ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )

Arc.3.10

ကုခ်န္က ကားေပၚမွဆင္းလိုက္ၿပီး ၿမိဳ႔အသစ္အားေလ့လာလိုက္သည္။ H ၿမိဳ႔နဲ႔ျခားနားစြာ ဒီၿမိဳ႔တြင္ သူက တရားဥပေဒ၏ အေငြ့အသက္ကို ရရိွေနခဲ့သည္ ။ သူသည္ ဒီၿမိဳ႔တြင္ ေက်ာင္းဆက္တက္ရမည္ ။ သူ႔ရဲ့ အင္ပါယာ ကို ဒီကေနစတင္ရေပမည္။ ‌ေနာင္တခ်ိန္.. ကုရွင္းရဲ့ တရားမ်ွတမႈဆိုတဲ့ ေလာကႀကီးနဲ႔ ယွဉ္ၿပိဳင္ႏိုင္တဲ့ ကြန္ရက္တစ္ခု ။

ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း ကုခ်န္သည္ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္မ်ိဳးစံုလုပ္ကာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ၿပီး အျမင့္ဆံုးအဆင့္ျဖင့္ ဥပေဒေက်ာင္းသို႔ ဝင္ခြင့္ရခဲ့သည္ ။ စေကာလားရွစ္နဲ႔တကြ ေခ်းေငြပါေလ်ွာက္ထားႏိုင္ခဲ့သျဖင့္ ဖိအား အေတာ္ေလးေလ်ာ့က်သြားခဲ့သည္ ။ စနစ္သည္ သူ႔အားစီးပြားေရးလုပ္ခြင့္မေပးေသာေၾကာင့္ သူ႔အတြက္ ဒီလမ္းကို ေလ်ွာက္ဖို႔ကလြဲလို႔ ေရြးခ်ယ္စရာမရိွေခ် ။

"" ဘာလဲ .. ငါေသခ်ာတြက္ထားတာ .. ဒီရွယ္ယာေဈးက တက္ရမွာေလ .. ဘာလို႔လဲ!! .. ဘာလို႔လဲ!! "" ကုခ်န္က ကြန္ပ်ဳတာအား ပိတ္လိုက္ကာ စိတ္အတြင္း ေအာ္ဟစ္ေနသည္။

အသံတိတ္ေနသၫ့္ system ေၾကာင့္ ကုခ်န္က ဒီတစ္ခါလည္း စနစ္ေၾကာင့္ သူ႔ပိုက္ဆံ ပလံုသြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရသည္ ။

"" အရာရိွက စီးပြားေရးမလုပ္ရဘူးလို႔ .. ဘယ္သူက တားျမစ္ထားလို႔လဲ !!! ဘယ္သူကလဲ!! "" ကုခ်န္က အားကစားလုပ္သၫ့္ စက္အား အားျပင္းျပင္းျဖင့္ ႏွင္းလိုက္သည္ ။system အား စိတ္တိုင္းက်ဆဲေရးတိုင္းထြားၿပီးေနာက္ လက္က လက္ပတ္အနက္အား ေလ့လာျခင္းကို စတင္လိုက္သည္ ။

" Game စတင္တယ္ဆိုရင္ mission ေလးဘာေလးရိွသင့္တယ္မလား ... ဘာလဲ.. ဒါက. အၿမဲတမ္းတိတ္ဆိတ္ေနတယ္.. ဒါလည္း စုတ္ေနတာဘဲလား .." ကုခ်န္က လက္ပတ္အား ရိုက္လိုက္သည္ ။ " စိတ္ဝင္စားဖို႔မေကာင္းလိုက္တာ .."

[ တီ!! system တြင္ စက္ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈတစ္စံုတစ္ရာမရိွပါ ]

" အား.. လန႔္လိုက္တာ " ရုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာသၫ့္အသံေၾကာင့္ ကုခ်န္က ထေအာ္လိုက္သည္ ။ " ရုတ္တရက္ႀကီး ငါဘာႏိွပ္မိလိုက္လို႔လဲ ..." သူက လက္ကိုအသာေျမာက္လိုက္ၿပီး စူးစမ္းလိုက္သည္ ။