya sa pwedeng mangyari kung sakali mang bumalik kami ng Pilipinas."

"Siya nga ba, Cheska? O ikaw?"

"Please, Monica. Let me take care of it," I said in a begging voice.

Humugot ng isang buntong hininga si Monica 'tsaka ako tinapik sa balikat. "Sana ay makapag desisyon ka na, Cheska. Your son is a very smart kid. Alam kong maiintindihan niya ang lahat ng bagay. Let go of the past, Cheska. Let love heal your broken heart."

She then hug me tight. Isang butil ng luha ang pumatak mula sa mata ko. "I will, Monica. Thank you for always being here for me."

After that ay nagpaalam na siya. May gagawin pa raw kasi siyang importanteng lakad ngayong araw. Humalik muna siya kay Kaizier na busy sa panonood sa Ipad nito. Inihatid ko siya palabas. Nagyakapan ulit kami bago siya pumasok sa unit niya.

Ako naman ay nagdesisyon na magtungo sa grocery store. Malapit na kasing maubos ang stock namin. Naligo muna ako bago ako magpaalam kay Kaizier.

"Baby, mama's going to the grocery store, okay. Behave ka kay Ate Ling," habilin ko sa anak ko. He nodded then watched again on the Ipad. I kissed the top of his head.

"Ate, ikaw muna ang bahala kay Kaizier ha. Call me if ever there's a problem."

"Sige, Cheska!"

Sa pagpunta ko ng grocery store, may pakiramdam akong may sumusunod sa akin pero agad ko rin naman iyong ipinagsawalang bahala.

Bumili agad ako ng mga kailangan ni Kaizier at mga paborito niyang kainin. Binayaran ko lahat sa cashier and after that, babalik na sana ako sa parking lot ng isang pamilyar na boses ang nagsalita sa likuran ko.

Kaba ang bumalatay sa buong sistema ko.

No!