လက်ထက်ကြမယ်.....
ငယ်ထွေးအမေဆီမှာ တစ်ရက်ပဲနေပြီး မောင်တို့ရွာကိုသွားကြရတယ်။ တကယ်က ရန်ကုန်ကိုအလုပ်ကိစ္စနဲ့လာရင်း ဆက်ပြီးခရီးထွက်ခဲ့ရတာ...အချိန်ကသိပ်တော့မရဘူး။
ဒီတော့ လူကြီးတွေကိုအသိလဲပေးချင် ခွင့်လဲတောင်းချင်တာကြောင့်သာ လာခဲ့ကြရတာ။ ခပ်သုတ်သုတ်ခပ်မြန်မြန်ပဲ...သွားကြရတယ်။
"မောင်...ရွာကိုပြန်မရောက်တာ ကြာပြီပေါ့လေ..."
"ဟုတ်တယ်...ကြာပြီ...မောင် ဗန်းမောက်ကိုရောက်ပြီး လေးငါးလကြာတော့ သူဌေးနဲ့ရန်ကုန်လိုက်လာရင်း အမေ့ဆီဆက်သွားဖြစ်သေးတယ်...ပိုက်ဆံလဲပေးရင်း အမေ့ကိုလဲတွေ့ချင်လို့"
"ဟိုရောက်တော့ သူ့သမီးကအိမ်မှာလေ...မောင်လဲ အမေစိတ်ဆင်းရဲမှာစိုးလို့သာမပြောတော့တာ...မပတ်သက်ချင်ဘူး...နောက်ပိုင်းတော့ အမေ့ကိုဖုန်းပြောတယ်...အမေ့ကို လိုတာပို့ပေးတယ်..သုံးဖို့ပို့ပေးတယ်..ကလေးတွေအတွက်ပေးတယ်...မောင်ပြန်လဲမပြန်ဘူး...ပိုက်ဆံလဲအကုန်မပေးတော့ဘူး"
"စိတ်ကြီးလိုက်တာ"
"မကြီးပါဘူး...အစ်မတို့လင်မယားနဲ့နေရင် မောင် လူသတ်ပြီး ထောင်ထဲ ပြန်ရောက်မှာသေချာတယ်"
"ဟယ်... မောင်ကလဲ..."
"ဟုတ်တယ်လေ...သူ့ယောကျားထောင်ကျတော့ ဘယ်သူပိုက်ဆံကုန်လဲ အမေနဲ့မောင်ပဲလေ...ကလးတွေမျက်နှာရှိသေးလို့သာ...မောင် အိမ်ပေါ်ကမောင်းချချင်တာ တကယ်က"
" ငယ်ကလေ...မောင်နှစ်မ မရှိဘူး တစ်ယောက်ထဲနေခဲ့ရလို့လားမသိဘူး...မောင်နှစ်မရှိတဲ့သူတွေကို အားကျတယ်...ဝတ်ရည်နဲ့ငယ် တွဲမိတာလဲ ဒါကြောင့်ပဲလေ...နှစ်ယောက်လုံးဥတစ်လုံးလေးတွေ"
"ပြောပြန်ပြီ...ဥတစ်လုံးတဲ့"
"ပေါက်ကရမတွေးနဲ့...ငယ်ပြောတာရိုးရိုးပဲ"
.
.
.
မောင့်အမေက ဝမ်းသာအားရကြိုရှာတယ်။
မောင့်ကိုလဲ အရမ်းသတိရပြီးတွေ့ချင်နေရှာတာပါ။
သူ့သားမျက်နှာ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီး အနားကမခွာနိုင်ဘူး။ ထမင်းစားတော့လဲ ခွံမကျွေးရုံတမယ်ပါပဲ။
လင်းသန့်ကြည်ကိုလဲ ထားစရာနေရာမရှိဘူး။
ဆရာဝန်လေး ဖြူဖြူနုနုလေးဆိုတော့လေ။
ပြီးတော့ မောင်ကိုယ်တိုင်က အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ဆိုတော့...မောင့်အမေခမျာ လင်းသန့်ကြည်ကို ထားစရာနေရာမရှိရှာဘူး။
YOU ARE READING
မိုးကောင်းကင်နှင့်ကမ္ဘာမြေ....ချစ်ခြင်းသက်သေ
Romanceမိုးကုပ်စက်ဝိုင်းနဲ့ ကမ္ဘာမြေကြီး ထိစပ်သွားသလိုထင်ခဲ့မိတဲ့ အချိန် ကလေးတိုင်းမှာရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။ ဘယ်တော့မှ မထိစပ် မဆုံတွေ့ဘူးဆိုတာ သိနေတဲ့အရွယ်ရောက်သည့်တိုင်အောင် ကျွန်တော် မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းနဲ့ကမ္ဘာမြေကြီး ဆုံတွေ့ပါစေလို့ ဆုတောင်းမိဆဲ....
