Possessive You (Enhypen Series #2)

01

A-note: Hello! If it isn't a bother to you, can you please vote and leave some comments? ^^ It can help me hype myself to write more stories about ENHYPEN. Thank you!

__________________________________________________

i.

Does chasing someone makes you feel like you're a sulutera, desperada, or simply a bad lady? Because in my case everyone is hating me for being Jay Solarez' personal alalay.

I'm carrying all his stuffs all day, I need to run some errands for him, and I even need to buy him foods to eat. Nakakasawa din ang mga pang aapi niya sa akin dahil lang sa isang aksidente.

I was running because I'm late in my class, everyone is in a hurry too. Paano ba naman ay napakatagal bago magcheck ng mga i.d ang guard dito sa Enhyfun Academy, plus the fact na isa akong scholar dito at kailangan ay punctual ako palagi.

I am a transferee here, and as usual, common na sa mga transferees ang maligaw sa classroom tuwing unang araw ng pasok. Nguni't sa laki ng Enhyfun Academy ay parang malulula muna ako bago ko mahanap ang classroom ko!

Nagtutulakan ang mga estudyante papasok sa entrance, nakipagsabayan naman ako sa mga ito, nguni't subalit datapuwat tulakan ay naitulak ako ng kung sino dahilan upang mahulog ako sa hagdanan!

I fell into someone's body, nang napatingin ako ay para akong nakakita ng isang anghel. Napaka gwapo niya at napakinis, maputi din ito at medyo intimidating tignan. Nabalik ako sa ulirat nang magsigawan ang lahat, dali-dali akong napabangon saka nagpagpag sa sarili.

Nayuko ako at humingi ng tawad sa lalaki, "S-Sorry! H-Hindi ko po sinasadya!" sambit ko.

I heard everyone murmuring behind me, na parang isang napakalaking kasalanan para  sakin ang nagawa kong pagbagsak sa lalaking ito.

Nang iniangat ko ang ulo ko para tignan siya ay nakangiti siya sa akin, "Are you okay?" tanong niya. I almost kneeled dahil sa panlalambot.

Tumango ako, "Y-Yes! I-I'm fine! Sorry po talaga, ayos lang po ba kayo? Naku! Nadumihan ko ang uniform po ninyo, sorry po!" sambit ko habang nagpapanic, kinuha ko pa ang panyo ko para ipampagpag sa damit nitong puno ng alikabok.

"H-Hey! It's fine, don't worry about me." ngiti niya sa akin. "Basta 'wag lang ulit maglandas ang daanan nating dalawa ha?" malalim. Madilim. At puno ng pagbabanta ang tono niya, kakaiba sa facial expression na pinakita niya.

Parang pinagsisihan ko tuloy ma late ngayong umaga! It was a very depressing morning, I got scolded by my adviser for being late. Napatingin ako sa white shoes ko, it's dirty!

At lunch time ay nagtungo ako sa banyo para linisin ito, binasa ko ang panyo ko saka pinunasan ang sapatos ko. I even braided my long hair, para hindi sabagal sa pag lilinis ko ng sapatos. Naghilamos ako saka na lumabas ng C.R.

Pagkabalik sa classroom ay tinawag ako ni Shaira, "Girl! You, ikaw na naka braided ang hair." tawag niya.

I looked at everyone at tanging ako lang ang naka braid ang buhok kaya lumapit na ako sakaniya.

"You know me right?" she suddenly asked, tumango ako. "Good, bring these boxes sa science lab. Be careful ha? Baka mabasag ang mga cylinder dyan." aniya.

Tumango ako at pinagpatong ang tatlong malalaking box para ilagay sa science lab. Halos wala na akong makita sa dinadaanan kaya naman panay ang sigaw ko,

"Excuse me!"

Medyo bumilis ang paglakad ko dahilan para mabangga ako sa isang lalake, the one box na naglalaman ng mga babasagin ang siyang nahulog, resulting sa pagkabasag nito.

"Hala!" Sigaw ko.

Dagli kong pinulot ang mga iyon saka inilagay sa box. Kinakabahan na ako sa mga oras na 'to dahil nabasag nga ang mga cylinder at iba pang science materials.

Isasara kona sana ang box nang may nag sara na nito, iniabot niya sa akin ang kahon.

"Still clumsy?" he asked. Binitbit niya ang dalawa pang kahon na dala-dala ko.

Agad ko naman siyang pinigilan, "Teka! Ako ang inutusang magdala niyan." ani ko.

Tinaasan niya ako ng kilay, "Bakit? Bawal kabang tulungan?" he asked me.

Nagdire-diretso siya sa paglalakad, I know that man. Ilang beses na siyang na feature sa mga magazines, news papers, and other form of articles. Saying that he's the son of the late CEO of Solarez National Airport. And here I am, Karen Emille Sebastian, a nameless scholar of Enhyfun Academy who ran to Jay Solarez and always making trouble.

The Science guardian scolded us for breaking the science materials, napayuko ako nang bigla niyang binanggit ang pagpapalit sa mga gamit na nabasag. I do not have money, sa katapusan pa ang sweldo ko sa café.

But I was shocked when Jay covered me, "Don't worry, Ma'am. By tomorrow new science materials from States will arrived. I'll order it right away." aniya saka lumabas na ng lab.

Humingi ulit ako ng pasensya sa science guardian bago lumabas din ng lab. Nakahinga ako ng maluwag nang mawala ang pressure sa akin, nagulat ako nang makita si Jay na nakatayo parin sa tabi ng pintuan. Akala ko ay umalis na ito ng tuluyan,

"S-Salamat sa pag cover mo sa akin. P-Promise! Pag makaipon na ako para sa pambayad ng mga science materials na inorder mo babayaran agad kita! O kaya monthly kong huhulugan sayo!" I swear to him.

He smirked at me, "Really? Babayaran mo sakin? What if sabihin ko sa'yong ten dollars per  science material? Kaya mo bang bayaran?" he asked.

Nanlaki ang mga mata ko, ten dollars? If I'm going to convert it to peso.

"Five hundred per material? Grabe naman 'yun. Ipampapagamot ko pa kay nanay yung kalahati sa naipon ko." sambit ko sakaniya.

Tumango siya sa akin at sinabing, "So don't you ever think of paying me back hanggat wala akong sinasabi sa'yo na bayaran mo ako. Understand?" aniya bago naglakad papalayo.

Kinuha niya ang kaniyang cellphone sa bulsa bago mag pipindot ng kung ano, at bago siya mawala sa paningin ko ay may kinausap siya sa telepono.

I sighed as I walk back to my classroom dahil patapos na rin ang lunch time. People are bragging about how clumsy I was, lalo na si Shaira na masakit magsalita.

"Alam mo? Napaka bobo mo naman! I told you to take care of those cylinders dahil mahal ang mga iyon?! What now? Are you going to pay for those?! May pers ka bang mahirap ka, ha?"

Inipit ko ang labi ko upang hindi ako maiyak, they are looking down on me as if I'm their slaves.

And the commotion ended when Jay entered the room, "Sinong nagsabi sayong siya ang magbabayad?"

They all looked at him, his hands are in his pockets. Lumapit siya sa amin saka ako tinignan, napayuko ako.

"It's my fault why those cylinders are broken. I wasn't paying attention nang sumigaw siya. So tell me, is it still her fault?" tanong niya kay Shaira.

Napayuko si Shaira at unti-unting umiling, "Then apologize to her."

"What?!" di makapaniwalang sambit ni Shaira. "You want me to apologize to someone like her?! Look at her, she's out of my league!" aniya.

Jay chuckled, "No, Shaira. You are out of her league."

Gulat na gulat ang lahat sa sinabi nito, pati ako. What does it mean Shaira's out of my league? I have nothing compared to her.

Inirapan ako ni Shaira bago umupo sa upuan niya, tinawag na si Jay ng mga kaibigan nito saka na umalis sa classroom. Everyone was looking mad at me na parang nakagawa ako ng malaking crimen. I sighed as I closed my eyes dahil sa malas na nangyari sa akin today.