Promise - T.M.R

•Yedi•

Kafamın içinde sizin için çalan şarkıyı susturamıyorum bayım...

9 eylül, 1935
"Korkuyorum Marvolo..."

"Neden?" Dedi küçük oğlan karşısındaki kızın kahverengi saçlarını okşarken.

"Karanlık..." Diyebildi kız. "Beni karanlık bir gecede terk etmişlerdi Marvolo... Bunu biliyorum sadece ya bir gün karanlık yine sevdiklerimi alırsa benden ailemi aldığı gibi?"

Yutkundu oğlan. Karşısındaki kız cesurdu, herkesin korktuğu ağaçlara çıkıyor oradan yine korkusuzca atılıyordu. Öğretmenlerine ve bakıcılarına baş kaldırıyor kendini ezdirmiyordu. Ancak şu an karanlıktan korktuğu için tir tir titren bedene ne yapması gerektiğini bilmiyordu.

Oğlan ailesini hiç tanımamıştı, bu yüzden o ana kadar kaybedecek bir şeyi de olmamıştı ama Jessica'nın vardı...

O ailesini tanımıştı ve ailesi onu beş yaşındayken bu iğrenç yere terk etmişti...
Kız o kadar cesurdu ki kimsenin cesaret edemediğini yapıp Marvolo ile arkadaş olmuştu. İlk başta çocuk onu başından savmak için defalarca uğraşsada başarılı olamayınca ona katlanmaya karar vermişti.

"Sevdiğin kimse senden gitmeyecek." Dedi Marvolo ve yine aynı şeyi yaptı, kıza söz verdi.

"Söz veriyorum ben yanında olduktan sonra kimse sana ve sevdiklerine zarar vermeyecek."

"Ya bir gün sen zarar verirsen?" Dedi yaşlı gözlerle. Jessica daha o yaşında biliyordu o bir şeytanı seviyordu...
Ve bundan rahatsız bile değildi...

Marvolo yutkundu, çünkü buna bir cevabı yoktu. İlerideki tek hedefi insanlara hükmetmek olan birinin ne hedefi olabilirdi ki? "O zaman asla gelmeyecek Jessica. Ağlama artık."

Kızın korktuğu şey karanlık değildi. Korktuğu şey Marvolo'nun onu karanlıkta terk etmesiydi... Tabii Marvolo bunu hiç bir zaman öğrenememişti, o Jessica'nın karanlıktan korktuğunu düşünmeye devam etti, hemde yıllarca...
"Marvolo... Senin güneşin olabilir miyim?"

"Neden?" Dedi oğlan merakla.

"Sen benim bulutumsan ben de güneşin olayım, hem içimiz hiç üşümez."
Marvolo güldü ve kafasıyla onaylayıp kızı kollarının arasına aldı.

3 Mart, 1943
"Neden yalnızız?" Dedi hızla Jessica.
Toplantı için ihtiyaç odasına gelmişlerdi Marvolo ve Jessica. Ancak ortada kimse yoktu.

"Çünkü bu ikimizin toplantısı." Dedi Marvolo duygusuz sesiyle.
Senden bir şey isteyecek.
Kızdan kötü bir şey isteyecekti, çok kötü bir şey.

Yutkunmasına engel olamadan gözünün önüne gelen saç telini kulağının arkasına sıkıştırdı Jessica. "Neler oluyor Marvolo?" Ellerini arkasına götürdü Tom ve birbirlerine doladı, ardından Tom tekrardan duygusuzca baktı. "Gerçekten yanımda olamaya hazır mısın Jessica?"

Jessica tam ağzını açıp cevap verecekken oğlan tekrar konuştu. "Aşkın gerçekten karakterinin önünde mi? Mesela benim için bir çocuğu öldürebilir misin?" Dedi oğlan ve oldukça büyük bir dolabı açtı, içinden sandalyeye bağlı en fazla altı yaşında bir çocuk çıktı. Çığlık çığlığaydı, Jessica'nın kalp atışları hazırlanırken bir kaç adım geriledi.

"O sadece bir çocuk!" Dedi kız panikle bağırmasına engel olamıyordu.

Tom kızın yanına bir kaç adımla geldi ve çenesini tutup yüzüne bakmasını sağladı.
"Benim için yapamaz mısın?"